Tuesday, April 30, 2013

တူတူေရစက္ ခ်ေလေသာ္ ဘ၀ဆက္တိုင္းေနာ္...



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေရစက္ခ်, ဆုံ၊ စကားစုံ၊ ကုန္လုံနက္လာ ရွင္းျပပါ။

ေမး။ ။(ဇ) ေရစက္ခ်သျဖင့္ ေရစက္ဆုံတာ ရွင္းျပေပးပါဘုရား။

ေျဖ။ ။(ဇ) ေရစက္ခ်သျဖင့္ ေရစက္ဆုံတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ အတူတကြ စုေပါင္းလ်က္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳၾကသူေတြဟာ ျဖစ္ရာဘဝမ်ားမွာ ျပန္လည္ဆုံစည္းတတ္တာကုိ ရည္၍ ေရစက္ဆုံတယ္-လုိ႔ ေျပာဆုိၾကတာပါ၊ ပုံစံေျပာရရင္ “အရွင္ယသေထရ္အေလာင္း အမႉးျပဳတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသား ငါးက်ိပ္ငါးေယာက္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ အသင္းဖြဲ႔ၿပီး ေကာင္းမႈျပဳၾကရာ ဟုိဟုိဒီဒီ၌ လွည့္လည္ၾကလ်က္ အားကုိးရာမဲ့ အေလာင္းမ်ားကုိ မီးသၿဂႋဟ္ျခင္းစတဲ့ေကာင္းမႈေတြကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ (ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ နာေရးအသင္းမ်ားလုိ) တစ္ေန႔မွာ ကုိယ္ဝန္ေဆာင္မိန္းမအေလာင္း မီး သၿဂႋဟ္ရာမွ အသုဘဘာဝနာ ႐ႈမွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း ငါးက်ိပ္ငါးေယာက္တုိ႔ဟာ အတူတကြ ေပါင္းစုျပဳလုပ္ ခဲ့ၾကတဲ့ နာေရးကိစၥ အသုဘ႐ႈ ျမတ္ေကာင္းမႈ၏ျပည့္စုံ ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ငါတုိ႔ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ဝယ္ ရဟႏ«ာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္"။

ေရစက္ဆုံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္က နကုလမာတာႏွင့္ နကုလပိတာဇနီးေမာင္ႏွံအား ေဟာေတာ္မူခဲ့ဘူးပါတယ္၊ နကုလပိတာသူၾကြယ္က ဘုရားရွင္အား “အရွင္ဘုရားæတပည့္ေတာ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ငယ္ရြယ္သူ နကုလမာတာသူၾကြယ္မကုိ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့သည္မွစ၍ ကုိယ္ျဖင့္မဆုိထားဘိ စိတ္မွ်ျဖင့္ပင္ သူမကုိ သစၥာမဲ့လ်က္ မက်င့္မိဘူးပါ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ယခုဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္လုိၾကပါ၏၊ ေနာင္တမလြန္ဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္လုိၾကပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္၏။

နကုလမာတာသူၾကြယ္မကလည္း “အရွင္ဘုရားæနကုလပိတာသူၾကြယ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ငယ္ရြယ္သူ တပည့္ေတာ္မကုိ ထိမ္းျမာလက္ထပ္ခဲ့သည္ကစ၍ ကုိယ္ျဖင့္မဆုိထားဘိ စိတ္မွ်ျဖင့္ပင္ သူကုိ သစၥာမဲ့လ်က္ မက်င့္မိဘူးပါ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ယခုဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္လုိၾကပါ၏၊ ေနာင္တမလြန္ဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္လုိ ၾကပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္၏။

ဘုရားရွင္က “ဒါယကာတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဟာ ယခုဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္ၾကရန္, တမလြန္ဘဝမွာ လည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္ၾကရန္ အကယ္၍ အလုိရွိကုန္မူ ႏွစ္ဦးလုံးတုိ႔သည္---

သမသဒၶါ-တူမွ်ေသာ သဒၶါတရား ရွိၾကရမယ္၊
သမသီလာ-တူမွ်ေသာ သီလရွိၾကရမယ္၊
သမစာဂါ-တူမွ်ေသာ စြန္႔ႀကဲမႈရွိၾကရမယ္၊
သမပညာ-တူမွ်ေသာ ပညာရွိၾကရမယ္---

ဤေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔သည္ ယခုဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္ၾကရ၏၊ ေနာင္တမလြန္ဘဝမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း ႐ႈျမင္ၾကရပါလိမ့္မည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိေထာက္လွ်င္ ဇနီးေမာင္ႏွံဘဲျဖစ္ျဖစ္, ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ‘တူမွ်တဲ့သဒြၶါ တူမွ်တဲ့ သီလ, တူမွ်တဲ့ စာဂ, တူမွ်တဲ့ ပညာ- ဤေလးပါးႏွင့္ျပည့္စုံၾကပါမူ ေနာင္ဘဝမွာလဲ အခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ ေရစက္ဆုံၾကရပါလိမ့္မယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Monday, April 29, 2013

ကုန္ခန္းအာသ၀ါ မသိပါ ရွင္းျပေစလိုတာ---



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


အာသေဝါကုန္ခန္း၊ စကားဆန္း၊ နက္စြမ္း ဓိပၸါ ရွင္းျပပါ။

(ဆ) “အာသေဝါကုန္ခန္း”စကား၏အဓိပၸါယ္ကုိ ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။

(ဆ) “အာသေဝါကုန္ခန္း” စကားက ပါဠိဘာသာစကား “အာသဝကၡယ”ကုိ ျမန္မာမႈျပဳလုိက္ျခင္းျဖစ္တယ္၊ “အာသဝ+ခယ=အာသဝကၡယ၊ အာသဝ-မွ အာသေဝါ+ ခယ-ကုန္ခန္း (ကုန္ခန္းျခင္း)= အာသေဝါကုန္ခန္း” လုိ႔ ျဖစ္သြားပါတယ္။

အာသဝ-ပါဠိရဲ႔ မူရင္းအနက္မွာ အရက္ (စိမ္ရည္)ျဖစ္တယ္၊ ဒီေနရာမွာေတာ့ ထုိအရက္ႏွင့္တူတဲ့ ေလာဘစသည္ကုိ ဆုိလုိတယ္၊ အရက္ကုိ အနံ႔ျပင္းေအာင္ သင့္ေတာ္တဲ့အုိးမွာ ၾကာရွည္စြာ စိမ္ထားရသလုိ အလားတူပင္ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟ-ဆုိတဲ့ တရားဆုိးမ်ားကုိလည္း (ခႏၶာအစဥ္တည္းဟူေသာ အရက္အုိးမွာ) အနမတဂၢ (အစမထင္) သံသရာတစ္ခြင္ဝယ္ ၾကာရွည္စြာ စိမ္ထားသလုိ ျဖစ္တယ္၊ အရက္ႏွင့္တူတဲ့ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟ တရားဆုိးမ်ား (အာသဝ) အာသေဝါ + (ခယ) ကုန္ခန္းျခင္း= အာသေဝါကုန္ခန္းျခင္း-လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ (ထုိအာသေဝါတရား ဆုိးမ်ားအနက္ ဒိ႒ိကုိ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္၍ က်န္ ေလာဘႏွင့္ ေမာဟတုိ႔ကုိေတာ့ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္ ကုန္ခန္းေစပါတယ္။)

အာသဝမည္၊ သဒၵါသည္ကား၊
စိမ္ရည္အရက္၊ ေဟာရင္းနက္တည္း၊
မပ်က္တမူ၊ သဒိသူျဖင့္၊
ညီတူႀကံကာ၊ သံသရာဝယ္၊
ခႏၶာကုိယ္ဆုိး၊ အရက္အုိး၌၊
အခုိးျပင္းစြာ၊ ထုံလ်က္ပါသည့္၊
သုံးျဖာသေဘာ၊ ေလာ,ဒိ႒္,ေမာ ကုိ၊
ေခၚေလာအာသဝ အမည္တည္း ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Sunday, April 28, 2013

ကလ်ာဏနဲ႔ အႏၶရယ္ ဘယ္လိုခြဲရမယ္...?



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ႏွစ္မ်ဳိး ပုထုဇဥ္၊ ျခားနားအင္၊ က်မ္းယွဥ္ မိန္႔ေတာ္မူ။

ေမး။  ။(င) ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ႏွင့္ အႏၶပုထုဇဥ္-လုိ႔ ပုထုဇဥ္ ၂-မ်ဳိးကုိ တပည့္ေတာ္မ ၾကားဖူးပါသည္၊ ထုိပုထုဇဥ္ ၂-မ်ဳိး၏ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ကုိ ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။  ။(င) ခႏၶာ (၅-ပါး), အာယတန (၁၂-ပါး), ဓာတ္ (၁၈-ပါး), ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တုိ႔၌ သင္ယူျခင္း, အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းျခင္း, ၾကားနာျခင္း, ေဆာင္ရြက္ မွတ္သားျခင္း, ဆင္ျခင္ စဥ္းစားျခင္းတုိ႔ မရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္ကုိ “အႏၶပုထုဇဥ္ (ပညာမ်က္စိ ကာဏ္း -(ကန္း)- တဲ့ ပုထုဇဥ္)” ေခၚပါတယ္။

ခႏၶာ, အာယတန, ဓာတ္, ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တုိ႔၌ သင္ယူျခင္း, အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းျခင္း, ၾကားနာျခင္း, ေဆာင္ရြက္ မွတ္သားျခင္း, ဆင္ျခင္ စဥ္းစားျခင္းတုိ႔ ရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္ကုိ “ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ (ပညာမ်က္စိရွိ၍ ေကာင္းတဲ့ ပုထုဇဥ္)” ေခၚပါတယ္ ။ ဤကဲ့သုိ႔ ကြဲျပားျခားနားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Friday, April 26, 2013

မဲ စာေရးတံ သိခ်င္ျပန္ ေျပာျပေပးရန္ ခြင့္ေတာင္းပန္



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


စာေရးတံမဲ၊ ဓိပၸါယ္လဲ၊ သိတြဲေပးေတာ္မူ။

(ဃ) စာေရးတံမဲ အဓိပၸါယ္ကုိ ရွင္းျပေပးပါဘုရား။

(ဃ) စာေပက်မ္းဂန္မ်ားအရ “စာေရးတံ”ဟူသည္ “သလာက”ဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာျပန္ဆုိထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္၊ ေရွးက ဝါးျခမ္းစိတ္မွာျဖစ္ေစ, သစ္သားျခမ္းမွာျဖစ္ေစ “ဦးစံဝင္းအိမ္ ဆြမ္းစားၾကြပါ, ေဒၚျမေမ အိမ္ ဝါဆုိသကၤန္း အလႉခံၾကြပါ”စသည္ျဖင့္ စာေရးထားေသာေၾကာင့္ ထုိဝါးျခမ္းစိတ္ သုိ႔မဟုတ္ သစ္သားျခမ္း တုတ္တံ ကေလးကုိ “စာေရးတံ (စာေရးထားေသာ အတံ)” ဟု ေခၚၾကပါတယ္။

အလႉ႔ဒါယကာ တစ္ဦးသာမက အလႉ႔ရွင္ အမ်ားျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း, လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားကလည္း အေကာင္းအဆုိး အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိတတ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေဝဖန္ခြဲျခမ္းရာ၌ တရားမွ်တမႈ ရွိေစရန္ အလႉ႔ရွင္ရဲ႔ အမည္ကုိျဖစ္ေစ, လႉဖြယ္ပစၥည္းမ်ားရဲ႔အမည္ကုိျဖစ္ေစ ဝါးျခမ္းစိတ္တံ, သုိ႔မဟုတ္ သစ္သားျခမ္းတံေပၚ၌ ေရးသားထားရတယ္၊ ယခုေခတ္တြင္မူ စာ႐ြက္ေပၚ၌ ေရး၍ ထုိစာရြက္ကုိ လိပ္ထားၾကတယ္၊ ထုိစာလိပ္ကုိလည္း ေရွးထုံးကုိမွီး၍ ေခၚတဲ့နည္းျဖင့္ “စာေရးတံ”လုိ႔ ပင္ ေခၚၾကပါတယ္။

အမရပူရ မဟာဂႏၶြာ႐ုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “ထုိအျခမ္းအလိပ္မ်ားကုိ နာမည္ (နာမယ္) ပါေသာေၾကာင့္ ‘မယ္ လိပ္, ဝါ- မဲလိပ္’ ဟုေခၚသည္၊ (နာမယ္ေရး၍ လိပ္ထားေသာေၾကာင့္ “မယ္လိပ္၊ မယ္လိပ္မွ မဲလိပ္’သုိ႔ ေျပာင္းလာသည္၊) ထုိမယ္လိပ္ခ်ျခင္းကုိ ‘မယ္ခ်သည္’ သုိ႔မဟုတ္ ‘မဲခ်သည္’ဟု ေခၚစမွတ္ျပဳေၾကာင္းကုိ စူဠဝါဘာသာဋီကာ (စာမ်က္ႏွာ ၃ဝ၉, ၃၃၉)၌ ေရးသားေတာ္မူခဲ့သည္။ အက်ယ္ကုိ သိလုိပါမူ ကုိယ္ယဥ္ေဇာ ၏ ဗုဒၶေန႔အေန႔ပြဲေတာ္ အေၾကာင္း သိကာင္းစရာႏွင့္ အျခားေဆာင္းပါးမ်ား-စာအုပ္မွ “စာေရးတံႏွင့္စပ္သြယ္ သိမွတ္ဖြယ္”ကုိ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

စာေရးတံဆုိ-ထုိစကားကုိ၊ လူဗုိလ္မ်ားတုိ႔ သိဖုိ႔ကြယ္။
က်မ္းဂန္ေထြလာ-ေဖြရွာစုလုိ႔၊ ေရးျပဳပါရ အမယ္မယ္။
စာေရးထားရာ အတံကေလးမုိ႔၊ စာေရးတံလုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ယခုအခါ စကၠဴမ်ားနဲ႔၊ ေရးသားလုိ႔လဲ ျပဳၾကတယ္။
မ်ဳိးမည္ကုိေရး- ႀကီးငယ္ေရြး၊ ခ်ေပး မယ္သြယ္သြယ္။
မွတ္ကြယ္ မွတ္ကြယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Thursday, April 25, 2013

ကိုယ္တိုင္ေပးလွဴ တစ္ဆင့္မူ အက်ဳိးတူ,မတူ...?



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ကုိယ္တုိင္အလႉ၊ တဆင့္လႉ၊ ရယူ ကုသုိလ္တူသေလာ?

(ဂ) အလႉေပးရာတြင္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လႉတာနဲ႔ တဆင့္ေပး၍ လႉတာ ကုသုိလ္ရတာခ်င္း တူပါသလား? ဆုိလုိတာက “ျမန္မာျပည္သြားသူကုိ လူႀကံဳေပး၍ လႉျခင္း”ကုိ ဆုိလုိပါသည္ဘုရား။

(ဂ) ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လႉတာနဲ႔ တဆင့္ေပး၍ လႉတာ ကုသုိလ္ရတာခ်င္း မတူပါ၊ ကုိယ္တုိင္လႉတာက “သာဟတၳိကဒါန-အလႉခံေရွ႔ေမွာက္ မိမိကုိယ္လက္ျဖင့္ ေပးလႉရျခင္း”လည္း ျဖစ္တယ္၊ “သကၠစၥဒါန-႐ုိ႐ုိေသေသ ေပးလႉရျခင္း”လည္း ျဖစ္တယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လႉတာက ကုသုိလ္ပုိရပါတယ္။ အေျခအေနအရ ကုိယ္တုိင္ မသြားႏုိင္, မျပဳႏုိင္တဲ့အခါ လူႀကဳံ လက္ဆင့္ကမ္းလႉဒါန္းရျခင္းျဖစ္၍ ကုိယ္တုိင္လႉဒါန္းသေလာက္ အားရေက်နပ္မႈလည္း မရွိႏုိင္ပါ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Wednesday, April 24, 2013

မည္သည့္ပရိတၱာ ဘယ္ခ်ိန္ခါ ရြတ္ဆိုၾကရမွာ...?



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ပရိတ္ ၁၁-သုတ္မွ၊ ဘယ္သုတ္က၊ စ၍ ရြတ္မည္နည္း?
နတ္ပင့္ နတ္ပုိ႔၊ ရြတ္ဆုိဖုိ႔၊ ဘယ္သုိ႔ မိန္႔မည္နည္း?

ေမး။ ။(ခ) ပရိတ္ႀကီး ၁၁-သုတ္မွာ ေမတၱသုတ္ အဓိကထား ရြတ္ပါမည္၊ ဒါေပမဲ့ မည္သည့္သုတ္ကုိ အရင္ရြတ္ရ မည္နည္း? နတ္ပင့္ နတ္ပုိ႔ရြတ္ရအုံးမည္ေလာ? ရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။

(ခ) ပရိတ္ႀကီး ၁၁-သုတ္အနက္ ဘယ္သုတ္ကုိ အရင္ရြတ္မည္-လို႔ သတ္မွတ္ခ်က္မရွိပါ။ ေရွးအစဥ္အလာအရ ဘုရားဝတ္တက္တဲ့ ညဝတ္ရြတ္စဥ္မွာေတာ့ ---

၁။ တနဂၤေႏြေန႔မွာ သမႏၲာက စ၍ မဂၤလသုတ္အကုန္၊
၂။ တနင္းလာေန႔မွာ ရတနသုတ္၊
၃။ အဂၤါေန႔မွာ ေမတၱသုတ္၊
၄။ ဗုဒၶဟူးေန႔မွာ ခႏၶသုတ္, ေမာရသုတ္, ဝ႗သုတ္၊
၅။ ၾကာသပေတးေန႔မွာ ဓဇဂၢသုတ္၊
၆။ ေသာၾက္ာေန႔မွာ အာဋာနာဋိယသုတ္၊
၇။ စေနေန႔မွာ အဂၤုလိမာလသုတ္, ေဗာဇၩဂၤသုတ္, ပုဗၺဏွသုတ္တုိ႔ကုိ ရြတ္ဆုိပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရမွာ နံနက္ ဘုရားဝတ္တက္တုိင္း ပရိတ္ႀကီး ၁၁-သုတ္လုံးကုိ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ၾကပါ တယ္။ ဒကာ, ဒကာမမ်ားအေနနဲ႔ ၁၁-သုတ္လုံးကုိ မရြတ္ႏုိင္လွ်င္ ေမတၱသုတ္ႏွင့္ ခႏၶသုတ္ကုိ ေန႔စဥ္ ရြတ္သင့္ပါတယ္၊ ခႏၶသုတ္ကလည္း ေမတၱာပုိ႔တဲ့ သုတ္ပါဘဲ။

နတ္ပင့္ နတ္ပုိ႔ကေတာ့ ေရွးဆရာေတာ္မ်ား စီမံခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္၊ နတ္ပင့္-ဆုိတာ အမွန္ေတာ့ ပရိတ္နာဖုိ႔ နတ္မ်ားကုိ ဖိတ္တာျဖစ္၍ အလြန္တရာ လုပ္သင့္တဲ့ အက်င့္ေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကုိပင့္ဖိတ္ၿပီး နတ္ပုိ႔ မလုပ္တာ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ၊ ဧည့္သည္ကုိ ဖိတ္၍ ဧည့္ခံၿပီးေနာက္ “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျပန္ၾကေတာ့”လုိ႔ ေျပာစရာ မလုိသလုိ ပါဘဲ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

လြယ္လြယ္သိလို ဓိပၸါယ္ကို ေမာဟဘာကိုဆို...?



ေဒၚက်င္ေမႊး (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ---


ေမာဟအဓိပၸါယ္၊ သိလုိတယ္၊ အလြယ္ မိန္႔ၾကားပါ။

ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား (က) ေမာဟ-ကုိ အဝိဇၨာ-လုိ႔ အဓိပၸါယ္ဖြင့္၍ ရပါသလား? ေမာဟ၏အဓိပၸါယ္အျပည့္အစုံ ရွင္းျပပါဘုရား၊ ေမာဟ ေတြေဝျခင္းဆုိတာေတာ့ သိပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ။(က) ေမာဟ-ကုိ အဝိဇၨာ-လုိ႔ ဆုိလုိ႔ရပါတယ္၊ ေမာဟရဲ႔ ပရိယာယ္စကားလုံးေတြက “အဝိဇၨာ (ဝိဇၨာ၏ဆန္႔က်င္ဘက္), အညာဏ (ဉာဏ္၏ဆန္႔က်င္ဘက္), မုစၧာ (ေတြေဝမိန္းေမာျခင္း)”တုိ႔ ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟဆုိတာ အာ႐ုံ၌ ေတြေဝ ျခင္း, အာ႐ုံရဲ႔အမွန္သေဘာကုိ မသိျခင္း, ဖုံးကြယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္၊ အာ႐ုံ၌ ေတြေဝျခင္းဆုိရာ၌ ဝိစိကိစၧာသေဘာကဲ့သုိ႔ မဆုံးျဖတ္ႏုိင္ဘဲ ေဝေတေတျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္, အာ႐ုံရဲ႔အမွန္သေဘာကုိ မသိျခင္းပင္ ျဖစ္တယ္၊ ဘဝင္က်၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလုိ မသိ႐ုံ သက္သက္လည္း မဟုတ္, ဉာဏ္က အမွန္ကုိ သိသလုိ ေမာဟက အမွားကုိ သိတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ေမာဟရဲ႔ လကၡဏာက ဉာဏ္ရဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ပင္ ျဖစ္တယ္၊ အာ႐ုံရဲ႔ ဟုတ္မွန္တဲ့သေဘာကုိ ဖုံးကြယ္ျခင္းဆုိသည္မွာ ဒုစ႐ုိက္ တရားတုိ႔ရဲ႔ မေကာင္းတဲ့သေဘာ, သုစ႐ုိက္တရားတုိ႔ရဲ႔ေကာင္းတဲ့သေဘာ, ဒုကၡသစၥာ စသည္တုိ႔ရဲ႔သေဘာ, အတိတ္ ဘဝႏွင့္ အနာဂတ္ဘဝတုိ႔့ ရွိျခင္းသေဘာ, အေၾကာင္းအက်ဳိးဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚ ေနတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာ စသည္တုိ႔ကုိ မသိေအာင္ ကာကြယ္ဖုံးလႊမ္းထားျခင္းဟာ ေမာဟရဲ႔လုပ္ငန္းပင္ ျဖစ္တယ္ ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Monday, April 22, 2013

လူသားေယာက်္ား ေသေသာ္ကား နတ္သားနတ္သမီးလား---?



Hla Tun (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ--- 


လူေယာက်္ားဟာ၊ နတ္သားသာ၊ ျဖစ္ရာ ပါသလား?
နတ္သမီးေကာ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးေႏွာ၊ ျဖစ္ေသာ ဆုိသလား?

ေမး။ ။(ဆ) ေယာက်္ားက နတ္သားဘဲ ျဖစ္ပါသလား? နတ္သမီးေရာ ျဖစ္ပါသလားဘုရား?

ေျဖ။ ။(ဆ) နိဒါနဝဂၢသံယုတ္ ပါဠိေတာ္ မာတုသုတ္စသည္တုိ႔အရ “အစမထင္ သံသရာတစ္ခြင္ဝယ္ မိခင္, ဖခင္, အကုိ, ညီ, အမ, ႏွမ, သား သမီး မျဖစ္ဖူးေသာသူမည္သည္ မရွိ-ဟု ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္ ၊ ယင္းဋီကာအရလည္း သံသရာ၌ က်င္လည္ၾကစဥ္မွာ ဒီလူက ေယာက်္ားဘဝ၌သာ ျဖစ္ရမည္၊ ဟုိလူကေတာ့ မိန္းမဘဝ၌သာ ျဖစ္ရမည္-ဟု လိင္သတ္မွတ္ခ်က္ (လိဂၤနိယမ)မရွိ”- ဟု ဖြင့္ဆုိပါတယ္၊ ပါထိကဝဂၢအ႒ကထာ, ဋီကာ အဂၢညသုတ္အဖြင့္တုိ႔အရ “ေယာက်္ားတစ္ဦး အေနနဲ႔ မိန္းမျဖစ္လုိျခင္း (မိန္းမဘဝကုိႏွစ္သက္ျခင္း တပ္မက္ျခင္း)ေၾကာင့္ ေနာင္ဘဝ၌ မိန္းမျဖစ္ရျခင္း, ကာေမသု မိစၦာစာရကံ၏အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ မိန္းမျဖစ္ရျခင္း-ဟု ႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏၊ မိန္းမအေနနဲ႔လည္း ေယာက်္ား ဘဝကုိရလုိလွ်င္ “မိမိကုိယ္ကုိ အစုိးမရျခင္း, အၿမဲတမ္းလုိ သူတပါးကုိ အားကုိးေနရျခင္း, ဥတုပန္းပြင့္ရျခင္း, ကုိယ္ဝန္ေဆာင္ရျခင္း, ရဲရင့္မႈမရွိျခင္း, မိန္းမဘဝ၌ စၾကာမင္း, သိၾကားမင္း, မာရ္နတ္မင္း, ျဗဟၼာမင္း, ပေစၥကဗုဒၶြါ, သမၼာသမၺဳဒၶြဘုရားမျဖစ္ႏုိင္ျခင္း” စေသာ မိန္းမဘဝ၏အျပစ္ကုိ ဆင္ျခင္လ်က္ ေယာက်္ားဘဝကုိလုိလားေတာင့္တကာ ေကာင္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ေယာက်္ားျဖစ္ႏုိင္ျခင္း” ဟု လာရွိပါတယ္ ။

အရွင္အာနႏၵာအေလာင္း ကုေဋ ၈ဝ-ၾကြယ္ဝသည့္ သူေဌးသားျဖစ္စဥ္က ဒါန သီလစေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ သိၾကားမင္း၏အလုပ္အေကြၽး နတ္သမီးဘဝ ၄-ႀကိမ္, တာဝ တႎသာနတ္ျပည္၌ပင္ ဇဝနနတ္သား၏အဂၢမေဟသီ နတ္မိဖုရားျဖစ္ေၾကာင္း (ဇာ၊ ႒၊ ၇၊ ၁၁၄-၆၊ ၁၃ဝ-၁-၂။ တိပိဋက ပါဠိ-ျမန္မာ အဘိဓာန္ အတြဲ ၈၊ ၂၈၆)၌ လာရွိတယ္။

သာကီဝင္မင္းသမီး ေဂါပိကာသည္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ဆြမ္းေကြၽး လႉဒါန္းၿပီး သီလေဆာက္တည္ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳကာ ေယာက်္ားဘဝ ေတာင့္တခဲ့သျဖင့္ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ သိၾကားမင္း၏ သားေတာ္ ေဂါပကနတ္သား ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း (ဒီ၊ ၂၊ ၂၁၆။ ဒီ၊ ႒၊ ၂၊ ၂၉၈)၌ လာရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေယာက်္ားက နတ္သားေရာ နတ္သမီးပါ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

ကုသိုလ္ေတြကို မွ်ေ၀စဥ္ အသံမထြက္လွ်င္...?



