အဆိပ္ဆုိတာ
အာ႐ုံတစ္ခုဟာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္အား မေလ်ာက္ပတ္လွ်င္ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အားလည္း မေလ်ာက္ပတ္သည္သာ တည္း၊ ဥပမာ-အဆိပ္ကုိ သိ၍ စားမိသည္ျဖစ္ေစ, မသိ၍ စားမိသည္ျဖစ္ေစ အဆိပ္သည္ အဆိပ္ပင္တည္း။
တတၳ သိယာ– ပုထုဇၨနႆ တာဝ အာရမၼဏံ အသပၸါယံ ေဟာတု၊ ခီဏာသဝႆ ကထံ အသပၸါယႏၲိ။ ယဒေဂၢန ပုထုဇၨနႆ အသပၸါယံ၊ တဒေဂၢန ခီဏာသဝႆာပိ အသပၸါယေမဝ။ ဝိသံ နာမ ဇာနိတြာ ခါဒိတမၸိ အဇာနိတြာ ခါဒိတမၸိ ဝိသေမဝ။ န ဟိ ခီဏာသေဝနပိ “အဟံ ခီဏာသေဝါ”တိ အသံဝုေတန ဘဝိတဗၺံ။ ခီဏာသေဝနပိ ယုတၱပယုေတၱေနဝ ဘဝိတုံ ဝ႗တိ။
(ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာ၊ သုနကၡတၱသုတ္အဖြင့္၊ ၃၆။)
တတၳ- ထုိ ဌာနံ ေခါ ပေနတံ အစရွိေသာပါဌ္၌၊ (ကႆစိ- တစုံတေယာက္ေသာ၊ ေစာဒကႆ- ေစာဒကဆရာ၏၊ ေစာဒနာ- ေစာဒနာျခင္းသည္၊) သိယာ- ျဖစ္ရာ၏၊ (ကႎ သိယာ- အဘယ္သုိ႔ ျဖစ္ရာသနည္းဟူမူကား၊) ပုထုဇၨနႆ- အဓိမာနိကျဖစ္ေသာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္အား၊ အာရမၼဏံ- အာ႐ုံသည္၊ အသပၸါယံ- မေလ်ာက္ပတ္သည္၊ တာဝ ေဟာတု- ျဖစ္တန္ေစ၊ ခီဏာသဝႆ- ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား၊ ကထံ-အဘယ္သုိ႔၊ အသပၸါယံ- သည္၊ ေဟာတိ- ျဖစ္သနည္း? ဣတိ- ဤကားေစာဒနာတည္း။
ယဒေဂၢန ေယန ဘာေဂန- အၾကင္အဖုိ႔ျဖင့္၊ ပုထုဇၨနႆ- ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာ အဓိမာနိကပုဂၢဳိလ္အား၊ အသပၸါယံ- မေလ်ာက္ပတ္၊ တဒေဂၢန- ထုိအဖုိ႔ျဖင့္ ခီဏာသဝႆာပိ- ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အားလည္း၊ အသပၸါယေမဝ- မေလ်ာက္ပတ္သည္သာတည္း။ ဝိသံ နာမ- အဆိပ္မည္သည္၊ ဇာနိတြာ-သိ၍၊ ခါဒိတမၸိ- စားသည္မူလည္းျဖစ္ေစ၊ အဇာနိတြာ- မသိမူ၍၊ ခါဒိတမၸိ- လည္းျဖစ္ေစ၊ ဝိသေမဝ- အဆိပ္ပင္သာတည္း။ ဟိ-ဆန္႔က်င္စကားဆုိဦးအံ့၊ ခီဏာသေဝနပိ- ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္သည္လည္း၊ “အဟံ- ငါသည္ကား၊ ခီဏာသေဝါ-ရဟႏၲာတည္း”ဣတိ-ဤသုိ႔ႏွလုံး သြင္း၍၊ အသံဝုေတန- မေစာင့္ေရွာက္အပ္ေသာ ဣေျႏၵရွိသည္၊ န ဘဝိတဗၺံ- မျဖစ္ရာ။ ခီဏာသေဝနပိ-သည္ လည္း၊ ယုတၱပယုေတၱေနဝ- အားထုတ္ျခင္း အျပားအားျဖင့္ အားထုတ္ျခင္းရွိသည္သာလွ်င္၊ ဝါ- လြန္စြာအားထုတ္ ျခင္းရွိသည္သာလွ်င္၊ ဘဝိတုံ- ျဖစ္ျခင္းငွါ၊ ဝ႗တိ-သင့္၏။
(ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာ၊ သုနကၡတၱသုတ္အဖြင့္အနက္။)
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔
No comments:
Post a Comment