Hla Tun (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ---


 ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား---

သံမထြက္ပါ၊ စိတ္ထဲသာ၊ မွ်ကာေဝရာတြင္၊
ထိေရာက္မႈ ရွိ, မရွိ၊ သိလုိဘိ၊ ေျဖသိ ေပးေစခ်င္။

ေမး။ ။(က)တပည့္ေတာ္ ဘုရားရွိခုိးၿပီး အမွ်ေဝရင္ အသံမထြက္ပဲ စိတ္နဲ႔ေဝပါသည္၊ ထိေရာက္မႈ ရွိ မရွိ-သိလုိပါသည္ ဘုရား။

ေျဖ။ ။ (က) အမွ်ေဝတယ္-ဆုိတာ မိမိျပဳတဲ့ကုသုိလ္အဖုိ႔ကုိ တပါးေသာသတၱဝါမ်ားအား ေဝငွေပးတဲ့သေဘာျဖစ္၍ ထုိသတၱဝါေတြ သိဖုိ႔ဆုိရင္ အသံမထြက္ပဲ စိတ္နဲ႔ ေဝတာက မလုံေလာက္ဘူး၊ ႏႈတ္ျဖင့္ အသံထြက္ေဝမွ ထိေရာက္မႈ ရွိပါလိမ့္မယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Sunday, April 21, 2013

ဗာလေတြဟာ ဘယ္ဟိတ္မွာ သူတို႔ျဖစ္တတ္တာ---?


အမည္မသိသူ ေလွ်ာက္ထားေသာေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား---

ဗာလဆုိတာ၊ ဒြိဟိတ္ပါ၊ တစ္ျဖာ သုအဟိတ္၊
ျဖစ္ပါသလား၊ မျဖစ္လား၊ ထင္ရွား က်မ္းလာမိန္႔။

(င) “ဗာလ”လူမ်ဳိးသည္ ဒြိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ပါသလား? 
       သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္ပါသလားဘုရား?

(င) “ဗာလ”ပုဂၢဳိလ္ဆုိတာ ဒြိဟိတ္ / သုဂတိအဟိတ္ပုဂၢဳိလ္သာမက 
       တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္ပင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္၊ 
ပုံစံ— ရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရ တိဟိတ္ပုထုဇဥ္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Saturday, April 20, 2013

မိဘေက်းဇူး သိတတ္စြာ ဘယ္လိုဆပ္ရမွာ...?


အမည္မသိသူ ေလွ်ာက္ထားေသာေမးခြန္းမွာ---


ေက်းဇူးရွင္အား၊ ေက်းဇူးမ်ား၊ ဆပ္ျငားလုိပါလွ်င္၊
တရားျဖင့္သာ၊ ဘယ္ျခင္းရာ၊ ျပဳပါရမည္နည္း?

ေမး။ ။(ဂ) ယခုလက္ရွိႏွင့္ သံသရာဘဝမ်ားမွ မိဘေဆြမ်ဳိး ညီအကုိေမာင္ႏွမ ေက်းဇူးရွိေသာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကုိ တရားေတာ္ျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လွ်င္ ၄င္းဆႏၵ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေျမာက္လာေစရန္ ျပဳလုပ္ရမည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အမိန္႔ရွိပါဘုရား၊ ဆုေတာင္းၿပီး ကုသုိလ္ျပဳလုပ္လွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္မည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ဳိးကုိ အမိန္႔ရွိပါဘုရား။ 

ေျဖ။ ။(ဂ) ယခုလက္ရွိ မိဘေဆြမ်ဳိး ညီအကုိေမာင္ႏွမ ေက်းဇူးရွိတဲ့ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကုိ တရားေတာ္ျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လွ်င္ သူတုိ႔ သီလမရွိေသးလွ်င္ သီလေဆာက္တည္ႏုိင္ေအာင္, သဒၶြါတရားမရွိေသးလွ်င္ သဒၶြါတရားရွိလာေအာင္, တရားနာယူမႈမရွိေသးလွ်င္ တရားနာယူမႈရွိလာေအာင္, တရားအားမထုတ္ဖူးေသးရင္ တရားအားထုတ္လာေအာင္ စသည္ျဖင့္ ႏႈိးေဆာ္ တုိက္တြန္း ေဆာင္ရြက္ေပးရပါမယ္။

သံသရာဘဝမ်ားမွ မိဘေဆြမ်ဳိး ညီအကုိေမာင္ႏွမ ေက်းဇူးရွိတဲ့ ေက်းဇူးရွင္မ်ားကုိ တရားေတာ္ျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တဲ့အပုိင္းမွာေတာ့ သံသရာဆုိတာ ရွည္လ်ားေထြျပားလွတာမုိ႔ သံသရာမွာ ေဆြမ်ဳိးမေတာ္စပ္ဖူးသူဆုိတာ မရွိေလေတာ့ မိမိတုိ႔ကလဲ သူတုိ႔ရဲ႔ မိဘေဆြမ်ဳိး ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါဘဲ၊ အဝိဇၨာက ပိတ္ဖုံး, တဏွာက ရရွိထားတဲ့ ဘဝမွာ တြယ္တာေနလုိ႔သာ မသိၾကတာပါ၊ ျဖစ္ႏုိင္တာက ဘဝမ်ားစြာ ၿပိတၱာျဖစ္ေနၾကသူေတြကေတာ့ မိမိတုိ႔ႏွင့္ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ဖူးသူေတြရဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ဖုိ႔အစုကုိ ၿပိတၱာဘဝမွလြတ္ေရး အတြက္ သာဓုေခၚဖုိ႔ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတာ ရွိတတ္ပါတယ္၊ ဘဝသံသရာမွ ေတာ္စပ္ခဲ့တဲ့ ေဆြမ်ဳိး ၿပိတၱာေတြကုိ ထုိဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈðပလုပ္လ်က္ ေလးေလးနက္နက္ အမွ်ေပးေဝသင့္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Friday, April 19, 2013

ယခုခ်ိန္ခါ မာရ္နတ္ဟာ ရွိႏိုင္ပါေသးလား...?



အမည္မသိသူ ေလွ်ာက္ထားေသာေမးခြန္းမွာ--- 


မာရ္နတ္ဆုိတာ၊ ခုခ်ိန္မွာ၊ ရွိရွာပါသေလာ? 

 ေမး။  ။(ခ) မာရ္နတ္သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ရွိေနဆဲပါဘဲလားဘုရား? 
             (ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့ေသာ မာရ္နတ္ကုိ ဆုိလုိပါသည္။) 

ေျဖ။  ။(ခ) မာရ္နတ္သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ရွိေနဆဲပါဘဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ မာရ္နတ္အစစ္ပါ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ဝဝ-ေက်ာ္က ေတြ႔တာဆုိေတာ့ လူတုိ႔ႏွစ္အေရအတြက္ ၁၆ဝဝ-ႏွစ္မွ မာရ္နတ္ေနတဲ့ နတ္ျပည္ရဲ႕ နတ္သက္ ၁-ရက္ ျဖစ္၍ မာရ္နတ္က ဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႔ခဲ့တာ ၂-ရက္ပင္ မရွိေသးပါဘူး။ 

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ 
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ 
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Thursday, April 18, 2013

မာရ္နတ္ေႏွာက္ယွက္ ဘယ့္အတြက္ အက်ဳိးမည္သို႔ထြက္...?




အမည္မသိသူ ေလွ်ာက္ထားေသာေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား---

သတၱဝါမ်ား၊ ကြၽတ္တရား၊ ရျငားမရွိေအာင္၊
မာရ္နတ္ေပါင္းပါ၊ ဘယ္ေၾကာင္းရာ၊ ေႏွာင့္ရွာၾကသနည္း?

(က) သတၱဝါမ်ား အကြၽတ္တရား မရပါက မာရ္နတ္ႏွင့္ အေပါင္းပါမ်ား မည္သည့္အက်ဳိးစီးပြါး ရႏုိင္၍ ၄င္းတုိ႔က သတၱဝါမ်ား တရားမရႏုိင္ေစရန္ ေႏွာင့္ယွက္ေနပါသလဲဘုရား?

ေျဖ။ ။(က) “မာေရာ မဟာႏုဘာေဝါ ဆကာမာဝစရိႆေရာ ဝသဝတၱီ (ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ၊ ၁၊ ၉၈) အရ မာရ္နတ္သည္ တန္ခုိးအာႏုေဘာ္ႀကီး၏၊ ကာမာဝစရနတ္ျပည္ ၆-ထပ္ကုိ အစုိးရ၏၊ မိမိအလုိသုိ႔ လုိက္ေစႏုိင္၏”-လုိ႔ ဆုိရာတြင္ သိၾကားမင္း, သုယာမနတ္မင္း စတဲ့ နတ္မင္းတုိ႔ကဲ့သုိ႔ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ နတ္ျပည္မ်ားကုိ ပုိင္စုိးတဲ့ အစုိးရျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ ထုိထုိနတ္မ်ားကုိ ပူးဝင္ႏုိင္ျခင္း, တခါတရံ ဒျမ (ဓားျပ) သူပုန္တုိ႔ကဲ့သုိ့ မတရားအာဏာျပျခင္းအားျဖင့္ သူ႔အလုိ လုိက္ေစႏုိင္တဲ့ အစုိးရျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါတယ္ ၊ ဝိပလႅာသတရား လုံးဝ မကင္းေသးတဲ့ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ စသည္ ပုဂၢဳိလ္ တုိ႔ကုိပင္ လွည့္ပတ္ႏုိင္ပါေသးတယ္၊ မာရ္နတ္ဟာ သူကုိယ္သူ ကာမဘုံမ်ားကုိ စုိးပုိင္သူ-လုိ႔ ယူဆကာ ကာမဘုံမွ ထြက္ေျမာက္ဖုိ႔ က်င့္ႀကံေနသူေတြကုိ မလုိလားပါ၊ သူ႔ရဲ႔ ၾကံဳးဝါးသံက “သမဏ တြံ မမ ဝိသယေတာ န မုစၥိႆသိ - ရဟန္း, သင္ကား ငါ့ပုိင္နက္မွ လြတ္လိမ့္မည္မဟုတ္" တဲ့၊ ဒါ့ေၾကာင့္ တရားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ေနသူေတြကုိ ေႏွာင့္ယွက္ေနတာပါ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Wednesday, April 17, 2013

နဝကမၼ သူေခၚဆို မည္သည့္အရာကို...?


ေအးေအးလြင္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

နဝကမၼ၊ စကားမွ၊ တိက် ဓိပၸါယ္ကုိ၊
ရွင္းျပပါေနာ္၊ ဆရာေတာ္၊ က်မ္းေလ်ာ္ စကားဆုိ။

ေမး။ ။(င) နဝကမၼ၏ အဓိပၸါယ္ အတိအက်ကုိ ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။(င) နဝကမၼရဲ႔ အနက္အဓိပၸါယ္မွာ “နဝ-အသစ္ျဖစ္ေသာ + ကမၼ-အမႈ= နဝကမၼ-အသစ္ျဖစ္ေသာအမႈ၊ အမႈသစ္၊ အလုပ္သစ္-လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဝိနည္းက်မ္းဂန္အရ ပစၥည္း ၄-ပါးႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ကိစၥမ်ားကုိ “နဝကမၼ-အမႈသစ္" ေခၚရတယ္၊ သဠာယတနသံယုတ္ ကမၼနိေရာဓသုတ္ (သံ၊ ၂၊ ၃၄၆)အရ ကုိယ္ ႏႈတ္ စိတ္တုိ႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ “ကံသစ္မ်ားကုိလည္း ‘နဝကမၼ’လုိ႔ ဆုိပါတယ္၊ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အမႈသစ္မွန္သမွ်ကုိ “နဝကမၼ" လုိ႔ မွတ္ပါ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

အ႐ိုးကြင္းဆက္၊ ခ်ိတ္, ေတ့လ်က္၊ မတူကြဲျပား ျဖစ္ပံုမ်ား...?



ေအးေအးလြင္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ-


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

အ႐ုိးေတ့ဆက္၊ ခ်ိတ္, ကြင္းဆက္၊ ကြဲခ်က္ ရွင္းျပေပး။

(ဃ) ေတ့ဆက္, ခ်ိတ္ဆက္, ကြင္းဆက္၏ ဆုိလုိရင္းကုိ ရွင္းျပေပးေတာ္မူပါဘုရား။

(ဃ) ေတ့ဆက္ရဲ႔ဆုိလုိရင္းမွာ ပကတိလူသားႏွင့္ ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႔အ႐ုိးမ်ားသည္ အ႐ုိးတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ေတ့ဆက္၍ တည္ရွိၾကတယ္။

ခ်ိတ္ဆက္ရဲ႔ဆုိလုိရင္းမွာ ပေစၥကဗုဒၶြါတုိ႔၏အ႐ုိးမ်ားသည္ ခြၽန္းမ်ားကဲ့သုိ႔ ခ်ိတ္ျဖစ္၍ ခ်ိတ္ခ်င္း ခ်ိတ္ၿငိလ်က္ တည္ရွိၾကတယ္။

ကြင္းဆက္ရဲ႕ဆုိလုိရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕အ႐ုိးေတာ္မ်ားကား သံေျခခ်င္းကြင္းဆက္ကဲ့သုိ႔ တေပါင္းတည္း ဖြဲ႔၍ တည္ရွိၾကတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Tuesday, April 16, 2013

အတိမာနတရားဟာ ျဗဟၼာေတြမွာ ရွိေသးလား...?



ေအးေအးလြင္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

ျဗဟၼာေတြက၊ မာန္မာန၊ ပယ္ၾက မရွိေသး၊
ျဗဟၼစုိရ္ေလးဝ၊ ျပည့္စုံၾကလ်က္၊
မာနႀကီးပါ၊ ေဟာေျပာတာ၊ က်မ္းလာ ရွင္းျပေပး။

ေမး။ ။(ဂ) ျဗဟၼာမ်ားသည္ မာနကုိ မပယ္ၾကေသး၍ အလြန္မာနႀကီးၾကသည္-ဟု ဆရာေတာ္တပါး၏ ေဟာၾကားသည့္ တရားကုိ နာခဲ့ရပါသည္၊ ျဗဟၼစုိရ္တရားေလးပါးႏွင့္ေနသူမ်ားျဖစ္ၾက၍ အလြန္မာနႀကီးသည္-ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလားဘုရား?

ေျဖ။ ။(ဂ) ျဗဟၼာမ်ားသည္ မာနကုိ မပယ္ၾကေသး၍ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ မာနျဖစ္တတ္ၾကေသာ္လည္း မာန မပယ္ၾကေသးေသာ ျဗဟၼာတုိင္းေတာ့ အလြန္မာနႀကီးၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ၊ အခ်ဳိ႔ျဗဟၼာမ်ား မာနတက္မႈကလည္း သႆတဝါဒကုိ တရားေသစြဲယူထားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဥပမာ---
ဗကျဗဟၼာႀကီးဟာ “ျဗဟၼဘဝ ျဗဟၼေလာကသည္ ၿမဲၿမံခုိင္ခံ့ တည္တံ့၏၊ ျဗဟၼေလာက၌ ပဋိသေႏၶြေနသူ, အုိသူ, ေသသူမရွိ၊ ျဗဟၼေလာကမွတပါး လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္မရွိ” ဟု သႆတဝါဒကုိ တရားေသ စြဲကုိင္ထားသူ အတၱသမားျဖစ္တယ္၊ စၾကဝဠာတစ္ေထာင္အတြင္း တန္ခုိးအာဏာ ပ်ံ႔ႏွံ႔သူလည္း ျဖစ္တယ္၊ သူ႔ထက္ တန္ခုိးအာဏာႀကီးမားသူ, စၾကဝဠာႏွစ္ေသာင္း, သုံးေသာင္းအတြင္း တန္ခုိး အာဏာပ်ံ႔ႏွံ႔ေသာ ျဗဟၼာမ်ားရွိေနသည္ကုိ မသိသျဖင့္ ‘၄-ေတာင္လုံကြင္းျဖင့္ ေတာင္ရွည္ပုဆုိးကုိ တုႏႈိင္းဖက္ၿပိဳင္ သကဲ့သုိ႔ သူသာလွ်င္ တန္ခုိးအာဏာႀကီးမားသူ’-ဟု မာနတက္ေနသူျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ျဗဟၼာျပည္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူကာ ဗကျဗဟၼာႀကီး၏သႆတဝါဒကုိ အျပစ္ျပကာ ပယ္စြန္႔ေစလ်က္ ေနာက္ဆုံး ကုိယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ (တူတူပုန္း) တန္ခုိးၿပိဳင္ရာမွာလည္း ဗကျဗဟၼာႀကီးဟာ အ႐ႈံးႀကီး႐ႈံးခဲ့ရပါတယ္ ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Monday, April 15, 2013

က်နေသခ်ာ သိလိုတာ ေသကၡခုႏွစ္ပါ---



ေအးေအးလြင္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


 ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

ေသကၡပုဂၢဳိလ္၊ ခုနစ္ကုိ၊ သိလုိ ေသအခ်ာ။

(ခ) ေသကၡပုဂၢဳိလ္ ၇-ေယာက္ကုိ အတိအက် ေရတြက္ေပးေတာ္မူပါဘုရား။

(ခ) ေသကၡပုဂၢဳိလ္ ၇-ေယာက္မွာ-------

၁။ ေသာတာပတၱိမဂၢ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္ ၁-ေယာက္၊
၂။ ေသာတာပတၱိဖလ႒ာန္ ပုဂၢဳိလ္(ေသာတာပန္ပုဂၢဳိလ္) ၁-ေယာက္၊
၃။ သကဒါဂါမိမဂၢ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္ ၁-ေယာက္၊
၄။ သကဒါဂါမိဖလ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္(သကဒါဂါမ္ပုဂၢဳိလ္) ၁-ေယာက္၊
၅။ အနာဂါမိမဂၢ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္ ၁-ေယာက္၊
၆။ အနာဂါမိဖလ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္ (အနာဂါမ္ပုဂၢဳိလ္) ၁-ေယာက္၊
၇။ အရဟတၱမဂၢ႒ာန္ပုဂၢဳိလ္-ဟု ၇-ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

သတၱ၀ါအစဟာ ဘယ္ခ်ိန္ခါဟု ဘယ္သူေလွ်ာက္ထားဘူး...?



ေအးေအးလြင္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

သတၱဝါဟူသမွ်၊ ဘယ္တုန္းက၊ အစ ျဖစ္ေပၚလာ၊
ဘုရားရွင္အား၊ ထုိေၾကာင္းမ်ား၊ ေလွ်ာက္ထား ဘယ္သူပါ။

(က) ျမတ္စြာဘုရားအား သတၱဝါတုိ႔၏အစအေၾကာင္း၊ မည္သုိ႔ျဖစ္ေပၚလာသည္ကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသူ ရွိခဲ့ပါသလားဘုရား?

(က) ျမတ္စြာဘုရားအား သတၱဝါတုိ႔ရဲ႔အစအေၾကာင္းကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသူ မရွိခဲ့ပါ၊ သုိ႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ သံသရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္သည္ သာဝတၳိၿမိဳ႔ကုိ ဆြမ္းခံရာအမွီျပဳ၍ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူစဥ္ အနမတဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္မွာ အနမတဂၢေဒသနာကုိ ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္-
“ရဟန္းတုိ႔, ခႏၶာ, အာယတန, ဓာတ္တုိ႔၏ မျပတ္ျဖစ္ျခင္း- ဆုိတဲ့ ဤသံသရာသည္ ဉာဏ္ျဖင့္ အစဥ္ေလွ်ာက္၍ေသာ္လည္း သိႏုိင္ေသာ အပုိင္းအျခားမရွိ၊ အဝိဇၨာတည္းဟူေသာ အပိတ္အပင္သည္ ဖုံးလႊမ္း, တဏွာတည္းဟူေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ (သံေယာဇဥ္) သည္ ဖြဲ႔ခ်ည္အပ္ကုန္လ်က္ ဤဘဝမွ ထုိဘဝသုိ႔, ထုိဘဝမွ ဤဘဝသုိ႔ ေျပးသြား၍ တေျပာင္းျပန္ျပန္ က်င္လည္ေနၾကရေသာ သတၱဝါတုိ႔၏ ေရွးျဖစ္ေသာအစြန္း (အပုိင္းအျခား)သည္ သဗၺညဳတဉာဏ္၌ပင္ မထင္ပါ” ဟု ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ခရစ္ယာန္ဘာသာ “ဧဝံေဂလိပုစၧာ”ကုိ ေက်းဇူးရွင္လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေျဖဆုိေတာ္မူရာတြင္---
“အနမတေဂၢါယံ ဘိကၡေဝ သံသာေရာ၊ ပုဗၺာ ေကာဋိ န ပညာယတိ အဝိဇၨာနီဝရဏာနံ သတၱာနံ တဏွာသံေယာဇနာနံ သႏၶြာဝတံ သံသရတံ။” (အနမတဂၢိယသံယုတ္ပါဠိေတာ္)

ဘိကၡေဝ-ရဟန္းတုိ႔၊ အယံ သံသာေရာ- ဤသံသရာႀကီးသည္၊ အနမတေဂၢါ-အစမရွိ၊ အဝိဇၨာနီဝရဏာနံ- အဝိဇၨာနီဝရဏ ရွိေနၾကကုန္ေသာ၊ တဏွာသံေယာဇနာနံ-တဏွာသံေယာဇဥ္ ရွိေနၾကကုန္ေသာ၊ သႏၶြာဝတံ (သႏၶြာဝႏၲာနံ)-တဘဝမွသည္ တဘဝသုိ႔ ေျပးသြား၍ေနၾကကုန္ေသာ၊ သံသရတံ (သံသရႏၲာနံ)-တဘဝမွသည္ တဘဝသုိ႔ က်င္လည္ေနၾကကုန္ေသာ၊ သတၱာနံ-သတၱဝါတုိ႔အား၊ ပုဗၺာ ေကာဋိ-ေရွ႔အစြန္းသည္၊ န ပညာယတိ- သဗၺၫုတဉာဏ္၌ပင္ မထင္ေလ။ (ဤကားအနက္)

ဤပါဠိေတာ္၌ သဗၺၫုတဉာဏ္ေတာ္မည္သည္ အလုံးစုံေသာအရာမ်ဳိးကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ သိေတာ္မူ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ န ပညာယတိ-သဗၺၫုတဉာဏ္၌ မထင္ေလ-ဟူ၍ ဆုိသျဖင့္ ထုိပုဗၺေကာဋိ-ဆုိေသာ ေရွ႔အစြန္းသည္ မရွိ၍ မထင္သည္၊ မထင္ေသာေၾကာင့္ မရွိၿပီ-ဟု အမွန္သိအပ္၏။ ဤအနမတဂၢိယသုတ္ပါဠိေတာ္ကုိ ေထာက္၍ “သံသရာသည္လည္း အစမရွိ၊ ကမၻာသည္လည္း အစမရွိ၊ သတၱဝါသည္လည္း အစမရွိ-ဟု ဗုဒၶြဘာသာပညာရွိႀကီး အဆက္ဆက္တုိ႔ ယူ႐ုိးယူစဥ္, ေျပာ႐ုိးေျပာစဥ္ ျဖစ္၏၊ ထုိတြင္ သံသရာဆုိသည္ကား အသက္ရွိၾကေသာ သတၱဝါခႏၶြာတုိ႔၏ တဘုံမွသည္ တဘုံ, တဘဝမွသည္ တဘဝသုိ႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႔က်င္လည္၍ ေနၾကရသည္ကုိ ‘သံသရာ’ဟု ဆုိ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသရာသည္ အစမရွိ-ဟု ဆုိသျဖင့္ ကမၻာလည္း အစမရွိ၊ သတၱဝါလည္း အစမရွိဟု ဆုိျခင္းကိစၥ ၿပီး၏”လုိ႔ ေျဖဆုိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Sunday, April 14, 2013

အားကိုးရာဟာ မိမိသာ မွန္ပါရဲ႕လားဆရာ...?



ေဒၚတင္ရီ (ရန္ကုန္) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား

မိမိကုိယ္သာ၊ အားကုိးရာ၊ ေသခ်ာ မွန္သေလာ?

(ခ) “အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ” မိမိကုိယ္သာ အားကုိးရာ အစစ္အမွန္ဆုိတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား?

(ခ) “အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ” မိမိကုိယ္သာ အားကုိးရာ အစစ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒီတရားေတာ္မွာ အရွင္ကုမာရကႆပေထရ္၏ မယ္ေတာ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဟာေသာ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ သားေတာ္မေထရ္ ေတာထြက္သြားသည္ကစ၍ မ်က္ရည္ႏွင့္မ်က္ခြက္ျဖင့္ ေနလာရာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သားရဟန္းကုိေတြ႔လုိက္ရေတာ့ မထိန္း ႏုိင္ရွာ၍ သားကုိဆြဲကိုင္လ်က္ “ခ်စ္သား ခ်စ္သား”လို႔ ငုိယုိျမည္တမ္းေခၚရာတြင္ “အဘယ္အမႈကုိျပဳလ်က္ လွည့္လည္ ေနတာလဲ? ခ်စ္ျခင္းမွ်ကုိပင္ ျဖတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ေသးဘူးလား?” လုိ႔ သားရဟန္းရဲ႔ စိမ္းကားရက္စက္ ခက္ထန္ တင္းမာတဲ့စကားကုိ ၾကားရသည့္အတြက္ သားရဟန္းအေပၚ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ပယ္ဖ်က္ၿပီး မိမိကုိသာ မိမိ အားကုိးရာ ရွာႀကံလ်က္ တရားပြါးမ်ား႐ႈမွတ္ေသာေၾကာင့္ အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ကုမာရကႆပ မယ္ေတာ္ေထရီမ ဝတၳဳ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။

အက်ယ္ခ်ဲ႔ရလွ်င္ အရွင္ျမတ္ရဲ႔မယ္ေတာ္ဟာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ သူေဌးသမီးတစ္ဦးျဖစ္၍ သိၾကားလိမၼာသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါမွစ၍ မိဘတုိ႔ထံ ရဟန္းျပဳခြင့္ကုိ ေတာင္းခံခဲ့ေပမဲ့ အခြင့္မရရွာပဲ မိဘတုိ႔ဆႏၵအတုိင္း အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ရတယ္၊ မၾကာမီကာလမွာ သူမရဲ႔ဝမ္း၌ ကုိယ္ဝန္တည္ရွိလာတယ္၊ သူမကုိယ္တုိင္ကား မိမိမွာ ကုိယ္ဝန္တည္ ေနသည္ကုိ မသိမူ၍သာ လင္ေယာက်္ားကုိ ႏွစ္သိမ့္ေစလ်က္ ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္၊ လင္ေယာက်္ားက သူမကုိ ရဟန္းမိန္းမတုိ႔ရဲ႔ ေက်ာင္းသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ၿပီးလွ်င္ ရွင္ေဒဝဒတ္ရဲ႔အသင္းအပင္း ရဟန္းမိန္းမတုိ႔ရဲ႔အထံမွာ ရဟန္းျပဳေစပါတယ္။

လအတန္ၾကာတဲ့အခါ ရဟန္းမိန္းမေတြက အဲဒီသူေဌးသမီးဘိကၡဳနီမမွာ ကုိယ္ဝန္ရွိတာကုိ သိရလွ်င္ ထုိရဟန္း မိန္းမတုိ႔က “ဒီျဖစ္ရပ္ဟာ ဘယ္လုိပါလိမ့္?”လုိ႔ ေမးတဲ့အခါ “ရွင္မတုိ႔တပည့္ေတာ္မ မသိရပါ၊ ဘယ္လုိပါလဲ? တပည့္ေတာ္မရဲ႔ ရဟန္းသီလဟာ စင္စစ္ အျပစ္အနာကင္းသည္သာ ျဖစ္ႏုိင္ေကာင္းအံ့ေလာ?”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္၊ ရဟန္းမိန္းမေတြလဲ အဲဒီဘိကၡဳနီမေလးကုိ ရွင္ေဒဝဒတ္အထံသုိ႔ ေခၚေဆာင္ကာ “ဒီဘိကၡဳနီမကား သာသနာကုိ ၾကည္ၫုိ၍ ရဟန္းျပဳခဲ့ပါတယ္၊ သူမရဲ႔ကုိယ္ဝန္တည္တဲ့ကာလကုိ တပည့္ေတာ္မတုိ႔ မသိၾကပါ၊ ယခု အဘယ္သုိ႔ ျပဳရပါမလဲဘုရား? လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္၊ ရွင္ေဒဝဒတ္က “ငါ့အဆုံးအမကုိ လုိက္နာေလ့ရွိၾကတဲ့ ရဟန္းမိန္းမေတြအား အေက်ာ္အေစာမဲ့ မျဖစ္ပါေစလင့္”လုိ႔ ႀကံစည္ေတြးေတာၿပီးလွ်င္ အဲဒီဘိကၡဳနီမေလးကုိ လူထြက္ေစရမည္- လုိ႔ ဆုံးျဖတ္စကား ဆုိပါတယ္။

ထုိစကားကုိၾကားရလွ်င္ ဘိကၡဳနီမေလးဟာ “ရွင္မတုိ႔ တပည့္ေတာ္မကုိ မဖ်က္ဆီးၾကပါကုန္လင့္၊ တပည့္ေတာ္မဟာ ရွင္ေဒဝဒတ္ကုိရည္မွန္း၍ ရဟန္းျပဳတာ မဟုတ္ပါ၊ တပည့္ေတာ္မကုိ ဘုရားရွင္ရဲ႔အထံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးၾကပါ”လုိ႔ ေျပာဆုိေသာေၾကာင့္ ထုိရဟန္းမိန္းမေတြက အဲဒီဘိကၡဳနီမေလးကုိ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ပုိ႔ကာ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္၊ ဘုရားရွင္ဟာ ဒီဘိကၡဳနီမေလးမွာ လူတုံးက ရခဲ့တဲ့ကုိယ္ဝန္ျဖစ္သည္ကုိ သိေတာ္မူေသာ္လည္း သူတပါးတုိ႔ ကဲ့ရဲ႔ေျပာဆုိျခင္းမွ လြတ္ေစျခင္းငွါ ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီး, မဟာအနာထပိဏ္သူေဌးႀကီး, စူဠအနာထ ပိဏ္သူေဌးႀကီး, ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီး စတဲ့သူေတြကုိ ေခၚေစၿပီးလွ်င္ ဝိနည္းအရာ ဧတဒဂ္ရ ဥပါလိမေထရ္ကုိ “ခ်စ္သား ဥပါလိသြားေခ်၊ ဒီ ဘိကၡဳနီမေလးရဲ႔အမႈကုိ ပရိသတ္ေလးပါးအလယ္၌ ရွင္းလင္းသုတ္သင္ေခ်ေလာ့”လို႔ ေစခုိင္းေတာ္မူပါတယ္။

ရွင္ဥပါလိမေထရ္က ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီးရဲ႔ေရွ႔သုိ႔ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးကုိ ေခၚေစ၍ ထုိအမႈကုိ လက္ခံေစေတာ္မူတယ္၊ ဝိသာခါက တင္းတိမ္ကန္႔လန္႔ကာကုိ ထက္ဝန္းက်င္ ကာရံေစ၍ တင္းတိမ္ကန္႔လန္႔ကာရဲ႔ အတြင္း၌ အဲဒီဘိကၡဳနီမေလးရဲ႔ လက္, ေျခ, ခ်က္, ဝမ္းဗုိက္အဆုံး ေနရာတုိ႔ကုိ ၾကည့္႐ႈၿပီးလွ်င္ လ, ရက္ ေန႔တုိ႔ကုိ စိစစ္ တြက္ခ်က္သျဖင့္ လူ႔အျဖစ္၌ ဒီဘိကၡဳနီမငယ္ ကုိယ္ဝန္ ရတယ္-လုိ႔ သိရသည့္အတြက္ အရွင္ဥပါလိမေထရ္အား ထုိ အေၾကာင္းကုိ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္၊ ထုိ႔ေနာက္မွာ အရွင္ဥပါလိမေထရ္က ပရိသတ္ေလးပါးအလယ္၌ အဲဒီဘိကၡဳနီမေလး ရဲ႔ သီလစင္ၾကယ္ေၾကာင္းကုိ ဆုံးျဖတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။

အဲဒီဘိကၡဳနီမေလးဟာ ပဒုမုတၱရဘုရားရွင္ရဲ႔ေျခေတာ္ရင္း၌ ဆုေတာင္းျခင္းရွိ၍ ႀကီးေသာအာႏုေဘာ္ရွိတဲ့ သားကုိ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္၊ ေကာသလမင္းႀကီးက ထုိသတုိ႔သားငယ္ကုိ နန္းေတာ္သုိ႔ ေဆာင္ယူ၍ ႏုိ႔ထိန္းတုိ႔အား ေပးကာ ေမြးျမဴ ေစခဲ့ပါတယ္၊ အမည္မွည့္ရာမွာ သူငယ္၏အမည္ကုိ ‘ကႆပ’လို႔ မွည့္ေခၚၿပီး မင္းသားတုိ႔ရဲ႔ အေဆာင္အရြက္ျဖင့္ ႀကီးပြါးရေသာေၾကာင့္ ‘ကုမာရကႆပ’ဟူ၍ ေကာင္းစြာ သိၾကပါတယ္၊ ကုမာရကႆပသတုိ႔သားဟာ ကစား႐ုံ၌ အျခား သူငယ္တုိ႔ကုိ ပုတ္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ “အမိမဲ့သား အဖမဲ့သားက ငါတုိ႔ကုိ ပုတ္ခတ္တယ္”လုိ႔ ဆဲေရးေျပာဆုိၾကလွ်င္ မင္းႀကီးသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ “ခမည္းေတာ္ဘုရား သားေတာ္ကုိ အမိမဲ့သား အဖမဲ့သား-လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္၊ သားေတာ္ရဲ႔ မယ္ေတာ္ ဘယ္သူဆုိတာ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါ”လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါ မင္းႀကီးက ႏို႔ထိန္းေတြကုိျပ၍ “ဒီႏုိ႔ထိန္း ေမာင္းမေတြဟာ သင္ခ်စ္သားရဲ႔ မယ္ေတာ္ေတြ ျဖစ္တယ္”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ “သားေတာ္ရဲ႔မယ္ေတာ္ေတြဟာ ဤမွ်ေလာက္ မမ်ားတန္ရာပါ၊ သားေတာ္အား မယ္ေတာ္ရင္းကုိသာ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါ”ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။

ေကာသလမင္းႀကီးဟာ လွည့္ျဖားျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ရာ-လုိ႔ ေတြးမိ၍ “ခ်စ္သား သင္ရဲ႔မယ္ေတာ္ကား ဘိကၡဳနီမ ျဖစ္တယ္၊ ငါက သင္ကုိ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းမွ ေဆာင္ယူခဲ့တယ္”လုိ႔ မိန္႔ဆုိလွ်င္ အဲဒီသတုိ႔သားဟာ ထိတ္လန္႔ျခင္း သံေဝဂျဖစ္ကာ “ခမည္းေတာ္ဘုရားသားေတာ္ကုိ ရွင္ရဟန္းျပဳေတာ္မူပါေလာ့”လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္၊ မင္းႀကီးက “ခ်စ္သားေကာင္းၿပီ”လုိ႔ ဆုိကာ သတုိ႔သားကုိ ဘုရားရွင္ထံေတာ္၌ ရွင္ရဟန္းျပဳေပးလုိက္ပါတယ္၊ ကုမာရကႆပ မေထရ္ လုိ႔ ထင္ရွားခဲ့တယ္၊ အဲဒီမေထရ္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႔ထံေတာ္၌ ကမၼ႒ာန္းကုိ ယူ၍ ေတာသုိ႔ဝင္လ်က္ အားထုတ္ေသာ္လည္း စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္တရားထူးကုိ မရႏုိင္ရကား တစ္ဖန္ ကမၼ႒ာန္းကုိ ေရွးကမၼ႒ာန္းမွအထူးျပဳ၍ ယူအံ့-လုိ႔ ဘုရားရွင္အထံေတာ္သုိ႔ သြားေရာက္ၿပီးလွ်င္ (အရိယာသူေတာ္ေကာင္းကုိ ျပစ္မွားေသာ လူဆုိးတုိ႔ မ်က္စိကြယ္သြားေသာ ေနရာျဖစ္ခဲ့တဲ့) အမုိက္ေတာ၌ ေနေတာ္မူပါတယ္၊ အဲဒီအခါမွာ အဲဒီမေထရ္ကုိ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္၌ အတူတကြ ရဟန္းတရားအားထုတ္၍ အနာဂါမိဖုိလ္သုိ႔ ေရာက္သျဖင့္ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ျဖစ္ေသာ ျဗဟၼာသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္မွလာ၍ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္ ဝမၼိက သုတ္၌လာတဲ့ တစ္ဆယ့္ငါးပါးေသာျပႆနာတုိ႔ကုိ ေမးၿပီးလွ်င္ “ဒီျပႆနာတုိ႔ကုိ ဘုရားရွင္ကုိထား၍ ဘယ္သူမွ ေျဖႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ၊ ဘုရားရွင္ရဲ႔အထံေတာ္၌ ဒီျပႆနာတုိ႔ရဲ႔အနက္ကုိ သင္ယူေခ်ေလာ့” လုိ႔ ေစလႊတ္လုိက္တယ္၊ မေထရ္ဟာ ထုိအနာဂါမ္ ျဗဟၼာ ဆုိတုိင္းျပဳသျဖင့္ ဘုရားရွင္ ျပႆနာကုိ ေျဖေတာ္မူသည္ရဲ႔အဆုံး၌ အရဟတၱဖုိလ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

သားေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကုမာရကႆပမေထရ္ ေတာထြက္သည့္ေန႔မွစ၍ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုိ႔ပတ္လုံး မယ္ေတာ္ ျဖစ္တဲ့ ဘိကၡဳနီမမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ ျဖစ္ေနရရွာပါတယ္၊ သားႏွင့္ ေကြကြင္းရျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္၍ မ်က္ရည္ စုိစြတ္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္သာ ဆြမ္းအလုိ႔ငွါ လွည့္လည္စဥ္ လမ္းခရီးအၾကားဝယ္ မေထရ္ကုိ ျမင္ရလွ်င္ ျမင္ရခ်င္း “ခ်စ္သား ခ်စ္သား”လုိ႔ ငုိျမည္တမ္းလ်က္ မေထရ္ကုိ မီႏုိင္ဖုိ႔ ေျပးလုိက္ရာတြင္ လဲက်တယ္၊ မယ္ေတာ္ ဘိကၡဳနီမဟာ သားျမတ္တုိ႔မွ ႏုိ႔ရည္ထြက္ကုန္သျဖင့္ ထၿပီးလွ်င္ စုိေသာသကၤန္းရွိလ်က္ပင္ သြားကာ “ခ်စ္သား, ခ်စ္သား”လုိ႔ ေခၚ၍ သားေတာ္ရဟန္းကုိ ဆြဲကုိင္လုိက္တယ္။ မေထရ္က “ငါ့မယ္ေတာ္ကား ငါ့အထံမွ အသာအယာဆုိတဲ့ စကားကုိသာ အကယ္၍ (ၾကား)ရသည္ျဖစ္အံ့၊ ပ်က္စီးရွာလိမ့္မည္၊ ခက္ထန္တင္းမာေသာစကားကုိသာ ျပဳ၍ ဤမယ္ေတာ္ ဘိကၡဳနီမႏွင့္တကြ ေျပာဆုိအံ့”လို႔ ႀကံစည္၍ အဲဒီမယ္ေတာ္ဘိကၡဳနီမကုိ “အဘယ္အမႈျပဳလ်က္ လွည့္လည္ေနဘိသနည္း? ခ်စ္ျခင္းမွ်ကုိပင္ ျဖတ္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ဘိတကား”လုိ႔ ဆုိလုိက္ပါတယ္၊

မယ္ေတာ္ဘိကၡဳနီမဟာ

“သားရဟန္းရဲ႔ စကားကား အလြန္ခက္ထန္ေလစြ၊ တင္းမာေလစြ တကား"

---လုိ႔ ေတြးေတာ၍ “ခ်စ္သား ဘယ္လုိဆုိလုိက္ပါသလဲ?လုိ႔ ေမးလွ်င္ တစ္ဖန္ သားရဟန္းက ေရွးနည္းအတူပင္ ဆုိျပန္တဲ့အခါ မယ္ေတာ္ ဘိကၡဳနီမဟာ ဒီလုိ စဥ္းစားပါတယ္-“ငါကား ဒီသားရဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင့္ တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ႏွစ္တုိ႔ပတ္လုံး မ်က္ရည္တုိ႔ကုိ ဆည္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္၊ ဒီသားကား ဒီလုိ ခက္ထန္ တင္းမာတဲ့ စိတ္ ႏွလုံးရွိဘိ၏၊ ငါ့အား ဒီသားျဖင့္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း?”လုိ႔ စဥ္းစားၿပီး သားအေပၚ၌ ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျဖတ္ကာ တရားအားထုတ္ေလေသာ္ ထုိေန႔၌ပင္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ ရဟႏၲာအျဖစ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္ ပါေတာ့တယ္။

သား၌ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျဖတ္သျဖင့္ ဘိကၡဳနီမဟာ “မိမိသည္သာ မိမိ၏ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္”ကုိ ထင္ရွားစြာ ျပေတာ္မူလုိတဲ့ ဘုရားရွင္က “ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ သူတပါးရဲ႔ နတ္႐ြာသုဂတိလဲေလ်ာင္းရာ, မဂ္ဖုိလ္တည္းဟူေသာ လဲေလ်ာင္းရာ တည္ရွိသျဖင့္ မိမိ၌ျဖစ္ျခင္းငွါ မတတ္ေကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိသည္ပင္ မိမိရဲ႔မွီခုိကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ေပတယ္၊ သူတပါးက အဘယ္အမႈကုိ ျပဳႏုိင္အံ့နည္း?လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူ၍ ဤဂါထာကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္---

“အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ ေကာ ဟိ နာေထာ ပေရာ သိယာ။ အတၱနာ ဟိ သုဒေႏၲန၊ နာထံ လဘတိ ဒုလႅဘံ။”

အတၱာ ဟိ- မိမိသည္သာလွ်င္၊ အတၱေနာ- မိမိ၏၊ နာေထာ- ကုိးကြယ္ရာသည္၊ ေဟာတိ-ျဖစ္၏၊ ဟိ-မွန္၏၊ ပေရာ-မိမိမွတပါးျဖစ္ေသာ၊ ေကာ-အဘယ္မည္ေသာသူသည္၊ (အတၱေနာ-၏၊) နာေထာ-ကုိးကြယ္ရာသည္၊ သိယာ-ျဖစ္ရာအံ့နည္း? အတၱနာ ဟိ-မိမိသည္သာလွ်င္၊ ဝါ-မိမိကုိယ္တုိင္သာလွ်င္၊ သုဒေႏ«န-ေကာင္းစြာ ဣေျႏၵကုိ ဆုံးမ ျခင္းျဖင့္၊ ဒုလႅဘံ-ရခဲေသာ၊ နာထံ-အရဟတၱဖုိလ္တည္းသူေသာ ကုိးကြယ္ရာကုိ၊ လဘတိ-ရႏုိင္၏။

ဆုိလုိတာက “မိမိအေပၚ ရပ္တည္လ်က္ မိမိရဲ႔ျပည့္စုံမႈျဖင့္ ကုသုိလ္ျပဳ၍ နတ္ျပည္ေရာက္ျခင္း, မဂ္ကုိပြါးျခင္း, ဖုိလ္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ စြမ္းႏုိင္ေသာေၾကာင့္ မိမိသည္သာ မိမိရဲ႔ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္တယ္၊ အဘယ္မည္ေသာ သူတပါးက အဘယ္သူရဲ႔ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္အံ့နည္း? မိမိသည္သာ ေကာင္းစြာ ဣေျႏၵကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမျခင္းျဖင့္ အရဟတၱဖုိလ္ဟု ဆုိအပ္ေသာ ရခဲေသာ ကုိးကြယ္ရာ ေထာက္တည္ရာကုိ ရ၏”တဲ့။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

အၾကာထိုင္ရယ္ ဉာဏ္ပိုင္ရယ္ ဘယ္ဟာက,ႏိုင္တယ္---?



ေဒၚတင္ရီ (ရန္ကုန္) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

ၾကာၾကာထုိင္တာ၊ ဉာဏ္ရွိတာ၊ ဘယ္ဟာ လုိသလဲ?

(က) တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ၾကာၾကာထုိင္ဖုိ႔ထက္ အသိဉာဏ္ရွိဖုိ႔လုိတာ မွန္ပါသလားဘုရား?

ေျဖ။ ။(က) အသိဉာဏ္ရွိဖုိ႔ လုိတာေတာ့ မွန္ပါတယ္၊ သုိ႔ေသာ္ ကမၼ႒ာန္းဆရာရဲ႔ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ နာက်င္မႈေဝဒနာကုိ သည္းခံႏုိင္လုိ႔လဲ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္တာ၊ နာက်င္မႈေဝဒနာ မေပၚလာလုိ႔လဲ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္တယ္၊ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္လုိ႔လဲ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ သမာဓိ အားေကာင္းလာတယ္၊ သမာဓိအားေကာင္းေလေလ အမွန္တရားကုိ သိေလေလျဖစ္ပါတယ္၊ သမထ သုိ႔မဟုတ္ ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္ေတြလဲ တက္လာပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္ဖုိ႔လဲ လုိပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Saturday, April 13, 2013

ရွင္ေဟာ,စိတ္သာ အဓိကာ ဓိပၸါယ္သိလိုတာ...?



ေမာင္ေအာင္သက္မြန္ (ရန္ကုန္) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား

စိတ္သာရွင္ေစာ၊ ဘုရားေဟာ၊ ဆုိေျပာရွိၾကရာ၊
အနက္ဓိပၸါယ္၊ သိလုိတယ္၊ မွတ္ဖြယ္ ရွင္းျပပါ

(ဃ) “စိတ္သာလွ်င္ေစာ (ရွင္ေစာ) ဘုရားေဟာ”ဟုလည္း ၾကားဖူးပါသည္၊ အဓိပၸါယ္ကုိ ရွင္းျပေပးပါ အရွင္ဘုရား။

(ဃ) “စိတ္သာ ရွင္ေစာဘုရားေဟာ" စကားပုံက အရာရာတြင္ စိတ္သာလွ်င္ ပဓာနျဖစ္တယ္-လုိ႔ ရွင္ေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ညႊန္းတဲ့ စကားစုျဖစ္ပါတယ္။

"စိတ္သာ ရွင္ေစာဘုရားေဟာ" ဆုိတဲ့အတုိင္း ကုသုိလ္အရာမွာျဖစ္ေစ, အကုသုိလ္အရာမွာျဖစ္ေစ စိတ္ (ေစတနာ)မပါလွ်င္ ကုသုိလ္လည္း မျဖစ္, အကုသုိလ္လည္း မျဖစ္ပါ၊ လႉလုိစိတ္(ေစတနာ)ရွိခဲ့ပါလွ်င္ လႉစရာေတြ မရွားလွပါ၊ ေရတစ္ခြက္, ပန္းတစ္ပြင့္ကပင္ လႉစရာျဖစ္ပါတယ္၊ အခ်ဳိ႕ခ်မ္းသာသူေတြမွာ လႉစရာေတြ ေတာင္လုိပုံေအာင္ ေပါမ်ားေသာ္လည္း ေစတနာမြဲေျခာက္လုိ႔ လႉခ်င္စိတ္ မေပါက္ေတာ့ ဒါနကုသုိလ္ မျဖစ္ရွာၾကဘူး။

မိမိရဲ႕သြားလာလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ သတၱဝါငယ္ေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ေသေက်ပ်က္စီးၾကေသာ္လည္း မိမိမွာ ေသေစလုိတဲ့စိတ္ မရွိေသာေၾကာင့္ အကုသုိလ္မျဖစ္ဘူး။

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က မ်က္စိအလင္းမရတဲ့ စကၡဳပါလမေထရ္ဟာ စႀကႍသြားသည့္အခါ ပုိးေကာင္ငယ္မ်ားကုိ နင္းမိ၍ ထုိပုိးေကာင္မ်ား ေသၾကရတယ္၊ ထုိအျခင္းအရာကုိ ျမင္ၾကတဲ့ ရဟန္းမ်ားက ဘုရားရွင္အား “ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား စကၡဳပါလမေထရ္ဟာ စႀကႍသြားကာ မ်ားစြာေသာ ပုိးေကာင္တုိ႔ကုိ သတ္ပါတယ္ (ေသေစပါတယ္) ဘုရား" လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္၊ ဘုရားရွင္က “စကၡဳပါလ ပုိးေကာင္ေတြသတ္တာကုိ သင္တုိ႔ျမင္သေလာ?” လုိ႔ ေမးေတာ္မူရာ ရဟန္းမ်ားက “မျမင္ပါဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္၊ ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔သည္ စကၡဳပါလ သတ္သည္ကုိ မျမင္ၾကသလုိ စကၡဳပါလကလည္း ထုိပုိးေကာင္မ်ားကုိ မျမင္၊ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တုိ႔မွာ ေသေစလုိတဲ့ ေစတနာမရွိ” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္၊ စႀကႍသြားစဥ္ ပုိးေကာင္ငယ္မ်ားကုိ နင္းမိသျဖင့္ ေသေက်ပ်က္စီးပါေသာ္လည္း ေသေစလုိတဲ့ စိတ္ေစတနာမရွိသျဖင့္ အျပစ္ကင္း၏- လုိ႔ အရာရာတြင္ စိတ္သာပဓာနျဖစ္ပုံကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Thursday, April 11, 2013

႐ုပ္နာမ္ႏွစ္၀ ျဖစ္တည္ၾက မည္သည့္ဟာကစ...?



ေမာင္ေအာင္သက္မြန္ (ရန္ကုန္) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား

႐ုပ္ႏွင့္နာမ္မွာ၊ ဤႏွစ္ျဖာ၊ ဘယ္ဟာ အရင္ျဖစ္သနည္း?

(ဂ) ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ ဘယ္အရာက အရင္ျဖစ္ပါသနည္း (ကံ, စိတ္, ဥတု, အာဟာရ)?

(ဂ) ဒီေမးခြန္းက ဘယ္လုိအေျခအေနကုိ ရည္ရြယ္ေမးတယ္ဆုိတာ မရွင္းလွပါ၊ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ အေျဖမ်ားကေတာ့ “ကမၻာဦးအစ ကမၻာတည္ပုံကုိၾကည့္လွ်င္ ႐ုပ္ကမၻာႀကီးျဖစ္ၿပီးေနာက္မွ ၾသပပါတိကသတၱဝါေတြ ျဖစ္လာၾကတာမုိ႔ ႐ုပ္က အရင္ျဖစ္တယ္-လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္၊ ပ႒ာန္းပစၥည္းမ်ားတြင္ အာရမၼဏပစၥည္း၏ ပစၥည္း, ပစၥဳပၸန္ေက်းဇူးျပဳပုံကုိၾကည့္လွ်င္လည္း ႐ုပ္က အရင္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္၊

ပကတူပနိႆယပစၥည္း၌ “ဥတု, ေဘာဇန, ေသနာသန”တုိ႔အရ မွ်တ, မမွ်တတဲ့ အေအးအပူ ဥတုကျဖစ္ေစ, ေဘာဇဥ္အစားအစာကျဖစ္ေစ, အိမ္ ေက်ာင္း ေနရာထုိင္ခင္းေတြကျဖစ္ေစ ကုိယ္ခ်မ္းသာ, စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း, ကုိယ္ဆင္းရဲ, စိတ္ဆင္းရဲျခင္းမွသည္ ဒါန, သီလ, စ်ာန္ကုသုိလ္ ရမႈ, မရမႈအထိ ေက်းဇူးျပဳႏုိင္၍ ႐ုပ္က အရင္ျဖစ္တယ္-လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္၊

သုိ႔ေသာ္ ကမၼဇ႐ုပ္, စိတၱဇ႐ုပ္တုိ႔ကုိ ၾကည့္လွ်င္ေတာ့ နာမ္က အရင္ျဖစ္တယ္- လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Wednesday, April 10, 2013

စုန္းဆိုသည္မွာ ဘယ္အရာ ျပဳစားကြယ္ကာ ဘယ္ဂါထာ...?



ေမာင္ေအာင္သက္မြန္ (ရန္ကုန္) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား---

ေလာကေဝါဟာ၊ စုန္းဆုိတာ၊ မွန္စြာ ရွိသေလာ?

(က) စုန္းဆုိတာ ရွိပါသလား?

ေျဖ။ ။ (က) စုန္းဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ျပဳစားတတ္သည္, ဖမ္းစားတတ္သည္ဆုိေသာ    ေလာကီအတတ္ပညာသည္ျဖစ္၏ ။


စုန္းအႏၲရာယ္၊ ရန္ကာကြယ္၊ ေဟာျခယ္ ဂါထာရွိသေလာ?

(ခ) ဘုရားလက္ထက္ကပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ျပဳစားတတ္သည္- ဟု ၾကားဖူးပါသည္၊ ဘုရားရွင္မွ စုန္း၏အႏၲရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဂါထာေတာ္မ်ား ေဟာသည္- ဟူ၍ ရွိပါသလား? အရွင္ဘုရား။

(ခ) ဘုရားရွင္က စုန္းအႏၲရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဂါထာေတာ္မ်ား ေဟာတာေတာ့ မရွိပါ။ အခါတစ္ပါး စုန္းတတ္တဲ့ အိမ္ရွင္မတစ္ဦးက မိမိအလုိပါေအာင္ ေပးေသာ ပီယေဆးကုိ ေသာက္မိတဲ့ရဟန္းဟာ ႐ူးႏွမ္းႏွမ္းျဖစ္သြားရာ ဘုရားရွင္က ထြန္သြားမွာ ကပ္ေနတဲ့ ေျမႀကီးခဲကုိ ေရေဖ်ာ္၍ ေသာက္ေစေၾကာင္းကုိ ဝိနည္းမဟာဝါ ေဘသဇၨကၡႏၶက ပါဠိေတာ္, အ႒ကထာ (ဝိ၊ ၃၊ ၂၉၉။ ဝိ၊ ႒၊ ၃၊ ၃၇၅) တုိ႔၌ ပါရွိပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Tuesday, April 9, 2013

ဗုဒၶဘုရားရွင္ နိဗၺာန္၀င္ သက္တမ္းမည္သို႔ ျဖစ္မည္ထင္...?



တပည့္ ခင္ခင္ဟန္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

ဘုရားရွင္မွာ၊ ဓမၼတာ၊ ဆုိလာက်မ္းအရ၊
သက္ေတာ္ငါးပုံ၊ ခ်န္တစ္ပုံ၊ ေလးပုံသာ ေနရ၊
ကႆပျမတ္စြာ၊ သက္ျပည့္သာ၊ ေနရွာေတာ္မူပ၊
အဆုိႏွစ္ပါး၊ မညီျငား၊ ေၾကာင္းကား ရွင္းကာျပ။

ေမး။ ။(င) ကႆပဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္ ၂ဝ,ဝဝဝ တန္းမွာ ၂ဝ,ဝဝဝ-ထိ သက္တမ္းျပည့္ ေနၿပီးမွ နိဗၺာန္စံဝင္သည္ဟု တရားေတာ္တစ္ပုဒ္မွာ နာၾကားရပါသည္ဘုရား၊ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ အႏွစ္ တစ္ရာတမ္းမွာ ၈ဝ-အထိသာ ေနရၿပီး နိဗၺာန္စံဝင္သည္၊ ဥတုႏွင့္ အာဟာရေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္-ဟု ေဟာၾကားထားပါသည္။ ဘုရားရွင္ေတြဟာ သက္တမ္းျပည့္ထိ မေနဘဲ () သက္ေတာ္အထိသာ ေနၿပီး နိဗၺာန္ဝင္ၾကသည္-ဆုိေသာ အခ်က္ႏွင့္မညီ ျဖစ္ေနပါသည္၊ ရွင္းလင္းေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါအရွင္ဘုရား။

ေျဖ။ ။(င) ကႆပဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္ ၂ဝ,ဝဝဝ တန္းမွာ ၂ဝ,ဝဝဝ-ထိ သက္တမ္းျပည့္ ေနၿပီးမွ နိဗၺာန္စံဝင္ သည္ဟု တရားေတာ္တစ္ပုဒ္မွာ နာၾကားရတယ္- ဆုိတာက တရားေဟာတဲ့ပုဂၢဳိလ္က-ဗုဒၶဝံသပါဠိေတာ္ ကႆပဗုဒၶဝံသ, ဂါထာ နံပါတ္ (၄၂)မွာ “ဝီသတိဝႆသဟႆာနိ၊ အာယု တႆ မေဟသိေနာ။ တာဝတာ တိ႒မာေနာ ေသာ၊ တာေရသိ ဇနတံ ဗဟုံ ။

အရလည္းေကာင္း, မဇၩိမနိကာယ္ မူလပဏၰာသအ႒ကထာ (မ၊ ႒၊ ၂၊ ၂၉)မွာ လာတဲ့ “ကႆပသမၼာသမၺဳေဒၶါ ဝီသတိဝႆသဟႆာနိ ဌတြာ ပရိနိဗၺဳေတာ” စကားအရလည္းေကာင္း---

ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္းရွိ၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ ကယ္တင္ေတာ္မူ၏”ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ တုိက္႐ုိက္ျမန္မာျပန္ကုိ ၾကည့္၍ ေဟာျခင္းျဖစ္ဟန္တူပါတယ္၊ အမွန္ကေတာ့ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အာယုပရိေစၧဒ (အသက္အပုိင္းအျခား) ဓမၼတာမွာ သက္တမ္းေတာ္၏ ၅-ပုံတြင္ ၄-ပုံသာ ေနေတာ္မူ၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၾကေၾကာင္းကုိ သုတ္မဟာဝါအ႒ကထာ မဟာပဒါနသုတ္ အာယုပရိေစၧဒအဖြင့္စသည္၌---

“ဣမသၼႎ တာဝ ကေပၸ ကကုသေႏၶာ ဘဂဝါ စတၱာလီသဝႆသဟႆာယုကကာေလ နိဗၺေတၱာ၊ အာယုပၸမာဏံ ပဥၥ ေကာ႒ာေသ ကတြာ စတၱာရိ ဌတြာ ပဥၥေမ ဝိဇၨာမာေနေယဝ ပရိနိဗၺဳေတာ။ တံ အာယု ပရိဟာယမာနံ ဒသဝႆကာလံ ပတြာ ပုန ဝၯမာနံ အသေခ်ၤယ်ံ ဟုတြာ တေတာ ပရိဟာယမာနံ တႎသဝႆသဟႆကာေလ ဌိတံ၊ တဒါ ေကာဏာဂမေနာ ဘဂဝါ နိဗၺေတၱာ။ တသၼိမၸိ တေထဝ ပရိနိဗၺဳေတ တံ အာယု ဒသဝႆကာလံ ပတြာ ပုန ဝၯမာနံ အသေခ်ၤယ်ံ ဟုတြာ ပရိဟာယိတြာ ဝီသတိဝႆသဟႆကာေလ ဌိတံ၊ တဒါ ကႆေပါ ဘဂဝါ နိဗၺေတၱာ။ တသၼိမၸိ တေထဝ ပရိနိဗၺဳေတ တံ အာယု ဒသဝႆကာလံ ပတြာ ပုန ဝၯမာနံ အသေခ်ၤယ်ံ ဟုတြာ ပရိဟာယိတြာ ဝႆသတကာလံ ပတၱံ၊ အထ အမွာကံ သမၼာသမၺဳေဒၶါ နိဗၺေတၱာ။

ဤဘဒၵကမၻာမွာ ---
ကကုသန္ဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္ ၄-ေသာင္းသက္တမ္း၌ ပြင့္ေတာ္မူ၍ အသက္အပုိင္းအျခားကုိ ငါးပုံပုံကာ ေလးပုံတုိ႔ပတ္လုံး တည္ေတာ္မူၿပီး ငါးခုေျမာက္ အပုံသည္ ထင္ရွားရွိေနစဥ္ပင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီ၊ ---

အႏွစ္ သုံးေသာင္းသက္တမ္း၌ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ေကာဏာဂုမ္ဘုရားရွင္သည္လည္း အသက္တမ္းကုိ ငါးပုံပုံ၍ တစ္ပုံအက်န္တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ့ရၿပီ။ ---

အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္း သက္တမ္း၌ ပြင့္ေတာ္မူေသာ ကႆပဘုရားရွင္သည္လည္း အသက္တမ္းကုိ ငါးပုံပုံ၍ တစ္ပုံအက်န္တြင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခဲ့၏။---

ဟု လာရွိေသာေၾကာင့္ ကႆပဘုရားရွင္သည္ အႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္းသက္တမ္းမွာ ပြင့္ေတာ္မူေသာ္လည္း သက္ေတာ္ တစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္၌ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ေတာ္မူခဲ့သည္၊ ငါတုိ႔ ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ႏွစ္တစ္ရာသက္တမ္း၌ ပြင့္ေတာ္မူေသာ္လည္း သက္ေတာ္ ရွစ္ဆယ္၌ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ ေတာ္မူခဲ့ရသည္မွာလည္း ဥတုႏွင့္ အာဟာရေၾကာင့္ သက္တစ္ရာတမ္းတြင္ ငါးပုံပုံ၍ တစ္ပုံေလ်ာ့၍ ေလးပုံသာ တည္ေန ခဲ့ရ၏ဟု ဆုိလုိသည္ မဟုတ္ပါ၊ ထုိအခါက လူတုိ႔၏သက္တမ္းမွာ ဥတု အာဟာရေၾကာင့္ သက္တမ္းဆုတ္ယုတ္သည့္ ကာလ အႏွစ္တစ္ရာ သက္တမ္း-ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ဓမၼတာအရ သက္တမ္း၏ ငါးပုံပုံ၍ ေလးပုံသာ ေနေတာ္မူၾကေၾကာင္းကုိ ယုံမွားကင္းစြာ မွတ္ယူပါေလ။

ဥပါဒိႏၷကသရီရံ နာမ ခ႑ိစၥာဒီဟိ အဘိဘုယ်တိ၊ ဗုဒၶါ စ ခ႑ိစၥာဒိဘာဝံ အပၸတြာ ပဥၥေမ အာယုေကာ႒ာေသ ဗဟုဇနႆ ပိယမနာပကာေလေယဝ ပရိနိဗၺာယႏၲိ။ (အံ၊ ႒၊ ၃၊ အ႒ကနိပါတ၊ ဘူမိစာလသုတၱဝဏၰနာ၊ ၂၄၇။)

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Monday, April 8, 2013

ေသေၾကာင္းၾကံသည့္ မဟာနာမ္ ကံေျမာက္,မေျမာက္ သိခ်င္ျပန္



တပည့္ ခင္ခင္ဟန္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။   ။ဆရာေတာ္ဘုရား---

မင္းမဟာနာမ္၊ ေသေၾကာင္းႀကံ၊ ေၾကာင္းမွန္ ဘယ္သုိ႔နည္း?

ေမး။ ။(ဃ) (၁) မဟာနာမ္မင္းႀကီးဟာ ေသာတာပန္မွ သကဒါဂါမ္အထိ ျဖစ္ေနၿပီး, ေျမးေတာ္ ဝိဋဋဴဘ မင္းသားႏွင့္ ပြဲေတာ္အတူ မတည္ခ်င္၍ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းႀကံစည္သည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း? (ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ပါသလား?) 

(၂) အရိယာျဖစ္ေနပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အဆင့္အတန္းခြဲျခားေနပါသနည္း?

ေျဖ။    ။(ဃ)။   ။(၁) မဟာနာမ္မင္းႀကီးဟာ ေသာတာပန္မွ သကဒါဂါမ္အထိ ျဖစ္ေနၿပီး, ေျမးေတာ္ ဝိဋဋဴဘ မင္းသားႏွင့္ ပြဲေတာ္အတူမတည္ခ်င္၍ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေသေၾကာင္းႀကံစည္သည္မွာ ဝိဋဋဴဘသည္ မဟာနာမ္မင္းႀကီး၏ နာဂမု႑ာ မည္ေသာ ကြၽန္မ၏ သမီး ဝါသဘခတၱိယာမွ ေမြးဖြားေသာ သားျဖစ္၍ မင္းတုိ႔မည္သည္ အသက္ကုိပင္ စြန္႔ရေစကာမူ ကြၽန္မသားမ်ားႏွင့္ အတူတကြ ပြဲေတာ္တည္ျခင္း မရွိၾကေသာေၾကာင့္ မင္းႀကီးက “ဝိဋဋဴဘသည္ အတူတကြ မစားလွ်င္ သူ႔ကုိ သတ္လိမ့္မည္၊ (ဝိဋဋဴဘ သတ္လုိ႔ေသျခင္းထက္) မိမိအလုိလုိသာ ေသရျခင္းက ျမတ္ေသး၏”ဟု ႀကံစည္လ်က္ မိမိကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းႀကံျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(ပါဏာတိပါတကံထေျမာက္ရန္ အဂၤါငါးပါးတြင္ သူတပါး၏အသက္ကုိသတ္မွ ကံေျမာက္သည္ဟု ျပဆုိရာတြင္ မိမိကုိယ္ကုိ ေသေၾကာင္းႀကံစည္ျခင္းလည္းျဖစ္, ႀကံစည္တဲ့အတုိင္းလည္း အထမေျမာက္သည္လည္း ျဖစ္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတကံ မေျမာက္ပါ။ ႀကံစည္သည့္အတုိင္း အထေျမာက္သည္တုိင္ေအာင္ ပါဏာတိပါတကံ မေျမာက္-ဟု ဆုိလုိသည္။)

(၂) ေလာကမွာ ေသယ်- ျမတ္ေသာပုဂၢဳိလ္ (အထက္တန္းလႊာ), သဒိသ-တန္းတူျဖစ္ေသာပုဂၢဳိလ္ (အလတ္တန္းလႊာ), ဟီန-ေအာက္တန္းက်ေသာပုဂၢဳိလ္ (ေအာက္တန္းလႊာ) ဟု သုံးမ်ဳိးရွိရာတြင္ ေသယ်ပုဂၢဳိလ္-ဆုိတာ မင္းႏွင့္ ရဟန္းတုိ႔ျဖစ္၏၊ မင္းတုိ႔မွာ “တုိင္းျပည္အားျဖင့္လည္းေကာင္း, စီးပြါးဥစၥာအားျဖင့္လည္းေကာင္း, စစ္အင္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ငါႏွင့္တူေသာသူ ဘယ္သူရွိမလဲ? ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း, ရဟန္းတုိ႔ မွာ သီလဂုဏ္ ဓုတင္ဂုဏ္ စသည္တုိ႔ျဖင့္ ငါႏွင့္ တူသူ ဘယ္သူ ရွိမလဲ?”ဟူ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ဤသုိ႔ျဖစ္ေသာ မာန္မ်ဳိးကုိ “ေသယ်မာန-ျမတ္ေသာသူတုိ႔မွာ ျဖစ္ေသာမာန္”လုိ႔ ေခၚတယ္၊ ထုိမာန္မ်ဳိးကုိ “ယာထာဝမာန-(ျမတ္ေသာပုဂၢဳိလ္မွာ ငါ ျမတ္တယ္-ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္) မွန္ေသာမာန္” ျဖစ္၍ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္သာ ပယ္သတ္ႏုိင္တယ္၊ အယာထာဝမာန္မ်ား (မမွန္ကန္ေသာမာန္မ်ား)ကုိေတာ့ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္ႏုိင္တယ္၊ မဟာနာမ္မင္းႀကီးမွာ သကဒါဂါမ္သာ ျဖစ္ေသး၍ ယာထာဝမာန္ကုိ မပယ္ႏုိင္ေသးေသာေၾကာင့္ “သခင္ႏွင့္ ကြၽန္ -ဟု အဆင့္အတန္း ခြဲျခားမႈ ရွိေနျခင္း”ျဖစ္ပါ သည္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Saturday, April 6, 2013

ေလးဆူဓာတ္ပံု ေရႊတိဂုံ တကယ္ဟုတ္,မဟုတ္ ေျဖဆိုပံု



တပည့္ ခင္ခင္ဟန္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

ေလးဆူဘုရား၊ ဓာတ္ေတာ္မ်ား၊ သြင္းထား ဌာပနာ၊
ေ႐ႊတိဂုံေစတီ၊ သမုိင္းသည္၊ ေျပာၿပီ စဥ္အလာ၊
က်မ္းဂန္အရ၊ ေထာက္ခါဆ၊ ေျဖျပေတာ္မူပါ။

ေမး။ ။(ဂ) အရွင္သုမဂၤလ (ဒယ္အုိးဆရာေတာ္) ေဟာၾကားေသာတရားေတာ္ထဲတြင္ ေလးဆူဓာတ္ပုံ ေရႊတိဂုံဟု ေခၚဆုိေသာ ေရႊတိဂုံဘုရား၌ ဘုရားေလးဆူတုိ႔၏ဓာတ္ေတာ္မ်ား ရွိသည္ဆုိသည္မွာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္တုိ႔မွာ အလြန္တန္ခုိးႀကီး၍ ကမၻာေျမႀကီးသည္ ဘုရားတစ္ဆူ၏ဓာတ္ေတာ္မွ ပုိ၍ မထမ္းႏုိင္ေၾကာင္း နာၾကားရပါသည္ဘုရား၊ က်ဳိးေၾကာင္းျပ၍ ေျဖဆုိေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ။ ။(ဂ)ေရႊတိဂုံဘုရား၌ ဘုရားေလးဆူတုိ႔၏ဓာတ္ေတာ္မ်ား ရွိသည္ဆုိေသာစကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စဥ္းစားဖြယ္ရာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိလိႏၵမင္းႀကီးက “အရွင္ဘုရား နာဂေသန ဘုရားတစ္ဆူတည္းသာ ပြင့္ေတာ္မူျခင္းျဖင့္လည္း ဤေလာကသည္ ဤမွ်ေလာက္ ေျပာင္ေျပာင္ေတာက္ေသာ တရားအေရာင္အလင္း ျဖစ္ေပၚေခ်ေသး၏၊ ႏွစ္ဆူေျမာက္ ဘုရားသည္ အကယ္၍ ပြင့္ေတာ္မူျငားအံ့၊ ဘုရားႏွစ္ဆူတုိ႔၏ တရားအေရာင္အလင္းျဖင့္ ဤေလာကသည္ အတုိင္း ထက္အလြန္ တရားအေရာင္အလင္း ျဖစ္ရာပါ၏၊ ဆုံးမေတာ္မူကုန္သည္ရွိေသာ္ ႏွစ္ဆူေသာဘုရားတုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ဆုံးမေတာ္မူကုန္ရာပါ၏၊ သြန္သင္ေတာ္မူကုန္သည္ရွိေသာ္ ခ်မ္းသာစြာ သြန္သင္ေတာ္မူကုန္ရာပါ၏၊ အၾကင္အျခင္း အရာျဖင့္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ယုံမွားကင္းသည္ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိစကား၌ အကြၽႏု္ပ္အား အေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူပါေလာ့”ဟု ေလွ်ာက္ရာတြင္…

အရွင္နာဂေသနမေထရ္က “မင္းျမတ္ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ ဘုရားတစ္ဆူကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္၏၊ ဘုရားတစ္ဆူ၏ ဂုဏ္ကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္၏၊ ႏွစ္ဆူေျမာက္ ဘုရားသည္ အကယ္၍ ပြင့္ေတာ္မူျငားအံ့၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ မေဆာင္ႏုိင္ရာ, လႈပ္ရာ၏, တုန္ရာ၏, နိမ့္႐ႈိင္းရာ၏, ညြတ္ကုိင္း ရာ၏, ယိမ္းယုိင္ရာ၏, ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ရာ၏, လြင့္က်ရာ၏, ပ်က္စီးရာ၏, မိမိတည္ေနရာ အတုိင္း မကပ္ေရာက္ႏုိင္ေပရာ။

မင္းျမတ္ ဥပမာ, ေလွသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္ရာ၏၊ တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက်္ား သည္ တက္စီးသည္ရွိေသာ္ ထုိေလွသည္ ေရႏွင့္ ညီမွ်ရာ၏၊ အသက္အရြယ္, အဆင္းသဏၭာန္, အပိန္ အဝ, အလုံးစုံေသာ အဂၤါႀကီးငယ္တုိ႔ျဖင့္ ထုိပဌမေယာက်္ားႏွင့္တူေသာ   ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ ေယာက်္ားသည္ လာ၍ ထုိေလွကုိ တက္စီးျငားအံ့၊ ထုိေလွသည္ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္တုိ႔ကုိ   ေဆာင္ႏုိင္ပါမည္ေလာ?”ဟု    ေမးေတာ္မူ၏။

မိလိႏၵမင္းႀကီးက “အရွင္ဘုရား မေဆာင္ႏုိင္ပါ, လႈပ္ရာပါ၏, တုန္ရာပါ၏, နိမ့္႐ႈိင္းရာပါ၏, ညြတ္ကုိင္းရာ ပါ၏, ယိမ္းယုိင္ရာပါ၏, ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ရာပါ၏, လြင့္က်ရာပါ၏, ပ်က္စီးရာပါ၏, မိမိတည္ေနရာအတုိင္း မေရာက္ႏုိင္ရာပါ, ေရ၌ နစ္ရာပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္၏။

အရွင္နာဂေသနမေထရ္က “မင္းႀကီး အလားတူပင္ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ ဘုရားတစ္ဆူကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္ရာ၏၊ ဘုရားတစ္ဆူ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္ရာ၏၊ ႏွစ္ဆူေျမာက္ ဘုရားသည္ အကယ္၍ ပြင့္ေတာ္မူျငားအံ့၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ မေဆာင္ႏုိင္ရာ, လႈပ္ရာ၏, တုန္ရာ၏, နိမ့္႐ႈိင္းရာ၏, ညြတ္ကုိင္းရာ၏, ယိမ္းယုိင္ရာ၏, ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ရာ၏, လြင့္က်ရာ၏, ပ်က္စီးရာ၏, မိမိတည္ေနရာ အတုိင္း မကပ္ေရာက္ႏုိင္ရာ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

[မင္းႀကီး ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ တစ္ဆူေသာဘုရားရွင္ ေက်းဇူးကုိသာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္၏၊ ႏွစ္ဆူေသာ ဘုရားတုိ႔သည္ ျဖစ္ေတာ္မူကုန္အံ့၊ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ ႏွစ္ဆူေသာဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကုိ မေဆာင္ႏုိင္ရာ၊ တုန္လႈပ္ရာ၏၊ ယုိင္ညြတ္ရာ၏၊ ဖ႐ုိဖရဲရွိရာ၏၊ ပ်က္စီးရာ၏၊ တည္ရာအရပ္သုိ႔ မေရာက္ေလရာ၊ မင္းႀကီး ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိသာ ေဆာင္ႏုိင္ေသာ ေလွသည္ ျဖစ္အံ့၊ တစ္ေယာက္ေသာ ေယာက်္ားသည္ တက္စီးေသာ္သာ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေစႏုိင္ရာ၏၊ ထုိအခါ ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္ေသာ ေယာက်္ားသည္ ထုိေရွးဦးစြာေသာ ေယာက်္ားႏွင့္ အသက္အ႐ြယ္ အတုိင္းအရွည္ အၾကံဳအဆူ အဂၤါငါးပါးတူသည္ျဖစ္၍ ထုိေလွကုိ ထုိေယာက်္ားပါ တက္စီးအံ့၊ မင္းႀကီး… စင္စစ္ ထုိေလွသည္ ႏွစ္ေယာက္ေသာ ေယာက်္ားတုိ႔ကုိ ေဆာင္ႏုိင္ရာ အံ့ေလာ? ဟု ေမးေလေသာ္--- အရွင္ဘုရား ႏွစ္ေယာက္ေသာ ေယာက်္ားတုိ႔ကုိ မေဆာင္ႏုိင္ရာေခ်၊ တုန္လႈပ္ရာ၏၊ ယုိင္ညြတ္ရာ၏၊ ဖ႐ုိဖရဲပ်က္စီးရာ၏၊ တည္ရာသုိ႔ မေရာက္ႏုိင္ရာေခ်၊ ေရ၌နစ္ရာ၏-ဟု ေျဖဆုိေလေသာ္ မင္းႀကီး ထုိ႔အတူ ဤတစ္ေသာင္းေသာ ေလာကဓာတ္သည္ မေဆာင္ႏုိင္ရာသည္ျဖစ္၍ တုန္လႈပ္ပ်က္စီး ဖ႐ုိဖရဲရွိ၍ တည္ရာသုိ႔ မေရာက္ႏုိင္ရာ-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ (ဂုဏာလကၤာရ အမည္ေတာ္ရွိ မဟာပညဝန္ ေထရ္မြန္သူျမတ္ စီရင္အပ္ေသာ မိလိႏၵပဥွာ ျမန္မာဘာသာျပန္၊ ၄၁၉။)]

ဘုရားရွင္ဆုိတာ သတၱေလာက၌ တုဖက္ကင္းတဲ့ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္တယ္၊ အကယ္၍ မေရွးမေႏွာင္း ႏွစ္ဆူ, ေလးဆူ စသည္ ဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္ထြန္းေနၾကလွ်င္ အံ့ၾသဖြယ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ဆူသာ ပြင့္ေတာ္မူၿပီး ထုိဘုရားရွင္ရဲ႔ သာသနာ မကြယ္သေရြ႔ ေနာက္ဘုရားတစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မမူပါ ။

မိလိႏၵပဥွာပါဠိေတာ္အရ တစ္ေသာင္းေသာေလာကဓာတ္အတြင္းမွာ တၿပိဳင္နက္ ဘုရားႏွစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မမူဆိုရာတြင္ ဘုရားတစ္ဆူ၏သာသနာတည္ရွိမႈ အတုိင္းအတာကုိ က်မ္းဂန္မ်ား၌ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ျဖင့္ တုိင္းတာေပးၾကသည္၊ “ဓာတ္ေတာ္မ်ား တည္ရွိၾကလွ်င္ ဘုရားရွင္တုိ႔သည္ တည္ရွိကုန္သည္သာ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤဓာတ္ေတာ္တုိ႔ တည္ရွိရာ ကာလအတြင္းဝယ္ အျခားေသာ ဘုရားရွင္၏ ပြင့္ေတာ္မူျခင္းကုိ တားျမစ္အပ္သည္သာတည္း၊ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ ျဖစ္ၿပီးေလေသာ္ (ဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္းကြၽမ္း၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေလေသာ္) ထုိဘုရား ရွင္၏သာသနာကြယ္ၿပီျဖစ္၍ အျခားတပါးေသာ ဘုရားရွင္၏ပြင့္ေတာ္မူျခင္းကုိ တားျမစ္ဖြယ္မရွိ၊ အျခားဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူႏုိင္ေတာ့သည္သာ - ဟု ဆုိလုိတယ္။

ဤက်မ္းဂန္မ်ားအဆုိအမိန္႔အရ ေရွးဘုရားသုံးဆူတုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဓာတုပရိနိဗၺာန္ ကာလမ်ား၌ပင္ ေတေဇာဓာတ္ေလာင္ကြၽမ္းကာ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွ ထုိဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္၌ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္ အရွင္သုမဂၤလ (ဒယ္အုိးဆရာေတာ္)   ေဟာၾကားေသာတရားေတာ္ထဲတြင္   ေလးဆူဓာတ္ပုံ   ေရႊတိဂုံဟု   ေခၚဆုိေသာ ေရႊတိဂုံဘုရား၌ ဘုရားေလးဆူတုိ႔၏ဓာတ္ေတာ္မ်ား ရွိသည္ဆုိသည္မွာ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ ဓာတ္ေတာ္တုိ႔မွာ အလြန္တန္ခုိးႀကီး၍ ကမၻာေျမႀကီးသည္ ဘုရားတစ္ဆူ၏ဓာတ္ေတာ္မွ ပုိ၍ မထမ္းႏုိင္ေၾကာင္း ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္အတုိင္း မွတ္သားႏုိင္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Friday, April 5, 2013

အာပတ္နဲ႔ေနာ္ တရားေတာ္ ရႏိုင္မရႏိုင္ ေျဖပါေနာ္...?



တပည့္ ခင္ခင္ဟန္ (Daly City) ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ---


ေမး။  ။ ဆရာေတာ္ဘုရား---

အာပတ္မေျဖ၊ တရားေတြ၊ ႀကိဳးေလ အားထုတ္ရာ၊
တရားမရ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးဆ၊ ေျဖျပေတာ္မူပါ။

ေမး။ ။(က) ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ တစ္မုိးတစ္ရံထဲမွာ မအိပ္ေကာင္း / အိပ္လွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္သည္၊ အာပတ္မေျဖမိလွ်င္ တရားအားထုတ္ပါေသာ္လည္း မဂ္ဖုိလ္မရႏုိင္ေၾကာင္း- တရားေတာ္တစ္ခု၌ နာၾကားရပါသည္၊ ျပည့္စုံစြာ ေျဖၾကားေပးေတာ္ မူပါဘုရား။

ေျဖ။  ။ ခင္ခင္ဟန္၏ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍---
(က) ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားႏွင့္ တစ္မုိးတစ္ရံထဲမွာ မအိပ္ေကာင္း/ အိပ္လွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္သည္၊ အာပတ္မေျဖမိလွ်င္ တရားအားထုတ္ပါေသာ္လည္း မဂ္ဖုိလ္မရႏုိင္ေၾကာင္း- ေဟာၾကားေသာတရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိသင့္ေရာက္ေသာ အာပတ္ကုိ ဖုံးကြယ္လုိစိတ္မရွိ, အေၾကာင္းသင့္တဲ့အခါ သံဃာ, ဂုိဏ္း, ပုဂၢဳိလ္ရဲ႔အထံ၌ အာပတ္ေျဖမည္ဟု စင္ၾကယ္လုိေသာ စိတ္ရွိၿပီး သင့္ထားတဲ့ အာပတ္အေပၚမွာ ဝိပၸဋိသာရမျဖစ္လွ်င္ တရားအားထုတ္ပါက မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ အာပတ္ေၾကာင့္ တရားမရတာ မဟုတ္ပဲ သင့္ထားတဲ့အာပတ္ကုိ ဖုံးကြယ္လုိမႈ, မကုစားရေသးတဲ့ အာပတ္ကုိ အမွီျပဳ၍ ႏွလုံး မသာယာမႈ (ဝိပၸဋိသာရ)ျဖစ္တတ္၏၊ ထုိႏွလုံးမသာယာမႈကုိ အေၾကာင္းခံလ်က္ ပါေမာဇၨ (ဝမ္းေျမာက္မႈ အႏုစား ပီတိ) မျဖစ္ႏုိင္, ပါေမာဇၨ မျဖစ္လွ်င္ ပီတိ (အရင့္စားပီတိ) မျဖစ္ႏုိင္, ပီတိမျဖစ္လွ်င္ ပႆဒၶိ (ကုိယ္စိတ္ၿငိမ္းေအးမႈ) မျဖစ္ႏုိင္, ပႆဒၶိမျဖစ္လွ်င္ သုခ(ကုိယ္စိတ္ခ်မ္းသာမႈ) မျဖစ္ႏုိင္, သုခမျဖစ္လွ်င္ သမာဓိမရ, သမာဓိမရလွ်င္ ယထာဘူတ (လမ္းမွန္ က်ေအာင္) မသိ, ယထာဘူတ မသိလွ်င္ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ကုိ မရႏုိင္။

ဒါေၾကာင့္ သင့္ေရာက္မိတဲ့ အာပတ္အေပၚဝယ္ ဝိပၸဋိသာရ မျဖစ္ဖုိ႔ လုိတယ္။

သံဃနာယကဥကၠ႒, ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက “မဂ္ဖုိလ္ နိဗၺာန္ရၿပီးမွ ကုစားသည့္ ထုံးကုိ ေဘဒါႏုဝတၱကသိကၡာပုဒ္လာ ရဟန္းေတာ္မ်ား မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ ရၿပီးမွ အာပတ္ကုစားသည့္ထုံးကုိ ႏွလုံးမူရာ၏”ဟု ဓမၼရသ စာတမ္းမ်ား (၁၆)၌ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Thursday, April 4, 2013

က်န္းမာေရးတြက္ ေသရည္စြက္ သိကၡာပ်က္, မပ်က္...?



ေဒၚသန္းႏြဲ႔ (စက္မႈ၊ ၁) ေတာင္သာရဲ႔ ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ--- 


သားသၼီးမ်က္ႏွာ၊ ျမင္ေသာခါ၊ က်န္းမာေရးတြက္တာ၊
သင့္ေလ်ာ္ေဆးခြက္၊ ေသအရက္၊ ထည့္စြက္ (တြဲဖက္)ေသာက္ရပါ
ျပစ္ရွိ, မရွိ၊ သိလုိဘိ၊ မိန္႔ရွိက်မ္းအလာ။

အေမး။ ။(ဂ) တပည့္ေတာ္တုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း အခ်ဳိ႔အခ်ဳိ႔ေသာ အမ်ဳိးသမီး၌ သားသမီးမ်က္ႏွာျမင္ ဖြားေျမာက္ၿပီးေသာအခါ၌ (သည္းခံပါဘုရား) အခ်ိန္ကာလ အပုိင္းအျခားအထိ မိမိ၏က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ လုိအပ္ပါက သင့္ေလ်ာ္ရာေဆးႏွင့္ တြဲဖက္ၿပီး အရက္ေသစာကုိ ေသာက္ေဆး လူးေဆးအျဖစ္ သုံးစြဲၾကပါသည္ဘုရား။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားေသာ ကံငါးပါးတြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ထုိသုရာေမရယကုိ သုံးစြဲျခင္းျဖင့္ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ႏုိင္သည္အထိ အျပစ္ႀကီးပါသလားဘုရား? အဘယ္တရားျဖင့္ ထုိအျပစ္မွ ကင္းလြတ္ႏုိင္ ပါသလဲဘုရား? ရွင္းလင္းစြာ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။

အေျဖ။ ။(ဂ) အရက္ကုိ ေဆး၌ အနည္းငယ္ေရာစြက္၍ အရက္နံ႔ေပ်ာက္လွ်င္ ေဆးဟူေသာအမွတ္ျဖင့္ ေသာက္ပါက အျပစ္မရွိပါ၊ အရက္ကုိ သူ႔အတုိင္း လူးေဆးအျဖစ္ သုံးႏုိင္ပါတယ္၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ သင့္ေလ်ာ္ရာေဆးႏွင့္ တြဲဖက္၍ အရက္ေသစာကုိ ေသာက္ေဆးအျဖစ္သုံးစြဲရာတြင္ အရက္နံ႔, အရက္အရသာ ရွိေနပါက သုရာေမရယသိကၡာပုဒ္ ပ်က္ပါလိမ့္မည္၊ အရက္ကုိ အရက္အတုိင္း ေဆးအျဖစ္ေသာက္လွ်င္ေတာ့ ဆုိဖြယ္ရာမရွိ ဧကန္ သုရာေမရယသိကၡာ ပုဒ္ပ်က္၍ အကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားေသာ ကံငါးပါးတြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ ထုိသုရာေမရယကုိ သုံးစြဲျခင္းျဖင့္ အပါယ္ငရဲ, တိရစၧာန္, ၿပိတၱာဘုံကုိ က်ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္၊ ေသရည္အရက္ကုိေသာက္ျခင္း၏ အေပါ့ဆုံး အေသးငယ္ဆုံး အက်ဳိးမွာ ႐ူးသြပ္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္၊ အရက္ေသစာေသာက္စားျခင္းကုိ အမွီျပဳ၍ အျခားအကုသုိလ္ကံမ်ားကုိ မလြန္က်ဴးေသးပါက ထုိေသာက္စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္လ်က္ သမထ ဝိပႆနာတရား ႐ႈမွတ္ျခင္းျဖင့္ ထုိအျပစ္မွ ကင္းလြတ္ႏုိင္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Wednesday, April 3, 2013

၂၄-ပါး အေပါင္းထားသည့္ သံုးပါးဂုဏ္ေတာ္ ဖြင့္ဆိုေသာ္…?



ေဒၚသန္းႏြဲ႔ (စက္မႈ၊ ၁) ေတာင္သာရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---


ရတနာသုံးစုံ၊ ျမတ္သည့္ဂုဏ္၊ အကုန္သိလုိပါ၊
နက္အဓိပၸါယ္၊ ဖြင့္အက်ယ္၊ က်ဳိးသြယ္ မခ်န္ကာ၊
ေမတၱာေရွ႔ထား၊ က႐ုဏာပြါး၊ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါ။

အေမး။ ။(ခ) တပည့္ေတာ္မတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အၿမဲမျပတ္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္, ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေလ့ ရွိေသာ ဘုရားရတနာ, တရားရတနာ, သံဃာရတနာ-ဟုဆုိအပ္ေသာ ရတနာသုံးပါးအေပၚ၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကုိ ပါဠိ အနက္သေဘာကုိ လူတုိင္းနားလည္ႏုိင္ေကာင္းပါသည္ဘုရား၊ သုိ႔ေသာ္ တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး, သံဃာဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးကုိ နားရည္ဝ၍ ႐ြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနၾကရေသာ္လည္း ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးစီ၏ အစြမ္းသတၱိကုိ အခ်ဳိ႕နားလည္သေဘာေပါက္၍ အခ်ဳိ႔သူမ်ား တစ္ေစ့ တစ္ဝက္သာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ ေလာက္ပါသည္၊ သုိ႔ပါ၍ ဤရတနာသုံးပါး၏စြမ္းရည္သတၱိ, ပါဠိ အနက္သေဘာကုိ အားလုံး၏ အက်ဳိးစီးပြါးအလုိ႔ငွါ ဆရာေတာ္ဘုရားမွ ေမတၱာေရွ႔ထား က႐ုဏာပြါး၍ ေသခ်ာစြာ ရွင္းလင္းေပးေတာ္မူပါဘုရား။

အေျဖ။ ။(ခ) ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါး, တရားဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါး, သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးတုိ႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကား က်ယ္ဝန္းလွပါတယ္။ မွတ္ဖုိ႔လည္းလြယ္, ႐ြတ္ဆုိလုိ႔လည္း လြယ္တဲ့ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္စာအုပ္မွ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါး, တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆-ပါး, သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါးကုိ မွတ္သားၾကေစလုိ ပါတယ္။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါး
၁။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ အရဟံ,
၂။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ သမၼာသမၺဳေဒၶါ,
၃။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ,
၄။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ သုဂေတာ,
၅။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ ေလာကဝိဒူ,
၆။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ,
၇။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ,
၈။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ ဗုေဒၶါ,
၉။ ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ ဘဂဝါ။

၁။ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ဖြင့္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန- တစ္ေထာင့္ငါးရာ, ကိေလသာတုိ႔, ဝါသနာဓေလ့, အထုံေငြ႔မွ်, မေငြ႔မရိပ္, ဝင္းဝင္းဖိတ္သုိ႔, ေရႊစိတ္ပ်ံ႔သင္း, လြန္သန္႔ရွင္း၍, မင္းမင္းျပည္သူ, ၾကည္ျဖဴေကာ္ေရာ္, အလႉေတာ္မွန္, အပူေဇာ္ကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း၊ အရဟံ-အရဟံဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

ကိေလသာကင္း၊ လြန္သန္႔ရွင္း၍၊ မင္းမင္းျပည္သူ၊ မ်ားဗုိလ္လူတုိ႔၊ ၾကည္ျဖဴေကာ္ေရာ္၊ အပူေဇာ္ကုိ၊ ခံေတာ္မူဘိ၊ ဤသတၱိ၊ မည္ရွိ အရဟံဂုဏ္။

အရဟံဂုဏ္ေတာ္အရ--
(၁) “ကိေလသာတုိ႔မွ ေဝးကြာေတာ္မူ၏”ဟူေသာ အနက္၊
(၂) “လႉဒါန္းပူေဇာ္သမွ်ကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္၏”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။

အရဟံဂုဏ္နက္ ၅-မ်ဳိးထြက္---
(၁) အရကာမွ ျဖစ္လာတဲ့ အရဟံ-(ကိေလသာတို႔မွ) ေဝးကြာေတာ္မူေသာေၾကာင့္ “အရဟံ” မည္ ေတာ္မူ၏။ “အရဟံ”ဟု သုံးလုံးတြဲဖတ္။
(၂) အရဟမွ ျဖစ္လာတဲ့ အရဟံ-(ပစၥည္းအစရွိသည္တုိ႔ကုိ) ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထိုက္ေသာေၾကာင့္ “အရဟံ”မည္ေတာ္မူ၏။ “အရဟံ”ဟု သုံးလုံးတြဲဖတ္။
(၃) အရိ+ဟမွ ျဖစ္လာတဲ့ အရဟံ-ကိေလသာရန္သူတို့ကို မဂ္ျဖင့္ ပယ္သတ္ေတာ္မူအပ္ေသာေၾကာင့္ “အရဟံ” မည္ေတာ္မူ၏၊ “အရ ဟံ”ဟု အရႏွင့္ ဟံကို ခြဲဖတ္။
(၄) အရ-ဟမွ ျဖစ္လာတဲ့ အရဟံ-သံသရာစက္ အကန့္အေထာက္တို့ကုိ ဖ်က္ဆီးေတာ္မူတတ္ေသာ ေၾကာင့္ “အရဟံ” မည္ေတာ္မူ၏၊ အရ ဟံဟု အရႏွင့္ ဟံ ခြဲဖတ္။
(၅) န ရေဟာမွ ျဖစ္လာတဲ့ (န ရဟံ အရဟံ) အရဟံ-ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ပင္ မေကာင္းမႈကို ျပဳေတာ္ မမူေသာေၾကာင့္ “အရဟံ” မည္၏၊ အ ရဟံ ဟု အႏွင့္ ရဟံ ခြဲဖတ္။

တစ္ေထာင့္ငါးရာ, ကိေလသာတုိ႔။ ။ ပုထုဇဥ္တုိ႔၏သႏၲာန္၌ ကိေလသာသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ဆယ္ပါးရွိ၏၊ အက်ယ္အားျဖင့္ တစ္ေထာင့္ငါးရာ ရွိ၏။ ထုိကိေလသာ တစ္ေထာင့္ငါးရာတြက္ပုံကုိ ဦးထြန္းေ႐ႊ၏ (ဃ)ေမးခြန္းရဲ႔ အေျဖ ကုိၾကည့္ပါ။ (ဒီမွာ)

ဝါသနာဓေလ့ အထုံေငြ႔မွ်။ ။ သတၱဝါတုိ႔၏သႏၲာန္၌ အေငြ႔အသက္ ထုံလ်က္ပါေသာ ကိေလသာတုိ႔၏သတၱိကုိ “ဝါသနာအထုံ”ဟု ေခၚသည္၊ ရဟႏၲာမ်ားသႏၲာန္၌ ကိေလသာကုန္သြားေသာ္လည္း ဘဝဆက္တုိင္းက ပါလာေသာ အထုံဝါသနာမွာ မကုန္တတ္ေခ်၊ ဥပမာ—စူးရွေသာ အရက္ထည့္ရာပုလင္းမွ အရက္ကုန္သြားေသာ္လည္း အရက္အနံ႔ အထုံမေပ်ာက္သကဲ့သုိ႔တည္း၊ ဘုရားရွင္ကား ထုိကိေလသာေတြကုိ အေငြ႔အသက္ အထုံဝါသနာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ပယ္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္၍ စိတ္ေတာ္အစဥ္သည္ အၿမဲအားျဖင့္ ဝင္းဝင္းဖိတ္ဖိတ္ အေရာင္ေတာက္ေနသလုိ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေတာ္မူေပသည္။

၂။ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန-သဗၺဥ္ဉာဏ္အား, စြမ္းပကားျဖင့္, မ်ားသခၤါရ, ဝိကာရႏွင့္, လကၡဏ ပညတ္, နိဗၺာန္ဓာတ္ဟု, ငါးရပ္သိရန္, ေဉယ်ဓမ္ကုိ, ေဖာက္ျပန္မရွိ, ကုိယ္တုိင္သိေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ- သမၼာသမၺဳဒၶါဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္ မူပါေပသည္တကား။

မ်ားသခၤါရ၊ ဝိကာရႏွင့္၊ လကၡဏပညတ္၊
နိဗၺာန္ဓာတ္ဟု၊ ငါးရပ္သိရန္၊ ေဉယ်ဓမ္ကုိ၊
ေဖာက္ျပန္မရွိ၊ ကုိယ္တုိင္သိ၊ မွတ္ဘိ သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္။

သမၼာသမၺဳဒၶဂုဏ္ေတာ္အရ “အလုံးစုံေသာတရားကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ သိျမင္ေတာ္မူႏုိင္၏”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။ [သမၼာ-မေဖာက္မျပန္ (အမွားမရွိေအာင္)+သံ-ကုိယ္ေတာ္တုိင္+ဗုဒၶ-သိေတာ္မူႏုိင္သည္။]

သဗၺဥ္ဉာဏ္အား, စြမ္းပကားျဖင့္။ ။ ဘုရားရွင္သည္ သဗၺၫုတဉာဏ္ကုိရဖုိ႔ရန္ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတုိင္ေအာင္ ပါရမီေတာ္မ်ားကုိ ျဖည့္က်င့္ခဲ့သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဘဝအဆင့္ဆင့္ ရင့္လာေသာ ပညာသည္ ဘုရားျဖစ္သည့္အခါ သဗၺၫုတဉာဏ္ေတာ္အျဖစ္သုိ႔ေရာက္၍ လြန္စြာအစြမ္းသတၱိ ထက္ျမက္ပါေပသည္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ ဉာဏ္ေတာ္သည္ကား သိသင့္သိဖြယ္ အသြယ္သြယ္ကုိ မည္သူႏွင့္မွ် ယွဥ္မရေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေတာ္မူပါသည္၊ ထုိသိဖြယ္တရားမ်ားကုိ “ေဉယ်ဓံ"ဟု ေခၚ၏။ [ေဉယ်-သိသင့္သိထုိက္ေသာ + ဓမ္=ဓမၼ-တရား။]

၃။ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန-သုံးပါး ရွစ္ပါး, ႏွစ္မ်ဳိးအားျဖင့္, ေဟာထားပညာ, ဉာဏ္ဝိဇၨာတည္း, နိဗၺာနဓာတ္, အòမိက္ရပ္သုိ႔, ဆုိက္ကပ္ရန္ျဖင့္, အမွန္သင့္သည့္, အက်င့္စရဏ, ဆယ့္ငါးဝႏွင့္, တကြဥႆုံ, ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ-ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

သုံးပါး ရွစ္ပါး၊ ႏွစ္မ်ဳိးအားျဖင့္၊ ေဟာထားပညာ၊ ဉာဏ္ဝိဇၨာႏွင့္၊ နိဗၺာနဓာတ္၊ အၿမိဳက္ရပ္သုိ႔၊ ဆုိက္ကပ္ရန္ျဖင့္၊ အမွန္သင့္သည့္၊ အက်င့္စရဏ၊ ဆယ့္ငါးဝႏွင့္၊ ျပည့္ဝေလဘိ၊ ဤသတၱိ၊ မည္ရွိ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္။

ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷဂုဏ္ေတာ္အရ---
“ဝိဇၨာတရား စရဏတရားႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူ၏” ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပ၏။ [ဝိဇၨာ-အသိဉာဏ္+ စရဏ-အက်င့္ + သမၸႏၷ-ျပည့္စုံ၏။]
သုံးပါး, ရွစ္ပါး- ဉာဏ္ဝိဇၨာတည္း။ ။ အသိဉာဏ္ပညာဟူေသာ ဝိဇၨာကုိ အခ်ဳိ႔ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္၌ ၃-ပါး၊ အခ်ဳိ႔သုတၱန္ေဒသနာေတာ္၌ ၈-ပါးဟု ၂-မ်ဳိးအားျဖင့္ ေဟာထားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ “ဝိဇၨာသုံးပါး, ဝိဇၨာရွစ္ပါး”ဟု ကြဲေနသည္။

ဝိဇၨာသုံးပါး---
ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္။   ။ေရွးေရွးဘဝ၌ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့သမွ်ကုိ   ျပန္၍   ေအာက္ေမ့ႏုိင္ေသာဉာဏ္။
ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္။ ။နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ ေဝးကြာေသာအဆင္း, ေသးငယ္ေသာအဆင္းကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္။
အာသဝကၡယဉာဏ္။ ။ကိေလသာ အာသေဝါတုိ႔ကုိ ကုန္ေစႏုိင္ေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္။

ဝိဇၨာရွစ္ပါး---
ဝိပႆနာဉာဏ္။ ။“အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ”ဟု႐ုပ္နာမ္တရားအားလုံးကုိ သိျမင္ႏုိင္ေသာဉာဏ္။ ေစေတာပရိယဉာဏ္။ ။ သူတပါး၏စိတ္ကုိ သိႏုိင္ေသာဉာဏ္။ မေနာမယိဒၶိဉာဏ္။ ။ မိမိခႏၶာကုိယ္အတြင္း၌ အလားတူ ကုိယ္တစ္မ်ဳိးကုိ စိတ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာဉာဏ္။ ဒိဗၺေသာတဉာဏ္။ ။ နတ္တုိ႔၏ နားကဲ့သုိ႔ ေဝးေသာအသံ, ေသးငယ္ေသာအသံကုိ ၾကားႏုိင္ေသာဉာဏ္။ ဣဒၶိဝိဓဉာဏ္။ ။ ေျမလွ်ဳိး မုိးပ်ံ စသည္ျဖင့္ တန္ခုိးအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာဉာဏ္၊ ေရွ႔ ၃-ပါးတြင္ ဤငါးပါးကုိ ထည့္လွ်င္ ဝိဇၨာရွစ္ပါးျဖစ္၏။

[ေဆာင္] သုံးပါးဝိဇၨာ, ပု-ဒိ-အာႏွင့္, ဝိဇၨာရွစ္ရပ္, ဝိပသ္-ေစေတာ, မေနာမယိဒ္, ဒိႏွင့္ဣဒ္, ထည့္သိပ္ေရတြက္ေလ။

နိဗၺာနဓာတ္- အက်င့္စရဏ။ ။ မပ်က္စီးႏုိင္ေသာအရာကုိ “အၿမိဳက္”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိအၿမိဳက္ႏွင့္တူေသာ နိဗၺာနဓာတ္သုိ႔ ေရာက္ဖုိ႔ရန္ က်င့္ေသာ အက်င့္ကုိ “စရဏ”ဟု ေခၚသည္။

စရဏ ၁၅-ပါး---
သဒၶါ-“ကုသုိလ္-အကုသုိလ္ကံရွိသည္၊ ထုိကံ၏ ေကာင္းက်ဳိး မေကာင္းက်ဳိးရွိသည္၊ ရတနာသုံးပါးရွိသည္၊ ေနာင္ဘဝရွိသည္”ဟု ယုံၾကည္မႈ၊ သတိ- ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ဆုိင္ရာ၌ အမွတ္ရမႈ၊ ဟိရီ-မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္မွ ရွက္မႈ၊ ၾသတၱပၸ- မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္မွ ေၾကာက္လန္႔မႈ၊ ဝီရိယ- ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကိစၥ၌ အားထုတ္မႈ၊ သုတ- အၾကားအျမင္မ်ားမႈ၊ ပညာ- အရာရာ၌ တတ္သိလိမၼာမႈ။
ဤကား “သဒၶမၼ”ဟု ေခၚအပ္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတရား ၇-ပါးတည္း။ [သူေတာ္ေကာင္းဥစၥာ၌ကား သတိႏွင့္ ဝီရိယကုိ ႏႈတ္ၿပီးလွ်င္ သီလ (သီလေစာင့္မႈ), စာဂ (စြန္႔ႀကဲလႉဒါန္းမႈ) ထည့္၍ ေရတြက္ရသည္။]

ေဘာဇေနမတၱၫုတာ။ ။ စားေသာက္ရာ၌ မိမိႏွင့္ သင့္, မသင့္ ႏႈိင္းခ်င့္၍ အတုိင္းအရွည္သိမႈ၊ ဇာဂရိယာႏုေယာဂ။ ။ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား အိပ္မႈ, အအိပ္အေန နည္းမႈ၊ သီလ။ ။ ဆုိင္ရာသီလကုိ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းမႈ၊ ဣၿႏၵိယသံဝရ။ ။ ေတြ႔ျမင္ ၾကားသိသမွ်၌ ေလာဘ ေဒါသ စသည္ မျဖစ္ေစဘဲ မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကုိယ္ စိတ္ ဣေျႏၵမ်ားကုိ ၿငိမ္သက္ေအာင္ ေစာင့္စည္းမႈ။ စ်ာန္ ၄-ပါး (ပဌမစ်ာန္, ဒုတိယစ်ာန္, တတိယစ်ာန္, စတုတၳစ်ာန္)=ေပါင္း စရဏ ၁၅-ပါးျဖစ္၏။

[ေဆာင္] သဒၶါ သတိ, ဟိရီ ၾသတၱ, ဝီရိယႏွင့္, သုတ ပညာ, ခုနစ္ျဖာ, သဒၶမၼာ ဟုျပ။ ထုိသဒၶမၼာ, ခုနစ္ျဖာႏွင့္, ေဘာ ဇာ သီ ဣန္, စ်ာန္ေလးႀကိမ္ထား, ဤဆယ့္ငါး, မွတ္သား စရဏ။

“ဝိဇၨာ”ဟူေသာ အသိဉာဏ္ရွိေသာ္လည္း “စရဏ”ဟူေသာ အက်င့္မရွိက နိဗၺာန္မရႏုိင္၊ “စရဏ”အက်င့္သာ ရွိ၍ “ဝိဇၨာ”ဟူေသာ အသိဉာဏ္မရွိလွ်င္ လမ္းမွန္မေရာက္ဘဲ အလြဲကုိ က်င့္ေနသျဖင့္ ခရီးမတြင္ဘဲ ရွိမည္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကား အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ ဝိဇၨာ=ဉာဏ္, စရဏ=အက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပသည္။

၄။ သုဂတဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန- ဒီပကၤရာ, ထြတ္ခ်ာသနင္း, ေျခေတာ္ရင္းမွ, မွန္ကင္းသိရီ, ေဗာဓိမ႑ဳိင္, ခန္းဝါပုိင္ေအာင္, ဆယ္ခုိင္ပါရမီ, စုံျပည့္ညီလ်က္, သုံးလီဘဝ, မ်ားသတၱ၏, သုခစီးပြါး, က်င့္ေသာအားျဖင့္, မုိက္မွားအယူ, မိစၧာဟူက, ဆံျဖဴတစ္စိ, မကပ္ၿငိဘဲ, သတိသမၸဇဥ္, မျပတ္ယွဥ္လ်က္, သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္, ရေၾကာင္းေရာ္၍, ၾကြေတာ္မူခဲ့ေသာ ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း၊ သုဂေတာ-သုဂတဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

ဒီပကၤရာ၊ ထြတ္ခ်ာသနင္း၊ ေျခေတာ္ရင္းမွ၊ စ၍ေဗာဓိ၊ မ႑ဳိင္ထိေအာင္၊ ပါရမီျဖည့္ကာ၊ ေကာင္းစြာ ၾကြတတ္၊ ဤဗ်ဳပၸတ္၊ ေခၚအပ္ သုဂတဂုဏ္။

စကားေျခာက္မ်ဳိး၊ ေျပာဆုိ႐ုိးတြင္၊ က်ဳိးရွိဟုတ္မွန္၊
သူနာခံလုိ၊ မနာလုိဟု၊ ထုိႏွစ္မ်ဳိးသာ၊ ေကာင္းမြန္စြာျဖင့္၊ ခ်ိန္ခါခ်င့္ေမွ်ာ္၊
ေဟာေတာ္မူတတ္၊ ဤဗ်ဳပၸတ္၊ ေခၚအပ္ သုဂတဂုဏ္။

စကား ၆-မ်ဳိး---
(၁) မဟုတ္မမွန္, အက်ဳိးလည္းမရွိ, သူတပါးလည္း မလုိလား မႏွစ္သက္ေသာစကား၊ (၂) ဟုတ္မွန္၏, အက်ဳိးမရွိ, သူတပါး မလုိလား မႏွစ္သက္ေသာစကား၊ (၃) ဟုတ္မွန္လည္း ဟုတ္မွန္၏, အက်ဳိးလည္းရွိ၏, သူတပါးကား မလုိလား မႏွစ္သက္ေသာစကား၊ (၄) မဟုတ္မမွန္, အက်ဳိးမရွိ, သူတပါး လုိလား ႏွစ္သက္ေသာစကား၊ (၅) ဟုတ္မွန္၏, အက်ဳိးမရွိ, သူတပါးကား လုိလား ႏွစ္သက္ေသာစကား၊ (၆) ဟုတ္မွန္လည္း ဟုတ္မွန္၏, အက်ဳိးလည္း ရွိ၏, သူတပါးလဲ လုိလား ႏွစ္သက္ေသာစကား။ ဤစကား ၆-မ်ဳိးတြင္ ဘုရားရွင္သည္ အမွတ္ (၃)ႏွင့္ (၆) စကား ၂-မ်ဳိးကုိသာ အခြင့္အခါကုိၾကည့္၍ ေျပာသင့္တဲ့အခါမွာ ေျပာေတာ္မူပါတယ္။

သုဂတဂုဏ္ေတာ္အရ “ေကာင္းစြာၾကြေတာ္မူခဲ့၏, ေကာင္းစြာ ေျပာဆုိေတာ္မူ၏”ဟူေသာအနက္ကုိ ျပသည္။ [သု-ေကာင္းစြာ+ ဂတ-ၾကြ ေတာ္မူခဲ့သည္။]

ထြတ္ခ်ာသနင္း။ ။ အထြတ္အထိပ္ အခ်ဳပ္အျခာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘုရားရွင္။
မွန္ကင္းသိရီ။ ။ ျပာသာဒ္ စသည္တုိ႔၏ အထြတ္၌ တပ္ထားအပ္ေသာ တုရင္ မွန္ကင္းကဲ့သုိ႔ မုိ႔ေမာက္ေနေသာ ေျမေပၚဝယ္ က်က္သေရရွိေသာ ေဗာဓိပင္။
ေဗာဓိမ႑ဳိင္။ ။ ေဗာဓိပင္ေပါက္ရာ ေျမအရပ္သည္ ဇမၺဳဒိပ္ကြၽန္း၏ အလယ္ဗဟုိ မ႑ဳိင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဗာဓိပင္ကုိလည္း “မ႑ဳိင္”ဟု ဆုိသည္ (တစ္နည္း) ေဗာဓိပင္ကုိပင္သဗၺၫုတဉာဏ္၏ ၾကည္လင္ရာျဖစ္၍ ေဗာဓိမ႑ဳိင္ဟု ဆုိသည္။

၅။ ေလာကဝိဒူဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေ႐ႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန-သေတၱာကာသ, သခၤါရဟု, ေလာကသုံးဘုံ, အလုံးစုံကုိ, အာ႐ုံထင္စြာ, ပုိင္းျခားကာျဖင့္, ေကာင္းစြာ ကုန္စင္, သိျမင္ေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ေလာကဝိဒူ-ေလာကဝိဒူ ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

သတၱ ၾသကာသ၊ သခၤါရဟု၊ ေလာကသုံးဘုံ၊ အလုံးစုံကုိ၊ အာ႐ုံထင္စြာ၊ ပုိင္းျခားကာျဖင့္၊ ေကာင္းစြာကုန္စင္၊ သိျမင္ေလဘိ၊ ဤသတၱိ၊ မည္ရွိ ေလာကဝိဒူဂုဏ္။

ေလာကဝိဒူဂုဏ္ေတာ္အရ “ေလာကအားလုံးကုိ သိျမင္ေတာ္မူႏုိင္ေပ၏”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပ၏။ [ေလာက-ကမၻာေလာကႀကီးကုိ + ဝိဒူ-သိေတာ္မူႏုိင္သည္။]

ေလာကသုံးပါး---
(၁) သတၱေလာက-သက္ရွိ သတၱဝါအေပါင္း၊
(၂) ၾသကာသေလာက-သတၱဝါတုိ႔၏ တည္ေနရာဘုံဌာနႏွင့္ ဘုံမရွိေသာ ေနရာဌာန၊ [သတၱဝါတုိ႔၏မွီတင္းေနထုိင္ရာ ၃၁-ဘုံ, ေရေျမ, ေတာေတာင္, ေကာင္းကင္၊]
(၃) သခၤါရေလာက-႐ုပ္တရား, နာမ္တရားအားလုံး---ဟု ေလာကသုံးပါးရွိတယ္။ [သတၱေလာက ၾသကာသေလာကတုိ႔ကုိ အုိမႈ နာမႈ ေသမႈ, ျဖစ္ပ်က္မႈစေသာ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖုံဖုံတုိ႔ျဖင့္ စီမံဖန္တီး ေျပာင္းလဲ ျပဳျပင္ေပးေနေသာ သေဘာတစ္မ်ဳိး၊]

၆။ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေ႐ႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန- ဆုံးမသင့္ရန္, သတၱဝါမွန္ေသာ္, ေျခာက္တန္လွ်င္ေျခာက္, ေျမွာက္တန္ေျမွာက္၍, ေအာက္ေအာက္ထက္ဂုဏ္, ဆင့္ဆင့္စုံဖုိ႔, ဖုံဖုံသင္ေပး, အစဥ္ေဖးလ်က္, ယဥ္ေက်းေလေအာင္, ေသြးေဆာင္ဆုံးမေတာ္ မူတတ္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ- အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

ဆုံးမသင့္ရန္၊ သတၱဝါမွန္ေသာ္၊ ေျခာက္တန္လွ်င္ေျခာက္၊ ေျမွာက္တန္ေျမွာက္၍၊ ေအာက္ေအာက္ ထက္ဂုဏ္၊ ဆင့္ဆင့္စုံဖုိ႔၊ ဖုံဖုံသင္ေပး၊ အစဥ္ေဖးလ်က္၊ ယဥ္ေက်းေလေအာင္၊ ေသြးေဆာင္ဆုံးမတတ္၊ ဤဗ်ဳပၸတ္၊ ေခၚအပ္ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိဂုဏ္။

အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိဂုဏ္ေတာ္အရ “ဆုံးမထုိက္ေသာ သတၱဝါမ်ားကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမမႈ၌ အတုမရွိ စြမ္းႏုိင္ပါေပသည္”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။ [အႏုတၱေရာ-အတုမရွိျမတ္သည့္+ ပုရိသ-ေယာက်္ား (သတၱဝါ)+ ဒမၼ-ဆုံးမထုိက္သူ+ သာရထိ-ဆုံးမႏုိင္သည္။]

ေအာက္ေအာက္ထက္ဂုဏ္။ ။ ေအာက္ေအာက္ သီလဂုဏ္ႏွင့္ အထက္ အထက္ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ဂုဏ္မ်ား အဆင့္ဆင့္စုံလင္ေအာင္ အဖုံဖုံသင္ေပးၿပီးလွ်င္ အစဥ္မျပတ္ ေဖးေဖးမမ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူသည္။
ေတာဆင္႐ုိင္း, ျမင္း႐ုိင္းမ်ားကုိ ယဥ္ေက်းေအာင္ ဆုံးမမႈ၌ အတုမရွိ ကြၽမ္းက်င္ေသာ ဆင္ဆရာ, ျမင္းဆရာတုိ႔ သည္ အလြန္႐ုိင္းပ်ေသာ ဆင္ျမင္းမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္း ယဥ္ေက်းလာေအာင္ ဆုံးမၿပီးလွ်င္ မင္းတုိ႔၏ စီးေတာ္ဆင္, စီးေတာ္ျမင္းမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေစႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ဘုရားရွင္လည္း “ေလာကဝိဒူ”ဂုဏ္ေတာ္၌ ျပခဲ့သည့္အတုိင္း သတၱဝါတုိ႔၏အတြင္းစိတ္ကုိ ေရွ႔ေနာက္ကုန္စဥ္ သိျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဆုံးမဖုိ႔ရန္ သင့္ေတာ္ေသာ သတၱဝါမ်ားကုိ ေတြ႔ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ ေျခာက္၍ဆုံးမမွ အကြၽတ္တရားရမည္သူျဖစ္လွ်င္ ေျခာက္၍ ဆုံးမေတာ္မူ၏၊ ေျမွာက္ပင့္၍ ဆုံးမမွ အကြၽတ္တရားရမည္သူျဖစ္လွ်င္ ေျမွာက္ပင့္၍ ဆုံးမေတာ္မူသည္။

ထုိသုိ႔ ဆုံးမရာ၌ ပင္ကုိယ္က သီလမရွိသူျဖစ္လွ်င္ သီလ၌တည္ေစေတာ္မူ၏၊ သီလရွိျပန္လွ်င္လည္း အထက္အထက္ စ်ာန္တရား, မဂ္တရားတုိ႔ကုိ ထုိသူ၏ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ တုိးတက္၍ ရေအာင္ ဆုံးမေတာ္မူ၏၊ ထုိဘဝ၌ မည္သည့္တရားထူးကုိမွ် မရထုိက္လွ်င္ ေနာက္ေနာက္ဘဝ၌ အထုံပါေအာင္ ဆုံးမေတာ္မူ၏၊ ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမကုိ သီးျခားခံယူရလွ်င္ မယဥ္ေက်းသူ မရွိ၊ ယဥ္ေက်းသူခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကေလသည္။

၇။ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ ဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေ႐ႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန-သတၳဝါေဟာ္, ကုန္သည္ေက်ာ္သည္, ေဖာ္ေလွာ္ငယ္သား, ေနာက္ပါမ်ားကုိ, ေရရွားေဘးခ, ကႏၲာရမွ, ေခမေျမငူ, ထုတ္ပယ္ယူသုိ႔, ထုိ႔တူတစိ, ခဲယဥ္းဘိသည့္, ဇာတိ ဇရာ, မရဏာဟု, ကႏၲာရၾကမ္း, ခရီးလမ္းမွ, ေ႐ႊနန္းေျမငူ, ျပည္နိဗၺဴသုိ႔, နတ္လူျဗဟၼာ, သတၱဝါကုိ, ေကာင္းစြာေဆာင္ယူ, ကယ္တင္ေတာ္မူတတ္ေသာ ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း၊ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ- သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ ဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

သတၳဝါေဟာ္၊ ကုန္သည္ေက်ာ္သည္၊
ေဖာ္ေလွာ္ငယ္သား၊ ေနာက္ပါမ်ားကုိ၊
ေရရွားေဘးခ၊ ကႏၲာရမွ၊
ေခမေျမငူ၊ ထုတ္ပယ္ယူသုိ႔၊
ထုိ႔တူတစိ၊ ခဲယဥ္းဘိသည့္၊
ဇာတိ ဇရာ၊ မရဏာဟု၊
ကႏၲာရၾကမ္း၊ ခရီးလမ္းမွ၊
ေ႐ႊနန္းေျမငူ၊ ျပည္နိဗၺဴသုိ႔၊
နတ္လူျဗဟၼာ၊ သတၱဝါကုိ၊
ေကာင္းစြာေဆာင္ယူ၊ ကယ္ေတာ္မူတတ္၊
ဤဗ်ဳပၸတ္၊ မည္လတ္ သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံဂုဏ္။

သတၳာ ေဒဝမႏုႆာနံ ဂုဏ္ေတာ္ အရ “နတ္လူျဗဟၼာ သတၱဝါတုိ႔၏ ေရွ႔ေဆာင္ဦးစီး ကုန္သည္ႀကီးႏွင့္ တူေတာ္ မူ၏”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။ [ေဒဝမႏုႆာနံ-ျဗဟၼာနတ္လူတုိ႔၏+ သတၳာ- (ဆရာျဖစ္၍) ကုန္သည္ႀကီးႏွင့္ တူေတာ္မူသည္။] သတၳဝါေဟာ္, ကုန္သည္ေက်ာ္သည္။ ။ သတၳဝါဟ-ဟူေသာပါဠိကုိ “သတၳဝါေဟာ္”ဟု စပ္ဆုိသည္၊ ကုန္သည္ငယ္မ်ား အႀကီးအမႉးျဖစ္၍ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ၌ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာေသာ “ကုန္သည္ႀကီး”ဟု ဆုိလုိ။ ကႏၲာရမွ။ ။ ျခေသၤ့ သစ္က်ား ခုိးသား ဓားျပ ေပါမ်ား အစာေရစာရွားပါးေသာ ခရီးကုိ “ကႏၲာရ”ဟု ေခၚသည္၊ အသြားအလာ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ “ခရီးခဲ”ဟုလည္း ေခၚသည္။

ကႏၲာရ ၅-မ်ဳိး---
၁။ ေစာရကႏၲာရ- ခုိးသူခရီးခဲ၊
၂။ ဝါဠ ကႏၲာရ- သားရဲခရီးခဲ၊
၃။ ဒုဗBိကၡ ကႏၲာရ-ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး အစာရွားေသာ ခရီးခဲ၊
၄။ နိ႐ုဒက ကႏၲာရ- ေရမရွိေသာ ခရီးခဲ၊
၅။ အမႏုႆ ကႏၲာရ- ဘီလူးသရဲရွိေသာ ခရီးခဲ။
ေခမေျမငူ။ ။ ေဘးမရွိေသာ ကုန္းျမင့္ေျမအရပ္။

ဇာတိဇရာ, မရဏာဟု။ ။ ဇာတိ-ပဋိသေႏၶေနရမႈ၊ ဇရာ- အုိမႈ၊ မရဏ- ေသရမႈဟူေသာ ေဘးႀကီးတုိ႔ျဖင့္ မေရွာင္သာ မတိမ္းသာေအာင္ ၾကမ္းတမ္းေသာ သံသရာခရီး ကႏၲာရႀကီးမွ။

၈။ ဗုဒၶြဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေ႐ႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန-ဒုကၡ သမုဒယ, နိေရာဓႏွင့္၊ မဂၢမည္သာ, ေလးသစၥာကုိ, ဦးစြာပုိင္ပုိင္, သိျမင္ႏုိင္၍, သုံးဆုိင္ေဝေန, မ်ား ဗုိလ္ေျခကုိ, မေသြအတူ, သိေစေတာ္မူႏုိင္ေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ဗုေဒၶါ-ဗုဒၶဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

ဒုကၡ သမုဒယ၊ နိေရာဓႏွင့္၊ မဂၢမည္သာ၊ ေလးသစၥာကုိ၊ ဦးစြာပုိင္ပုိင္၊ သိျမင္ႏုိင္၍၊ သုံးဆုိင္ေဝေန၊ မ်ားဗုိလ္ေျခကုိ၊ သိေစတတ္သည့္၊ ဗ်ဳပၸတၱိ၊ မည္ရွိ ဗုဒၶဂုဏ္။

ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္အရ “ကုိယ္ေတာ္တုိင္သိ၍ သူတပါးကုိလည္း သိေစေတာ္မူႏုိင္သည္”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။

၁။ ဒုကၡသစၥာ။ ။ (ဒုကၡ-ဆင္းရဲျခင္း+ သစၥာ-အမွန္) ႐ုပ္ခႏၾၶြာႏွင့္ စိတ္ေစတသိက္ဟူေသာ နာမ္ခႏၶြာတရားေတြ ေပါင္းစပ္ေနသည္ကုိ “ခႏၶြာကုိယ္”ဟု ေခၚ၏၊ ဤခႏၶာကုိယ္သည္ ဒုကၡတုံး ဒုကၡခဲ ဆင္းရဲအမွန္ျဖစ္၏၊ ဤခႏၶြာကုိယ္ႀကီးရွိ ေနလုိ႔သာ စားဖုိ႔ ေသာက္ဖုိ႔ ဝတ္ဖုိ႔ ေနဖုိ႔ ရွာေဖြသြားလာရ၏၊ အုိရ နာရ ေသရ၏၊ အရွာ အေဖြ အေန မတရားသျဖင့္ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ က်ေရာက္ကာ ဒုကၡခံရ၏၊ စုိးရိမ္ပူေဆြး ငုိေၾကြးျမည္တမ္း ပင္ပန္းဆင္းရဲရ၏၊ ေထာင္တန္းက်သျဖင့္ အရွက္တကြဲ အက်ဳိးနည္းလည္း ျဖစ္ၾကရ၏၊ အလြန္႔အလြန္ စီးပြါးေတြ စုေဆာင္းၿပီးမွ စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ရ၏၊ မခြဲခ်င္ဘဲႏွင့္ တကြဲတျပားျဖစ္ရ၏၊ ေခတၱခဏ ခ်မ္းသာသလုိ ထင္ရေသာ္လည္း အစအဆုံးၾကည့္လွ်င္ ခ်မ္းသာစစ္စစ္ဟူ၍ မျမင္ရေခ်။

၂။ သမုဒယသစၥာ။ ။ (သမုဒယ-ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း+ သစၥာ-အမွန္၊) ထုိဒုကၡ၏အေၾကာင္းရင္းကား “တဏွာ ေလာဘ”ေခၚေသာ ႏွစ္သက္ခင္မင္ လုိခ်င္ေတာင့္တမႈသည္ အေၾကာင္းအမွန္ျဖစ္ေတာ့၏၊ ဒုကၡဟူသမွ်သည္ ဤလုိခ်င္ ေတာင့္တမႈကုိ အေၾကာင္းခံ၍ ျဖစ္၏၊ ထုိလုိခ်င္ေတာင့္တမႈေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံ မတရားျပဳမိ၍ ဤေလာက၌ပင္ မင္းျပစ္ မင္းဒဏ္, ေနာက္သံသရာ၌ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ က်ေရာက္လ်က္ အတုိင္းမသိ ဆင္းရဲဒဏ္ကုိ ခံရ၏၊ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ မလြတ္ဘဲ တဝဲလည္လည္ က်င္လည္ရခ်က္သည္ ထုိထုိဘဝကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တေသာ ေလာဘတဏွာ၏ စနက္သာ ျဖစ္၏။

လုိခ်င္ေတာင့္တမႈဟူေသာ တဏွာေလာဘလည္း တရားသျဖင့္ မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္သမွ် သူ႔အလုိအေလ်ာက္သာျဖင့္ မည္သည့္အခါမွ် ေနာက္ဆုတ္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ “သံပရာသီး ႀကီးေလ ခ်ဥ္ေလ” ျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း, “ငယ္႐ြယ္စဥ္က ေပါက္ေသာႏြားဦးခ်ဳိသည္ ႀကီးေလရွည္ေလ” ျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း, “မီးသည္ ေလာင္စာမ်ားေလ မီးေတာက္ႀကီးေလ” ျဖစ္သကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း, ဤတဏွာေလာဘ၏ သေဘာသည္လည္း “ရေလ လုိေလ, ရဖန္မ်ားေလ ေလာဘတုိးလာေလပင္” ျဖစ္ေတာ့၏၊ တဏွာေလာဘႀကီးလာသေလာက္လည္း ဒုကၡႀကီးႀကီးပင္ ေရာက္ၾကမည္သာတည္း။

၃။ နိေရာဓသစၥာ။ ။ (နိေရာဓ-ဒုကၡ၏ခ်ဳပ္ဆုံးရာ+ သစၥာ-အမွန္၊) ထုိဒုကၡအားလုံး၏ ခ်ဳပ္ဆုံးရာအမွန္ကား နိဗၺာန္တည္း၊ ထုိနိဗၺာန္၏ ဒုကၡမရွိပုံ, မည္ကဲ့သုိ႔ ခ်မ္းသာပုံကုိမူ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ႏုိင္ေသာ ဉာဏ္ရမွသာ က်နစြာ သိႏုိင္ရာ၏၊ ေသာတာပန္အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ပင္ နိဗၺာန္၏အရသာကုိ သိျမင္ႏုိင္ေပၿပီ၊ ေသာတာပန္မ်ားသည္ နိဗၺာန္၏အရသာကုိ က်နစြာ သိျမင္ၿပီးျဖစ္၍ ရဟႏၲာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္သာ တုိးတက္ အားထုတ္ၾကေတာ့၏၊ ပုထုဇဥ္အျဖစ္သုိ႔ ဆုတ္နစ္ ခဲ့သူမရွိ၊ ရဟႏၲာျဖစ္၍ ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံခါနီးမွာလည္း ဒုကၡ႐ုပ္နာမ္ကုိ စြန္႔ရေတာ့မည္ျဖစ္၍ ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်ေတာ္မူၾက၏။

နိဗၺာန္သည္ ပုထုဇဥ္အေတြးမ်ဳိးျဖင့္ ေတြးကာ ပ်င္းစရာျဖစ္ေနလွ်င္ နိဗၺာန္ဝင္ခါနီး၌ မည္သူမွ် ရႊင္ပ်ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္၊ မိမိတုိ႔သြားရမည့္ နိဗၺာန္၏ခ်မ္းသာပုံကုိ ထုိပုဂၢဳိလ္ျမတ္တုိ႔၏အာ႐ုံ၌ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိၿပီးျဖစ္၍သာ ရႊင္ပ်ေတာ္မူႏုိင္ၾကေပ၏၊ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး၌ နတ္ေရာလူပါ လြမ္းဆြတ္တသ ငုိပြဲႀကီးက်င္းပၾကေသာ္လည္း မိေထြးေတာ္ကား အနည္းငယ္မွ် ဝမ္းနည္းျခင္းမရွိဘဲ “သားေတာ္ သမီးေတာ္မ်ား- ဤအခါမ်ဳိးကား ငုိရမည့္အခါမဟုတ္၊ ဝမ္းေျမာက္ရမည့္အခါ ျဖစ္သည္”ဟု တရားခ်လ်က္ တန္ခုိးပင္ ျပခဲ့ေပေသးသည္။

မဂၢသစၥာ။ ။ (မဂၢ-နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္း+ သစၥာ-အမွန္၊) နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းေကာင္း အမွန္ကား မဂၢင္ရွစ္ပါးတည္း။

မဂၢင္ ၈-ပါး---
သမၼာဒိ႒ိ---- ေကာင္းေသာ အလိမၼာ ဉာဏ္ပညာ၊
သမၼာသကၤပၸ---- ေကာင္းေသာ အႀကံအစည္၊
သမၼာဝါစာ---- ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိျခင္း၊
သမၼာကမၼႏၲ---- ေကာင္းေသာ အမႈကုိ ျပဳျခင္း၊
သမၼာအာဇီဝ---- ေကာင္းေသာ အသက္ေမြးျခင္း၊
သမၼာဝါယာမ---- ေကာင္းေသာ အားထုတ္ျခင္း၊
သမၼာသတိ---- ေကာင္းေသာ အမွတ္ရျခင္း၊
သမၼာသမာဓိ---- ေကာင္းေသာ တည္ၾကည္ျခင္း။

[အျပစ္ကင္း၍ ကုသုိလ္ႀကိယာႏွင့္ ဆုိင္သမွ်ကုိသာ “အေကာင္း”ဟု ဆုိလုိသည္။]

[ေဆာင္]
အလိမၼာဉာဏ္၊ ေကာင္းေအာင္ႀကံ၍၊
အမွန္ေျပာျပ၊ ျပဳသမွ်ေကာင္း၊
သက္ေမြးေကာင္းပင္၊ ေကာင္းေကာင္းအားစုိက္၊
စိတ္၌စြဲမွတ္၊ ေကာင္းျမတ္တည္ၾကည္၊
ေကာင္းရွစ္လီသည္၊ ေရႊျပည္နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္းတည္း။

၉။ ဘဂဝါဂုဏ္ေတာ္။ ။ ေသာ ဘဂဝါ- ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဣတိပိ ဣမိနာ စ ကာရေဏန- အဏုျမဴသဖြယ္, ေပ်ာက္ကြယ္သိမ္ေမြ႔, မျမင္ေတြ႔ေအာင္, ႐ုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ “အဏိမာ” ဘုန္းေတာ္၊

စိတ္၏အလား, ေကာင္းကင္ဖ်ား၌, ေပါ့ပါးလ်င္ျမန္, စ်ာန္ပ်ံၾကြသြားႏုိင္ေသာ “လဃိမာ" ဘုန္းေတာ္၊ ကုိယ္ေတာ္သဏၭာန္, ပုံဟန္တုိင္းျငား, မႏႈိင္းအားဖုိ႔, ႀကီးမားေလေအာင္, ႐ုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းႏုိင္ေသာ “မဟိမာ”ဘုန္းေတာ္၊

ဆီးတားကြယ္ကာ, မရွိပါဘဲ, လုိရာတုိင္းေပါက္, တစ္ခဏေလာက္ျဖင့္, ၾကြေရာက္ႏုိင္ေသာ “ပတၱိ”ဘုန္းေတာ္၊

အဆင္းအတန္တန္, ပုံသဏၭန္ကုိ, စီမံဖန္တီး, တစ္ခဏတည္းျဖင့္, ၿပီးစီးႏုိင္ေသာ “ပါကမၼ”ဘုန္းေတာ္၊

ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏, စိတ္ဓာတ္ေတာ္မွ, စ၍မၾကြင္း, လူနတ္မင္းကုိ, ပုိင္နင္းအုပ္စုိး, လႊမ္းမုိးႏုိင္ေသာ “ဤသိတာ” ဘုန္းေတာ္၊

သမာပတ္စ်ာန္, အဘိညာဏ္ကုိ, ဝင္စံလုိက, တစ္ခဏခ်င္းပုိင္, ဝင္စားႏုိင္ေသာ “ဝသိတာ”ဘုန္းေတာ္၊

ကိစၥတစ္ခု, ျပဳစုတုန္းပင္, ၿပီးဆုံးခ်င္ေသာ္, ေဆာလ်င္မေသြ, ၿပီးဆုံးေစႏုိင္ေသာ “ယတၳကာမာဝသာယိတာ” ဘုန္းေတာ္၊

ရွစ္ေဖာ္အျပား, ဤသုိ႔အားျဖင့္, ထင္ရွားေလဘိ, “ဣႆရိယ”ဘုန္းေတာ္၊

ကိေလသာရန္, ပယ္ဖ်က္လွန္ဖုိ႔, နိဗၺာန္ဖုိလ္မဂ္, ကုိးခ်က္အျပား, ေလာကုတၱရာတည္းဟူေသာ “ဓမၼ”ဘုန္းေတာ္၊

ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ, ျဖစ္ေပၚလာ၍, ကမၻာတုိက္ေပါင္း, ေသာင္းေလာကဓာတ္, ပဲ့တင္ထပ္မွ်, ႏွံ႔စပ္သတင္း, ေက်ာ္ေစာျခင္းဟူေသာ “ယသ”ဘုန္းေတာ္၊

ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္, လက္ေျခေတာ္မွ, စ၍မၾကြင္း, ပင္လုံးဝင္းသည့္, ပန္းမင္းအေန, က်က္သေရမဂၤလာ, စုေဝးကာျဖင့္, လြန္စြာတင့္တယ္, သပၸါယ္ေတာ္မူေသာ “သိရီ”ဘုန္းေတာ္၊

အလုိေတာ္အတုိင္း, ေတာင့္တတုိင္းပင္, မဆုိင္းမတြ, ၿပီးစီးရသည့္ “ကာမ”ဘုန္းေတာ္၊

တစ္ေလာကလုံး, ညြတ္႐ုံးကုိးစား, အားထားဖုိ႔ရာ, လြန္စြာႀကိဳးကုတ္, အားထုတ္ေတာ္မူေသာ “ပယတၱ” ဘုန္းေတာ္၊

ဤေျခာက္ေဖာ္ဂုဏ္, ဘုန္းေတာ္ဟုန္ႏွင့္, ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ဘဂဝါ- ဘဂဝါဟူေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႀကီးျဖင့္, အံ့ခ်ီး၍မကုန္, ျဗဟၼာ့ဘုံတုိင္ေအာင္, ပ်ံ႔လႈိင္ေက်ာ္ၾကား, ထင္ရွားေတာ္မူပါေပသည္တကား။

ဣႆရိယ၊ စသည္ေျခာက္စုံ၊
ဘုန္းေတာ္ဂုဏ္ႏွင့္၊ ျပည့္စုံေပတတ္၊
ဤဗ်ဳပၸတ္၊ ေခၚအပ္ ဘဂဝါဂုဏ္။

ဘုန္းေတာ္ ၆-ပါး။ ။ (၁) ဣႆရိယဘုန္းေတာ္, (၂) ဓမၼဘုန္းေတာ္, (၃) ယသဘုန္းေတာ္, (၄) သိရီဘုန္းေတာ္, (၅) ကာမဘုန္းေတာ္, (၅) ပယတၱဘုန္းေတာ္။

ဣႆရိယဘုန္းေတာ္ႏွင့္စပ္ ရွစ္ရပ္ေသာ တန္ခုိးေတာ္။ ။ (၁) အဏိမာ, (၂) လဃိမာ, (၃) မဟိမာ, (၄) ပတၱိ, (၅) ပါကမၼ, (၆) ဤသိတာ, (၇) ဝသိတာ, (၈) ယတၳကာမာဝသာယိတာ။

ဘဂဝါဂုဏ္ေတာ္အရ “ဘုန္းကံႀကီးေတာ္မူ၏”ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပသည္။ [ဘဂ-ဘုန္းကံ+ ဝါ-ရွိသည္, ႀကီးသည္၊]

“ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းေခၚတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ပြါးမ်ားအားထုတ္တဲ့ ရဟန္းသည္ ဆရာအရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ုိေသ, တုပ္ဝပ္ျခင္းရွိ၏၊ သဒၶါျပန္႔ေျပာျခင္း, သတိျပန္႔ေျပာျခင္း, ပညာျပန္႔ေျပာျခင္း, ေကာင္းမႈျပန္႔ေျပာ ျခင္းသုိ႔လည္းေရာက္၏၊ ႏွစ္သိမ့္ ဝမ္းေျမာက္မႈျဖစ္ျခင္း မ်ား၏၊ ေၾကာက္ဖြယ္ ေဘးငယ္ ေဘးႀကီးကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္ အတူေနရသည္ဟူေသာ အမွတ္သညာကုိရ၏၊ အဲဒီ့အျပင္ ဗုဒၶါႏုႆတိရဲ႔ ကိန္းေအာင္းရာ ျဖစ္တဲ့ ေယာဂီရဲ႔ ကုိယ္သည္လည္း ေစတီအိမ္ (ဘုရားေက်ာင္း)ကဲ့သုိ႔ ပူေဇာ္ထုိက္၏၊

အဲဒီေယာဂီရဲ႔ စိတ္သည္ ဘုရားအဆင့္- ဘုရားအျဖစ္၌ ညြတ္၏၊ က်ဴးလြန္စရာ ဝတၳဳအမႈႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ကုိ မ်က္ေမွာက္၌ ဖူးျမင္ေနရသကဲ့သုိ႔ ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ အဲဒီေယာဂီအား ေရွး႐ႈထင္၏၊ အထက္၌ မဂ္ဖုိလ္တရားထူးကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိျငားေသာ္လည္း သုဂတိသုိ႔ လားေရာက္ရ၏” လုိ႔ ဝိသုဒၶိမဂ္ (၁၊ ၂ဝ၆)၌ လာရွိပါတယ္။
ဝိသုဒၶိမဂ္ -ျမန္မာျပန္ (ဒုတိယတြဲ၊ ၁၆၂)၌ ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆-ပါး---
(၁) သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ---သြာကၡာတဂုဏ္ေတာ္၊
(၂) သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ သႏၵိ႒ိေကာ---သႏၵိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္၊
(၃) သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ အကာလိေကာ---အကာလိကဂုဏ္ေတာ္၊
(၄) သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ ဧဟိပႆိေကာ---ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္၊
(၅) သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ ၾသပေနယ်ိေကာ---ၾသပေနယ်ိကဂုဏ္ေတာ္၊
(၆) ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ ဝိၫူဟိ---ပစၥတၱံ ေဝဒိတဗၺ ဝိၫူဟိ။

၁။ သြာကၡာတ ဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္, ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္၊ ဓေမၼာ-မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္, ဓမၼကၡန္ဟု, ဆယ္တန္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ၊ သြာကၡာေတာ- ၾကားနာ႐ုံပင္၊ အပူစင္၍၊ က်င့္လွ်င္ခ်မ္းသာ၊ က်င့္ၿပီးခါ လည္း၊ လြန္စြာၿငိမ္းခ်မ္း၊ နိဗၺာန္နန္းႏွင့္၊ စခန္းသင့္ေအာင္၊ မွန္းလင့္ရည္ေရာ္၊ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ပါေပ၏။

ၾကားနာ႐ုံပင္၊ အပူစင္၍၊ က်င့္လွ်င္ခ်မ္းသာ၊ က်င့္ၿပီးခါလည္း၊ လြန္စြာၿငိမ္းခ်မ္း၊ နိဗၺာန္နန္းႏွင့္၊ စခန္းသင့္ေအာင္၊ မွန္းလင့္ရည္ေရာ္၊ ေကာင္းခ်င့္ေလ်ာ္စြာ၊ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ သြာကၡာတဂုဏ္။

သြာကၡာတဂုဏ္ေတာ္အရ “ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္" ဟူသည္မွာ---မဂ္ ၄-ပါး, ဖုိလ္ ၄-ပါး, နိဗၺာန္ ၁-ပါး, ဓမၼကၡႏၶာ-ဟု ေခၚေသာ ပိဋကေတာ္ ၁-ပါး= ေပါင္း ၁ဝ-ပါး ျဖစ္၏။

မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္၊ ဓမၼကၡန္၊ ဆယ္တန္ တရားေတာ္။ ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပ၊ ေကာင္းေလစြ၊ သြာကၡာတဂုဏ္ေတာ္။

၂။ သႏၵိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဓေမၼာ-မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္၊ ကုိးတန္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္သည္၊ သႏၵိ႒ိေကာ-ေဟာ ျပသေလာက္၊ က်င့္တုိင္းေပါက္၍၊ မဂ္ေရာက္ ဖုိလ္ထိ၊ ပညာရွိသည့္၊ မ်ားအရိယာ၊ သူေတာ္စြာတုိ႔၊ သူတကာေျပာ၊ ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္၊ သေဘာခ်င္းထပ္၊ မဆည္းကပ္ဘဲ၊ တပ္အပ္ထင္ထင္၊ ကုိယ္တုိင္လည္း သိျမင္ထုိက္ပါေပ၏။

ေဟာျပသေလာက္၊ က်င့္တုိင္းေပါက္၍၊ မဂ္ေရာက္ ဖုိလ္ထိ၊ ပညာရွိသည့္၊ မ်ားအရိယာ၊ သူေတာ္စြာတုိ႔၊ သူတကာေျပာ၊ ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္၊ သေဘာခ်င္းထပ္၊ မဆည္းကပ္ဘဲ၊ တပ္အပ္ထင္ထင္၊ ကုိယ္တုိင္ လည္း သိျမင္ထုိက္ေသာ သႏၵိ႒ိကဂုဏ္။

သႏၵိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္အရ “ကုိယ္တုိင္ သိျမင္ထုိက္ေသာ တရား”ဟူသည္ မဂ္ ၄-ပါး, ဖုိလ္ ၄-ပါး, နိဗၺာန္ ၁-ပါး= ေပါင္း ၉-ပါး ျဖစ္၏။

ကုိယ္တုိင္က်င့္လတ္၊ သိျမင္အပ္၊ အျမတ္တရားေတာ္။ သႏၵိ႒ိက၊ ဂုဏ္ေတာ္မွ၊ ညႊန္ျပ သူ႔အာေဘာ္။

၃။ အကာလိကဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဓေမၼာ-ေသာတာပတၱိ၊ စသည့္ဆင့္တက္၊ ေလးခ်က္အျပား၊ မဂ္တရားသည္၊ အကာလိေကာ-ငါးရက္ ခုနစ္ရက္၊ စသည္တက္၍၊ ငံ့လ်က္ရွည္ေဝး၊ အက်ဳိးေပးရာ၊ အခါမငဲ့၊ အျခားမဲ့ဖုိလ္၊ အက်ဳိးကုိလည္း ေပးေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

ငါးရက္ ခုနစ္ရက္၊ စသည္တက္၍၊ ငံ့လ်က္ရွည္ေဝး၊ အက်ဳိးေပးရာ၊ အခါမငဲ့၊ အျခားမဲ့ဖုိလ္၊ အက်ဳိးကုိလည္း ေပးေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ အကာလိကဂုဏ္။

အကာလိကဂုဏ္ေတာ္အရ “အက်ဳိးေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ဆြဲ၍ ဖင့္ႏႊဲျခင္းမရွိေသာတရား" ဟူသည္ မဂ္ ၄-ပါး ျဖစ္၏၊ မဂ္တရားဟူသည္ ကုသုိလ္တရား, ဖုိလ္တရားသည္ ထုိမဂ္ကုသုိလ္၏ အက်ဳိးတရားျဖစ္၏၊ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္၍ မဂ္ကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ဖုိလ္စိတ္တည္းဟူေသာ အက်ဳိးလည္း တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ေလာကီ ကုသုိလ္ကံမ်ားကဲ့သုိ႔ ၅-ရက္, ၇-ရက္, ၁-ဘဝ, ၂-ဘဝ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္ဆြဲ၍ ဖင့္ႏႊဲျခင္းမရွိ၊ ခ်က္ခ်င္း အက်ဳိးေပးႏုိင္ေသာ ဂုဏ္ထူးရွိသည္။

အကာလိက၊ ဂုဏ္ဓမၼ၊ ေလးဝ မဂ္ကုသုိလ္။ ခ်က္ခ်င္းမေႏွး၊ ဖုိလ္က်ဳိးေလး၊ ရေရး သူ႔ဂုဏ္ဆုိ။

၄။ ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဓေမၼာ-မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္၊ ကုိးတန္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္သည္၊ ဧဟိပႆိေကာ-ေဝဟာတက္ထြန္း၊ ယုဂန္စြန္း၌၊ လဝန္းအလား၊ ပတၱျမားသဖြယ္၊ စင္ၾကယ္ထင္ရွား၊ ရွိသည္မ်ားေၾကာင့္၊ အားရရႊင္လန္း၊ လုိက္ခဲ့စမ္းပါ၊ ႐ႈစမ္းပါဟု၊ သံသာခ်ဳိျမ၊ ဖိတ္ေခၚျပသုိ႔၊ မုခ်ဧကန္၊ အမွန္သင့္ေလ်ာ္၊ ထုိက္တန္ေတာ္မူပါေပ၏။

ေဝဟာတက္ထြန္း၊ ယုဂန္စြန္း၌၊ လဝန္းအလား၊ ပတၱျမားသဖြယ္၊ စင္ၾကယ္ထင္ရွား၊ ရွိသည္မ်ားေၾကာင့္၊ အားရရႊင္လန္း၊ လုိက္ခဲ့စမ္းပါ၊ ႐ႈစမ္းပါဟု၊ သံသာခ်ဳိျမ၊ ဖိတ္ေခၚျပသုိ႔၊ မုခ်ဧကန္၊ အမွန္သင့္ေလ်ာ္၊ ထုိက္တန္ေတာ္မူပါေပေသာ ဧဟိပႆိကဂုဏ္။

ဧဟိပႆိကဂုဏ္ေတာ္အရ “လုိက္ခဲ့စမ္းပါ၊ ၾကည့္႐ႈလွည့္စမ္းပါ-ဟု ဖိတ္ေခၚထုိက္ေသာတရား”ဟူသည္ မဂ္ ၄-ပါး, ဖုိလ္ ၄-ပါး, နိဗၺာန္ ၁-ပါး= ေပါင္း ၉-ပါး ျဖစ္၏။

ယုဂႏၾၶြဳိရ္ေတာင္စြန္းမွ တက္ထြန္းလာေသာ လျပည့္ဝန္းႀကီးအလား ပတၱျမားရတနာသဖြယ္ အလြန္စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္း၍ အျပစ္ကင္းသည့္အျပင္ အမွန္ပင္ ထင္ရွားရွိေသာေၾကာင့္ “လုိက္ခဲ့စမ္းပါ, မည္မွ်အဖုိးတန္၍ အက်ဳိးမ်ား တဲ့တရားဟု ကုိယ္တုိင္သိရေအာင္ က်င့္ၾကည့္စမ္းပါ”ဟု ေခၚငင္ျပသ တုိက္တြန္းျခင္းငွါ ထုိက္ေသာ တရားဂုဏ္ေတာ္ ျဖစ္၏။

လုိက္ခဲ့စမ္းပါ၊ ႐ႈစမ္းပါ၊ ဖိတ္မံ ေခၚထုိက္ေပ။ ဧဟိပႆိက၊ ဂုဏ္ေတာ္မွ၊ အာမခံၿပီေလ။

၅။ ၾသပါေနယ်ိကဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဓေမၼာ- မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္၊ ကုိးတန္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္သည္၊ ၾသပါေနယ်ိေကာ-မိမိစိတ္တြင္၊ တစ္ႀကိမ္ထင္က၊ ေလးခြင္အပါယ္၊ ဝဋ္မီးကြယ္သျဖင့္၊ ကုိယ္ဝယ္ဝတ္ေႏွာင္၊ ဆံဥေသွ်ာင္ကုိ၊ မီးေလာင္ေသာ္ျငား၊ မၿငိမ္းအားဘဲ၊ တရားမ်က္ရွင္၊ စိတ္စြဲထင္ေအာင္၊ က်င့္ေဆာင္ျခင္းငွါ ထုိက္ေတာ္မူပါေပ၏။

မိမိစိတ္တြင္၊ တစ္ႀကိမ္ထင္က၊ ေလးခြင္အပါယ္၊ ဝဋ္မီးကြယ္သျဖင့္၊ ကုိယ္ဝယ္ဝတ္ေႏွာင္၊ ဆံဥေသွ်ာင္ကုိ၊ မီးေလာင္ေသာ္ျငား၊ မၿငိမ္းအားဘဲ၊ တရားမ်က္ရွင္၊ စိတ္စြဲထင္ေအာင္၊ က်င့္ေဆာင္ျခင္းငွါ ထုိက္ေတာ္မူပါေပေသာ ၾသပါေနယ်ိကဂုဏ္။

ၾသပါေနယ်ိကဂုဏ္ေတာ္အရ “မိမိစိတ္သုိ႔ကပ္၍ ေဆာင္ယူထုိက္ေသာတရား" ဟူသည္ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ကုိးတန္ေသာ တရားပင္ ျဖစ္၏။

မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ တရားေတာ္မ်ားသည္ ပုထုဇဥ္တုိ႔သႏၲာန္၌ တစ္ခါတစ္ရံမွ် မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၊ မိမိ၏စိတ္တြင္ တစ္ႀကိမ္ တစ္ခါမွ် အထင္အရွား ေပၚလာလွ်င္ [ေသာတာပန္ျဖစ္လွ်င္ ဟု ဆုိလုိသည္၊] အပါယ္ ၄-ပါး၌ ခံစားရမည့္ ဝဋ္ဒုကၡ အပူမီးတုိ႔ကုိ တစ္ခါတည္းျဖင့္ ၿငိမ္းေစႏုိင္ေသာသတၱိရွိျခင္းေၾကာင့္ မဂ္ဖုိလ္ရေအာင္ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ေနခုိက္ဝယ္ ကုိယ္၌ဝတ္ထားေသာအဝတ္ကုိ, သုိ႔မဟုတ္ ဥေသွ်ာင္ (ဆံထုံး)ကုိ မီးေလာင္ေစကာမူ ထုိမီးကုိ မၿငိမ္းအားဘဲ ကမၼ႒ာန္းကုိသာ တြင္တြင္ႀကိဳးစား၍ ပတၱျမားမ်က္ရွင္ႏွင့္ အလားတူေသာ ထုိမဂ္ဖုိလ္တရားေတာ္မ်ားကုိ စိတ္ထဲ၌ စြဲထင္ေအာင္, ထင္ျမင္လာေအာင္ (မဂ္ဖုိလ္ရေအာင္) အားထုတ္ထုိက္ပါသည္။

မဂ္ဖုိလ္ရေအာင္၊ စိတ္ကုိေဆာင္၊ အေခါင္ နိဗၺာန္ထိ။ ၾသပါေနယ်ိက၊ ဂုဏ္ေတာ္မွ၊ ျပသ စြမ္းရည္ရွိ။

၆။ ပစၥတၱံ ေဝဒိတဗၺဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဓေမၼာ- မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္၊ ကုိးတန္ေသာ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ၊ ဝိၫူဟိ-ပုထုဇဥ္ႏွင့္၊ မတန္သင့္စြာ၊ ေလးသစၥာကုိ၊ ေကာင္းစြာျမင္သိ၊ ပညာရွိအေပါင္း၊ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္၊ ပစၥတၱံ ေဝဒိတေဗၺာ-ကုိယ္စီကုိယ္င၊ လုိတုိင္းရ၍၊ နိဗၺနဓာတ္၊ သမာပတ္ျဖင့္၊ မျပတ္သိပုိင္၊ ခံစားႏုိင္ပါေပ၏။

ပုထုဇဥ္ႏွင့္၊ မတန္သင့္စြာ၊ ေလးသစၥာကုိ၊ ေကာင္းစြာျမင္သိ၊ ပညာရွိအေပါင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၊ ညြတ္ေပ်ာင္းကုိယ္စီ၊ နိဗၺန္ဆီထိ၊ တည္ၾကည္သမာပတ္၊ မျပတ္သိပုိင္၊ ခံစားႏုိင္ပါေပေသာ ပစၥတၱံ ဝိၫူဟိ ေဝဒိတဗၺဂုဏ္။

ပစၥတၱံ ေဝဒိတဗၺဂုဏ္ေတာ္အရ “ကုိယ္စီကုိယ္င သိအပ္ခံစားအပ္ေသာတရား" ဟူသည္ မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ကုိးတန္ေသာတရားပင္ ျဖစ္၏။

ဤမဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ တရားေတာ္သည္ ပုထုဇဥ္မ်ားႏွင့္ မတန္မရာပါ၊ သစၥာေလးပါးကုိ သိျမင္၍ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၿပီးေသာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးတုိ႔သာ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ အလုိရွိတုိင္းရ၍ နိဗၺာန္ကုိ အာ႐ုံျပဳကာ ဖလသမာပတ္ ဝင္စားေသာအားျဖင့္ ခံစားၾကရပါသည္။

ကုိယ္စီကုိယ္င၊ ခံစားရ၊ ရိယ သူေတာ္ေတြ။ ေဝဒိတဗၺ၊ ဂုဏ္ေတာ္မွ၊ ဓမၼ အက်ဳိးေပ။

"ဓမၼာႏုႆတိကမၼ႒ာန္းေခၚတဲ့ တရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ပြါးမ်ားအားထုတ္တဲ့ ရဟန္းသည္ တရား၏အရွင္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား၌ ႐ုိေသ, တုပ္ဝပ္ျခင္း ရွိ၏၊ တရားေတာ္၌ ေလးစား႐ုိေသျခင္းရွိသည္ျဖစ္၍ သဒၶါစသည္တုိ႔၏ ျပန္႔ေျပာျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏၊ ႏွစ္သိမ့္ ဝမ္းေျမာက္မႈျဖစ္ျခင္း မ်ား၏၊ ေၾကာက္ဖြယ္ ေဘးငယ္ ေဘးႀကီးကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ဆင္းရဲ ဒုကၡကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ တရားေတာ္ႏွင့္ အတူေနရသည္ဟူေသာ အမွတ္သညာကုိ ရ၏၊ တရားဂုဏ္တုိ႔ကုိ အဖန္ တလဲလဲ ေအာက္ေမ့မႈ-ဓမၼာႏုႆတိ၏ ကိန္းေအာင္းရာ ျဖစ္တဲ့ ေယာဂီရဲ႔ ကုိယ္သည္လည္း ေစတီအိမ္ ပိဋကတ္တုိက္ ကဲ့သုိ႔ ပူေဇာ္ထုိက္၏၊ အဲဒီေယာဂီရဲ႔ စိတ္သည္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ (အရဟတၱမဂ္ဖုိလ္) တရားကုိ ရျခင္း၌ ညြတ္၏၊ က်ဴးလြန္စရာ ဝတၳဳအမႈႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ တရားေတာ္၏ေကာင္းေသာတရားအျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာတဖန္ ေအာက္ေမ့မိသည္-သတိရသည္ျဖစ္၍ ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ အဲဒီေယာဂီအား ေရွး႐ႈထင္၏၊ အထက္၌ မဂ္ဖုိလ္တရားထူးကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိျငားေသာ္လည္း သုဂတိသုိ႔ လားေရာက္ရ၏” လုိ႔ ဝိသုဒၶမဂ္ (၁၊ ၂၁၁)၌ လာရွိပါတယ္။
ဝိသုဒၶိမဂ္-ျမန္မာျပန္ (ဒုတိယတြဲ၊ ၁၈၃-၁၈၄)၌ ၾကည့္ပါ။

သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါး---
(၁) သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္၊
(၂) ဥဇုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္၊
(၃) ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္
(၄) သာမီစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္၊
(၅) အာဟုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္၊
(၆) ပါဟုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္၊
(၇) ဒကၡိေဏယ်ဂုဏ္ေတာ္၊
(၈) အဥၨလီကရဏီယဂုဏ္ေတာ္၊
(၉) အႏုတၱရ ပုညေကၡတၱံ ေလာကႆဂုဏ္ေတာ္။

သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါးတုိ႔တြင္---
၁။ သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရား၏၊ သာဝကသံေဃာ- ဆုံးမထားဟန္၊ တရားမွန္ကုိ၊ နာခံလုိက္နာ၊ အရိယာဟု၊ သခ်ၤာရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ အရွင္ေကာင္းသည္၊ သုပၸဋိပေႏၷာ-တရားသျဖင့္၊ ဆုံးမသင့္ရာ၊ သာသနာဝယ္၊ ေလ်ာ္စြာထုံးျပ၊ ဆုံးအမကုိ၊ လုံးဝလုိက္နာ၊ ေကာင္းမြန္စြာလည္း က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

တရားသျဖင့္၊ ဆုံးမသင့္ရာ၊
သာသနာဝယ္၊ ေလ်ာ္စြာထုံးျပ၊ ဆုံးအမကုိ၊
လုံးဝလုိက္နာ၊ ေကာင္းမြန္စြာလည္း၊
က်င့္ရွာေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္။

သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္သည္ “ေကာင္းစြာ က်င့္ေတာ္မူတတ္ေသာ အရိယာသံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ ၁-ခု ျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္၏ တပည့္အစစ္ျဖစ္ေတာ္မူၾကေသာ အရိယာသံဃာအေပါင္းသည္ တရားသျဖင့္ ဆုံးမရာ သာသနာေတာ္ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ထုံးေဟာင္းသက္ေသျပ၍ သြန္သင္အပ္ေသာ အဆုံးအမေတာ္ကုိ လုံးဝဥႆုံ အကုန္အစင္ လုိက္နာ၍ ေကာင္းမြန္စြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူၾကပါသည္။

ဘုရားဆုံးမ၊ လုိက္နာၾက၊ ေကာင္းစြာ့ က်င့္ႀကံမူ။ သုပၸဋိပႏၷ၊ ဂုဏ္ေတာ္က၊ ၫႊန္ျပ အနက္ဟူ။

၂။ ဥဇုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရား၏၊ သာဝကသံေဃာ- ဆုံးမထားဟန္၊ တရားမွန္ကုိ၊ နာခံလုိက္နာ၊ အရိယာဟု၊ သခ်ၤာရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ အရွင္ေကာင္းသည္၊ ဥဇုပၸဋိပေႏၷာ- စဥ္းလဲသမႈ၊ မာယာစုျဖင့္၊ ဖုဖုထစ္ထစ္၊ မေကာက္က်စ္ဘဲ၊ စင္စစ္နိဗၺာန္၊ လမ္းေျဖာင့္မွန္ေအာင္၊ ေလ်ာ္ကန္ခ်င့္ေမွ်ာ္၊ က်င့္ႀကံေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

စဥ္းလဲသမႈ၊ မာယာစုျဖင့္၊ ဖုဖုထစ္ထစ္၊ မေကာက္က်စ္ဘဲ၊ စင္စစ္နိဗၺာန္၊ လမ္းေျဖာင့္မွန္ေအာင္၊ ေလ်ာ္ကန္ခ်င့္ေမွ်ာ္၊ က်င့္ႀကံေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ ဥဇုပၸဋိပႏၷဂုဏ္။ သည္ “ေျဖာင့္မွန္စြာ က်င့္ေတာ္မူေသာ” အရိယာသံဃာေတာ္၏ ဒုတိယဂုဏ္ ျဖစ္၏။

မိမိမွာ အျပစ္ရွိပါလ်က္ အျပစ္မရွိသူထင္ေအာင္ အျပစ္ဖုံးကြယ္မႈကုိ “မာယာ" ဟု ေခၚ၏၊ မိမိမွာ ဥစၥာဂုဏ္ သီလဂုဏ္ မရွိဘဲ ရွိဟန္ေဆာင္မႈကုိ “သာေဌယ်”ဟု ေခၚ၏။

အရိယာသံဃာေတာ္ကား သူတပါးတုိ႔ အထင္ႀကီးေအာင္ ပစၥည္းလာဘ္ႏွင့္ ဒကာ ဒကာမ ေပါမ်ားေအာင္ ဟန္ေဆာင္မႈ ပရိယာယ္ မာယာတုိ႔ျဖင့္ ဖုဖုထစ္ထစ္ စဥ္းလဲေကာက္က်စ္ျခင္း မရွိဘဲ နိဗၺာန္လမ္းႏွင့္ ေျဖာင့္တန္းေအာင္ ±ုိးသားေျဖာင့္မတ္စြာ က်င့္ႀကံေတာ္မူၾကသည္။

ေျဖာင့္စြာက်င့္လတ္၊ ထုိဗ်ဳပၸတ္၊ မွတ္အပ္ ဥဇုဂုဏ္။

၃။ ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရား၏၊ သာဝကသံေဃာ- ဆုံးမထားဟန္၊ တရားမွန္ကုိ၊ နာခံလုိက္နာ၊ အရိယာဟု၊ သခ်ၤာရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ အရွင္ေကာင္းသည္၊ ဉာယပၸဋိပေႏၷာ-ကုိယ္ဝယ္ဝတ္ေႏွာင္၊ ဆံဥေသွ်ာင္ကုိ၊ မီးေလာင္ေသာ္ျငား၊ မၿငိမ္းအားဘဲ၊ ႀကီးမားေလာင္မီး၊ ဒုကၡႀကီးကုိ၊ အၿပီးဧကန္၊ ၿငိမ္းရာမွန္သည့္၊ နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ၊ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

ကုိယ္ဝယ္ဝတ္ေႏွာင္၊ ဆံဥေသွ်ာင္ကုိ၊ မီးေလာင္ေသာ္ျငား၊ မၿငိမ္းအားဘဲ၊ ႀကီးမားေလာင္မီး၊ ဒုကၡႀကီးကုိ၊ အၿပီးဧကန္၊ ၿငိမ္းရာမွန္သည့္၊ နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ၊ က်င့္ေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္။

ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္သည္ “နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ က်င့္ေတာ္မူေသာ” အရိယာသံဃာေတာ္၏ တတိယဂုဏ္ ျဖစ္၏။

အရိယာျဖစ္ေသာ သံဃာေတာ္အေပါင္းသည္ အလြန္ႀကီးမား မ်ားျပားေသာ သံသရာဝဋ္ႀကီး ဒုကၡမီးေတြကုိ ျမင္ၾကၿပီးျဖစ္၍ မိမိကုိယ္၌ ဆင္အပ္ေသာ အဝတ္, ဥေသွ်ာင္ (ဆံထုံး)ကုိ မီးေလာင္ေစကာမူ မၿငိမ္းအားဘဲ သံသရာဝဋ္ႀကီး ဒုကၡမီး၏ အၿပီးခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ က်င့္ေတာ္မူၾကပါသည္။

နိဗၺာန္အလုိ႔ငွါ၊ က်င့္ႀကံပါ၊ ဉာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္။

၄။ သာမီစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရား၏၊ သာဝကသံေဃာ- ဆုံးမထားဟန္၊ တရားမွန္ကုိ၊ နာခံလုိက္နာ၊ အရိယာဟု၊ သခ်ၤာရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ အရွင္ေကာင္းသည္၊ သာမီစိပၸရိပေႏၷာ- ႐ုိေသသမႈ၊ လူတုိ႔ျပဳသည့္၊ သာမီစိကံ၊ လြန္ထုိက္တန္ေအာင္၊ က်င့္ႀကံေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

႐ုိေသသမႈ၊ လူတုိ႔ျပဳသည့္၊ သာမီစိကံ၊ လြန္ထုိက္တန္ေအာင္၊ က်င့္ႀကံေတာ္မူတတ္ပါေပေသာ သာမီစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္။

သာမီစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္ေတာ္သည္ “လူတုိ႔ျပဳသည့္ ႐ုိေသသမႈႏွင့္ ေလ်ာ္ေအာင္ က်င့္ႀကံေတာ္မူေသာ” အရိယာသံဃာေတာ္၏ စတုတၳဂုဏ္ ျဖစ္၏။

ဒကာ ဒကာမတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ မစားရက္, မေသာက္ရက္, မသုံးရက္ေသာ အစားအေသာက္, ေက်ာင္း, အိပ္ရာ, ေနရာမ်ားကုိ ႐ုိေသသမႈ ျပဳစုလႉဒါန္းၾက၏၊ အရိယာျဖစ္ၿပီးေသာ (အရိယာျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ေနေသာ) သံဃာေတာ္ မ်ားကလည္း ထုိကဲ့သုိ႔ ႐ုိေသသမႈ ျပဳစုလႉဒါန္းျခင္းႏွင့္ ထုိက္တန္ေအာင္ က်င့္ႀကံ အားထုတ္ေတာ္မူၾကပါ၏။

လူတုိ႔ျပဳစု၊ ႐ုိေသမႈ၊ ေလ်ာ္ျပဳ ထုိက္တန္ေပ။ သာမီစိထုံ၊ သံဃာ့ဂုဏ္၊ ၾကည္ယုံ ညြတ္ၾကေလ။

ပုရိသယုဂါနိ---
စတၱာရိ-မဂ္ ဖုိလ္ႏွစ္ပါး၊ အစုံအားျဖင့္၊ ေလးပါးကုန္ေသာ၊ ယဒိယံ ပုရိသယုဂါနိ-အၾကင္ေယာက်္ားတုိ႔သည္၊ အ႒- အသီးအျခား၊ ခြဲေသာအားျဖင့္၊ ရွစ္ပါးကုန္ေသာ၊ ပုရိသပုဂၢလာ- ပုရိသပုဂၢလ၊ ေခၚၾကထုိထုိ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ပါေပတည္း။

ဤ“စတၱာရိ ပုရိသယုဂါနိ”စေသာ စကားတုိ႔ကား သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကုိျပေသာ စကားမဟုတ္၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ကုိရေသာ ပုဂၢဳိလ္ႏွင့္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ရေသာ ပုဂၢဳိလ္ႏွစ္ပါးတြဲ တစ္စုံ- ဤသုိ႔စသည္ျဖင့္ “မဂ္ဖုိလ္ကုိရေသာပုဂၢဳိလ္ ႏွစ္ပါးကုိ တစ္စုံစီတြဲလွ်င္ အရိယာေလးစုံျဖစ္၍ အသီးအျခားခြဲလွ်င္ ရွစ္မ်ဳိးျဖစ္၏”ဟု ျပေသာစကားတည္း။

အစုံေလးပါး---
၁။ ေသာတာပတၱိမဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္, ေသာတာပတၱိဖုိလ္ရ ပုဂၢဳိလ္။
၂။ သကဒါဂါမိမဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္, သကဒါဂါမိဖုိလ္ရ ပုဂၢဳိလ္။
၃။ အနာဂါမိမဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္, အနာဂါမိဖုိလ္ရ ပုဂၢဳိလ္။
၄။ အရဟတၱမဂ္ရ ပုဂၢဳိလ္, အရဟတၱဖုိလ္ရ ပုဂၢဳိလ္။

၅။ အာဟုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏၊ ဧသ ဧေသာ သာဝကသံေဃာ-အစုံေလးပါး၊ သီးျခားရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ ဤအရိယာသူေတာ္ေကာင္းသည္၊ အာဟုေနေယ်ာ-တုံ႔ျပန္ႀကီးေလး၊ အက်ဳိးေပးသျဖင့္၊ အေဝးမွယူ၊ ေဆာင္၍မူလည္း၊ ၾကည္ျဖဴေလးျမတ္၊ ပူေဇာ္အပ္သည့္၊ လာဘ္သပ္ပကာ၊ အျဖာျဖာကုိ၊ ေကာင္းစြာသိမ္းပုိက္၊ ခံယူျခင္းငွါလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပ၏။

တုံ႔ျပန္ႀကီးေလး၊ အက်ဳိးေပးသျဖင့္၊ အေဝးမွယူ၊ ေဆာင္၍မူလည္း၊ ၾကည္ျဖဴေလးျမတ္၊ ပူေဇာ္အပ္သည့္၊ လာဘ္သပ္ပကာ၊ အျဖာျဖာကုိ၊ ေကာင္းစြာသိမ္းပုိက္၊ ခံယူျခင္းငွါလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပေသာ အာဟုေနယ်ဂုဏ္။

အာဟုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္သည္ “အေဝးမွယူေဆာင္၍ ပူေဇာ္အပ္ေသာ ပစၥည္းကုိ ခံယူထုိက္၏”ဟူေသာ ဂုဏ္တည္း။

အရိယာသံဃာေတာ္သည္ လႉဒါန္းပူေဇာ္သူတုိ႔အား အတုံ႔ျပန္၍ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ သံသရာက်ဳိးကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္ၾကသျဖင့္ အနီးအပါးကုိ မဆုိထားဘိ, တစ္နယ္တစ္ေက်း ေဝးေသာ ၿမိဳ႕ရြာတုိ႔မွေသာ္လည္း လႉဖြယ္မ်ားကုိ တမင္တကာ ေဆာင္ယူ၍ ေပးလႉပူေဇာ္ျခင္းငွါ ထုိက္တန္ေတာ္မူပါသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွးက ဒါနအက်ဳိး နားလည္ၾကေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔သည္ ထုိသုိ႔ေဆာင္ယူကာ မ်ားစြာ ပူေဇာ္ဖူးၾက၏။

အေဝးမွယူ၊ ေဆာင္ကာလႉ၊ ပူေဇာ္ခံရဂုဏ္။ အာဟုေနယ်၊ မည္ေတာ္သ၊ သံဃာ့အက်ဳိးဂုဏ္။

၆။ ပါဟုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္ ။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏၊ ဧသ ဧေသာ သာဝက သံေဃာ- အစုံေလးပါး၊ သီးျခားရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ ဤအရိယာသူေတာ္ေကာင္းသည္၊ ပါဟုေနေယ်ာ- ေဝးရပ္ မ်ဳိးႏြယ္၊ မ်ားဧည့္သည္ဖုိ႔၊ ရည္ရြယ္မွန္ထား၊ ပစၥည္းမ်ားကုိ၊ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ပြင့္ေတာ္မူမွ၊ ေပၚလာၾကသည့္၊ ကမၻာ့ဧည့္ေကာင္း၊ သူေတာ္ေပါင္းမုိ႔၊ အေၾကာင္းတုိက္စြာ၊ ေပးလႉျခင္းငွါလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပ၏။

ေဝးရပ္ မ်ဳိးႏြယ္၊ မ်ားဧည့္သည္ဖုိ႔၊ ရည္ရြယ္မွန္းထား၊ ပစၥည္းမ်ားကုိ၊ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ပြင့္ေတာ္မူမွ၊ ေပၚလာၾကသည့္၊ ကမၻာ့ဧည့္ေကာင္း၊ သူေတာ္ေပါင္းမုိ႔၊ အေၾကာင္းတုိက္စြာ၊ ေပးလႉျခင္းငွါလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပေသာ ပါဟုေနယ်ဂုဏ္။

ပါယုေနယ်ဂုဏ္ေတာ္သည္ “ဧည့္သည္မ်ားအတြက္ စီမံထားေသာ ပစၥည္းကုိ ခံယူထုိက္၏”ဟူေသာ သံဃာ့ဂုဏ္ ျဖစ္၏။

ယခုကာလ ႐ုိးရာဧည့္သည္မ်ားမွာ ေတြ႔ႀကံဳဖုိ႔ လြယ္ကူလွ၏၊ ဧည့္ဝတ္ျပဳဖုိ႔လည္း လြယ္ကူလွပါ၏၊ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကား ဘုရားတစ္ဆူတစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မူမွ ေပၚလာၾကသျဖင့္ ေတြ႔ႀကံဳခဲေသာ ကမၻာ့ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္၊ ထုိဧည့္သည္ေတာ္မ်ားသည္ ႐ုိးရာဧည့္သည္မ်ားအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္စီမံထားအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကုိ လည္း ခံယူထုိက္ၾကပါသည္။

ဧည့္သည္တြက္ကား၊ စီမံထား၊ မ်ားျပားပစၥည္းကုိ။
ခံယူထုိက္ေပ၊ ဂုဏ္တစ္ေထြ၊ မွတ္ေလ ပါဟုေနယ်ဆုိ။
၇။ ဒကၡိေဏယ်ဂုဏ္ေတာ္။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏၊ ဧသ ဧေသာ သာဝက သံေဃာ- အစုံေလးပါး၊ သီးျခားရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ ဤအရိယာသူေတာ္ေကာင္းသည္၊ ဒကၡိေဏေယ်ာ-တမလြန္စခန္း၊ ႀကီးပြါးလမ္းဖုိ႔၊ ေမွ်ာ္မွန္းရည္ရြယ္၊ ေပးလႉဖြယ္ကုိ၊ ရည္ရြယ္သမွ်၊ အက်ဳိးရသျဖင့္၊ တစမခ်န္၊ အလႉခံျခင္းငွါ လည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပ၏။

တမလြန္စခန္း၊ ႀကီးပြါးလမ္းဖုိ႔၊ ေမွ်ာ္မွန္းရည္ရြယ္၊ ေပးလႉဖြယ္ကုိ၊ ရည္ရြယ္သမွ်၊ အက်ဳိးရသျဖင့္၊ တစမခ်န္၊ အလႉခံျခင္းငွါလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပေသာ ဒကၡိေဏယ်ဂုဏ္။

ဒကၡိေဏယ်ဂုဏ္ေတာ္သည္ “တမလြန္ဘဝအတြက္ ရည္ရြယ္လႉဒါန္းေသာ အလႉကုိ ခံထုိက္ေသာသံဃာ့ဂုဏ္” ျဖစ္၏။

ေနာင္တမလြန္ဘဝ၌ ႀကီးပြါးခ်မ္းသာဖုိ႔ ရည္မွန္း၍ လႉဒါန္းအပ္ေသာ အလႉကုိ “ဒကၡိဏာ" ဟု ေခၚ၏၊ ရည္မွန္းတုိင္းေသာအက်ဳိးကုိ ရေစႏုိင္ေသာေၾကာင့္ အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထုိဒကၡိဏာ (အလႉ)ကုိ ခံယူျခင္းငွါ ထုိက္တန္ေတာ္မူၾက၏၊

ထုိဒကၡိဏာသည္---
(၁) မိမိအတြက္ ခ်မ္းသာဖုိ႔ရန္ လႉဒါန္းျခင္းတစ္မ်ဳိး၊
(၂) ေသလြန္သူ မိဘ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအတြက္ လႉဒါန္းျခင္းတစ္မ်ဳိး-ဟု ၂-မ်ဳိးရွိ၏။

(၁) မိမိအတြက္ အလႉသည္ အခြင့္သာလွ်င္ သင့္ရာဘဝ၌ နိဗၺာန္မရမခ်င္း အက်ဳိးေပးမည္၊ ယခုေခတ္၌ ဗုဒၾၶြဘာသာဝင္မဟုတ္ေသာ သူတုိ႔ ေကာင္းက်ဳိး ခံစားေနၾကရသည္မွာလည္း သူတုိ႔သႏၲာန္ဝယ္ ေရွးက ထုိ “ဒကၡိဏာ” အလႉမ်ဳိး ပါရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏၊ ေရွးက ကုသုိလ္ကံေဟာင္း၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ခံစားေနၾကရသည္၊ ယခုဘဝ၌ ျပဳမိေသာ မေကာင္းမႈမ်ားအတြက္ ေနာက္ေနာင္ဘဝ၌ သိသာပါလိမ့္မည္၊ ၉၁-ကမၻာအတြင္းဝယ္ မိစၧာဒိ႒ိျဖစ္ပါလ်က္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္သူမွာ တစ္ေယာက္သာ ဘုရားရွင္ေတြ႔ျမင္ေတာ္မူပါသတဲ့။
[မိစၧာဒိ႒ိ-ဟု ေျပာဆုိရာတြင္ သူတုိ႔အယူ၌ သဲသဲမဲမဲ စြဲလမ္းသူကုိသာ ဆုိလုိပါသည္၊ ဗုဒၾၶြဘာသာမဟုတ္႐ုံမွ်ကုိ မဆုိလုိ။]

(၂) ေသလြန္သူ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကုိ ရည္မွန္းလ်က္ လႉဒါန္းရာ၌ကား ေသသူက ငရဲက်ေသာ္လည္းေကာင္း, တိရစၧာန္ အမိဝမ္း၌ ျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း, အလြန္ေဝးေသာ ေတာ, ေတာင္, ျမစ္, သမုဒၵရာကမ္း၌ ၿပိတၱာျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေကာင္း, လူ႔အမိဝမ္း၌ ျဖစ္ရေသာ္လည္းေကာင္း, နတ္ ျဗဟၼာျဖစ္ရေသာ္လည္းေကာင္း ဤက လႉဒါန္းေသာကုသုိလ္ကုိ သူတုိ႔ မသိႏုိင္ၾက၊ သိႏုိင္ေသာ္လည္း သူတုိ႔မွာ အက်ဳိးထူး မရၾက၊ သုိ႔ေသာ္ လႉဒါန္းသူတုိ႔မွာကား ထုံးစံအတုိင္း ဒါန ကုသုိလ္ ျဖစ္ၾကရပါသည္။

ေနာင္ဘဝတြက္၊ ရည္ရြယ္လ်က္၊ လႉခ်က္ ဒကၡိဏာ။
မိမိအတြက္၊ ေသသူတြက္၊ ႏွစ္ခ်က္ က်မ္းအလာ။
မိမိတြက္ပင္၊ ခြင့္သာလွ်င္၊ ဆုံးတြင္ နိဗၺဴတာ။
ေသသူတြက္ကား၊ ဘဝမ်ား၊ ရျငား မေသခ်ာ။

၈။ အဥၨလိကရဏီယဂုဏ္ေတာ္။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏၊ ဧသ ဧေသာ သာဝက သံေဃာ- အစုံေလးပါး၊ သီးျခားရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ ဤအရိယာသူေတာ္ေကာင္းသည္၊ အဥၨလိကရဏီေယာ-တစ္ေလာကလုံး၊ ကုိင္းညြတ္႐ုံးလ်က္၊ ရႊင္ျပံဳးၾကည္ၫုိ၊ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး၊ လက္အုပ္မုိး၍၊ ရွိခုိးျခင္းကုိလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပ၏။

တစ္ေလာကလုံး၊ ကုိင္းညြတ္႐ုံးလ်က္၊ ရႊင္ျပံဳးၾကည္ၫုိ၊ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး၊ လက္အုပ္မုိး၍၊ ရွိခုိးျခင္းကုိလည္း၊ ထုိက္ေတာ္မူပါေပေသာ အဥၨလိကရဏီယဂုဏ္။

အဥၨလိကရဏီယဂုဏ္ေတာ္သည္ “လက္အုပ္ခ်ီမုိး ရွိခုိးျခင္းကုိ ခံထုိက္ေသာဂုဏ္” ျဖစ္၏။

အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားသည္ တစ္ေလာကလုံးရွိ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတုိ႔၏ ၾကည္လင္ရႊင္ျပ ျမတ္ႏုိးလွစြာ ကုိင္းညြတ္႐ုိေသမႈ, လက္အုပ္မုိးလ်က္ ရွိခုိးမႈကုိ ခံထုိက္ေပ၏၊ ပုထုဇဥ္ သံဃာတုိ႔ကား အ႐ုိအေသခံထုိက္ေလာက္ေအာင္ သီလ, သမာဓိ, ပညာဂုဏ္မရွိပါလွ်င္ လူတုိ႔က အ႐ုိအေသျပဳမႈေၾကာင့္ မိမိတုိ႔အေပၚ၌ ႀကီးေလးေသာ တာဝန္မ်ား တက္ေရာက္လာဖြယ္ရွိသည္။

သံေဝဂျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဝိသုဒၶိမဂ္ ( ၁၊ ၅၄-၅၅-ႏွာ) လာဂါထာမ်ားႏွင့္အညီ ဂါထာမွာ-----

ပိေ႑ာပိႆ အေယာဂုေဠာ၊ အေယာပေ႗ာဝ စီဝရံ။
ဝိဟာေရာ အေယာကုမၻီဝ၊ သတၱိေဝေဓာဝ အဥၨလီ။
အႆ- ထုိသီလသိကၡာ၊ ေကာင္းစြာမစင္၊ ပုထုဇဥ္ဆုိး၊ ရဟန္းမ်ဳိး၏၊ ပိေ႑ာပိ-ဒကာ ဒကာမ၊ သဒၶါၾကြ၍၊ ထာဝရလႉဒါန္း၊ စားဖြယ္ဆြမ္းသည္လည္း၊ အေယာဂုေဠာဝ-အရွိန္ရဲရဲ၊ မီးလွ်ံစြဲသည့္၊ သံခဲသံလုံး၊ သံတုံးေတြႏွင့္၊ တူလွေလ၏၊ စီဝရံ-ကုိယ္ဝယ္ဆင္ျမန္း၊ ဝတ္သကၤန္းသည္၊ အေယာပေ႗ာဝ- အရွိန္ႀကီးမား၊ မီးလွ်ံဝါးသည့္၊ သံျပားႀကီးႏွင့္ တူလွပါေပ၏၊ ဝိဟာေရာ-သြားရပ္ထုိင္ေလ်ာင္း၊ ေနရာေက်ာင္းသည္၊ အေယာကုမၻီဝ- ဝန္းက်င္ ေတာက္ေျပာင္၊ ရဲရဲေလာင္ညီး၊ သံအုိးႀကီးႏွင့္ တူလွေလ၏၊ အဥၨလီ-လူသူအားလုံး၊ မ်ားညြတ္႐ုံးလ်က္၊ ရႊင္ျပဳံးၾကည္ၫုိ၊ ႐ုိေသျမတ္ႏုိး၊ လက္အုပ္မုိး၍၊ ရွိခုိးၾကျခင္းသည္၊ သတၱိေဝေဓာဝ- အေရာင္လက္လက္၊ ျမျမထက္သည့္၊ လွံရြက္ကုိမုိး၊ ဝုိင္း၍ထုိးသည္ႏွင့္ တူလွေလသတည္း။

႐ုိေသျမတ္ႏုိး၊ လက္အုပ္မုိး၊ ရွိခုိးထုိက္ပါေပ။
အဥၨလိေခၚ၊ ျမတ္ဂုဏ္ေတာ္၊ ပူေဇာ္ၾကပါေလ။

၉။ အႏုတၱရ ပုညေခတၱ ဂုဏ္ေတာ္။ ။ ဘဂဝေတာ- ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏၊ ဧသ ဧေသာ သာဝက သံေဃာ- အစုံေလးပါး၊ သီးျခားရွစ္ေဖာ္၊ သံဃာေတာ္အေပါင္း၊ ဤအရိယာသူေတာ္ေကာင္းသည္၊ ေလာကႆ- လူနတ္ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါအေပါင္း၏၊ အႏုတၱရံ- အတုမရွိ၊ ျမတ္ေခါင္ထိေသာ၊ ပုညေခတၱံ-ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၊ မ်ဳိးေစ့စု၏၊ ႀကီးထုျမင့္မား၊ စြင့္စြင့္ကားလ်က္၊ ဖြံ႔ထြားဖြယ္ရာ၊ လယ္ယာေျမေကာင္းအတူ၊ ျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏။

လူနတ္ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါအထု၊ ေပါင္းအစု၏၊ အတုမရွိ၊ ျမတ္ေခါင္ထိသား၊ မ်ားဘိထုိထုိ၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ၊ မ်ဳိးေစ့စု၏၊ ႀကီးထုျမင့္မား၊ စြင့္စြင့္ကားလ်က္၊ ဖြံ႔ထြားဖြယ္ရာ၊ လယ္ယာေျမေကာင္းအတူ၊ ျဖစ္ေတာ္မူပါ ေပေသာ အႏုတၱရပုညေခတၱဂုဏ္။

အႏုတၱရပုညေခတၱဂုဏ္ေတာ္သည္ “ေကာင္းမႈမ်ဳိးေစ့ကုိ ႀကဲခ်စိုက္ပ်ဳိးဖုိ႔ရန္ ျမတ္ေသာလယ္ယာႏွင့္ တူေတာ္မူ၏” ဟူေသာ အနက္ကုိ ျပ၏။

အရိယာသံဃာေတာ္သည္ လယ္ယာေျမေကာင္းႏွင့္တူ၏၊ ေကာင္းမႈရွင္မ်ားကား လယ္ယာရွင္ႏွင့္ တူ၏၊ ေကာင္းမႈရွင္မ်ား ျပဳၾကေသာ လႉဒါန္းမႈ, ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အဆုံးအမအတုိင္း သီလေဆာက္တည္မႈ, ဘာဝနာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းမႈမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ အႏွစ္ျပည့္ေသာ မ်ဳိးေစ့ႏွင့္တူ၏။

ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ဆင္းရဲသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္သည္ လယ္ေတာေစာင့္ရင္း စားဖုိ႔ရာ ေပါက္ေပါက္မ်ားကုိ ေလွာ္ထား၏၊ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ျမတ္သည္ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထလွ်င္ ဆင္းရဲသူမေလးကုိ ျမင္သျဖင့္ လယ္ေတာသုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူသည္၊ အမ်ဳိးသမီးေလးသည္ မိမိစားဖုိ႔ရာ ေပါက္ေပါက္မ်ားကုိ သြားေရာက္လႉဒါန္းၿပီးလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ မိမိ၏အလႉကုိ ေအာက္ေမ့လ်က္ လယ္ေစာင့္တဲသုိ႔ အျပန္တြင္ ကစင္း႐ုိးမွ ေျမြကုိက္သျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း ကြယ္လြန္ေလ၏၊ ထုိအခါ မိမိကုသုိလ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ေသာစိတ္က စြဲေနသျဖင့္ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္၍ ေပါက္ေပါက္ဇာေတြ တြဲရရြဲဆြဲေနေသာဘုံဗိမာန္၌ နတ္သမီးျဖစ္ကာ “လာဇာနတ္သမီး (ေပါက္ေပါက္နတ္သမီး)”ဟု ထင္ရွားေလ၏။

လာဇာနတ္သမီးသည္ အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ကုိ ေက်းဇူးတင္လွ၍ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ ျပဳစုလုိေသာေၾကာင့္ မေထရ္ျမတ္ေနရာ လုိဏ္ဂူသုိ႔ ဆင္းလာေသာအခါ မေထရ္ျမတ္က အျပဳအစု မခံသျဖင့္ ငုိငုိရီရီႏွင့္ နတ္ျပည္သုိ႔အျပန္တြင္ ဘုရားရွင္ ျမင္ေတာ္မူ၍ တရားေဟာေတာ္မူရာ “ေသာတာပန္" အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေလ၏၊ ဤသုိ႔လွ်င္ အရိယာသံဃာေတာ္သည္ ေကာင္းမႈတည္းဟူေသာ မ်ဳိးေစ့ကုိ စုိက္ပ်ဳိးဖုိ႔ရာ အတုမရွိေသာ လယ္ယာေျမေကာင္းႏွင့္ တူေပ၏။ (ဓမၼပဒ၊ ႒၊ ၂၊ လာဇေဒဝဓီတာ၊ ၅-၇။)

ဤဝတၳဳ၌ ေပါက္ေပါက္ အနည္းမွ်ကုိ လႉဒါန္းမႈေၾကာင့္ နတ္စည္းစိမ္ရ႐ုံမွ်မက ေသာတာပန္ျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အက်ဳိးထူးကုိ ရသည္မွာ ေညာင္ေစ့ကေလး စုိက္ပ်ဳိးလုိက္ရာ ေညာင္ပင္ႀကီးေပါက္လာသည္ႏွင့္ တူေသာေၾကာင့္ “ေညာင္ေစ့ေလာက္ လႉလုိက္လွ်င္ ေညာင္ပင္ႀကီးေလာက္ရ၏" ဟု ေျပာစမွတ္ျပဳၾက၏။

"သံဃာႏုႆတိကမၼ႒ာန္းေခၚတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ပြါးမ်ားအားထုတ္တဲ့ ရဟန္းသည္ သံဃာေတာ္၌ ႐ုိေသ, တုပ္ဝပ္ျခင္း ရွိ၏၊ သဒၶါစသည္တုိ႔၏ ျပန္႔ေျပာျခင္းသုိ႔လည္း ေရာက္၏၊ ႏွစ္သိမ့္ ဝမ္းေျမာက္မႈျဖစ္ျခင္း မ်ား၏၊ ေၾကာက္ဖြယ္ ေဘးငယ္ ေဘးႀကီးကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ ဆင္းရဲ ဒုကၡကုိ သည္းခံႏုိင္၏၊ သံဃာေတာ္ႏွင့္ အတူတကြ ေနရသည္ဟူေသာ အမွတ္သညာကုိ ရ၏၊ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကုိ အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့မႈ- သံဃာႏုႆတိရဲ႔ ကိန္းေအာင္းရာျဖစ္တဲ့ ေယာဂီရဲ႔ ကုိယ္သည္ သံဃာေတာ္ စည္းေဝးလ်က္ရွိေသာ ဥပုသ္အိမ္ကဲ့သုိ႔ ပူေဇာ္ထုိက္၏၊ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ရျခင္းငွါ စိတ္ညြတ္၏၊ ဒါ့ျပင္ က်ဴးလြန္စရာ ဝတၳဳအမႈႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ သံဃာေတာ္ကုိ မ်က္ေမွာက္၌ ဖူးျမင္ေနရသကဲ့သုိ႔ ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ အဲဒီေယာဂီအား ေရွး႐ႈထင္၏၊ အထက္၌ မဂ္ဖုိလ္တရားထူးကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိျငားေသာ္လည္း သုဂတိသုိ႔ လားေရာက္ရ၏" လုိ႔ ဝိသုဒၶိမဂ္ (၁၊ ၂ဝ၆)၌ လာရွိပါတယ္။

ရတနာသုံးပါးရဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ အဖန္ဖန္ ေအာက္ေမ့သူတုိ႔မွာ ေၾကာက္ျခင္း, ကုိယ္တုန္လႈပ္ျခင္း, ၾကက္သီး ေမြးၫွင္းထျခင္းေတြကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လိမ့္မည္-လုိ႔ ဓဇဂၢသုတ္၌ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါး, တရားဂုဏ္ေတာ္ ၆-ပါးႏွင့္ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ ၉-ပါးတုိ႔၏ အနက္အဓိပၸါယ္ အက်ယ္ကုိ သိလုိပါက ရတနာ့ဂုဏ္ရည္ (၂၇-၉၉-၁၆၁)ႏွင့္ ပရိတ္သင္တန္း မွတ္ဖြယ္က်မ္း ဓဇဂၢသုတ္ႏွင့္စပ္သြယ္ သိမွတ္ဖြယ္ (၆ဝ၆-၆၈၄-၇၃၆)တုိ႔၌ ၾကည့္ပါ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Followers