အဟိရိက ႏွင့္ အေနာတၱပၸ
ရြာဝက္သည္ မစင္မွ မစက္ဆုပ္သကဲ့သုိ႔ အဟိရိကသည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ အစရွိသည္မွ မစက္ဆုပ္ျခင္းလကၡဏာ ရွိ၏။ ပုိးပရန္သည္ မီးမွ မထိတ္လန္႔သကဲ့သုိ႔ အေနာတၱပၸသည္ ကာယဒုစ႐ုိက္ အစရွိသည္မွ မထိတ္လန္႔ျခင္းလကၡဏာ ရွိ၏။
န ဟိရီယတိ န လဇၨတီတိ အဟိရိေကာ၊ ပုဂၢေလာ, ဓမၼသမူေဟာ ဝါ။ အဟိရိကႆ ဘာေဝါ’ဟိရိကၠံ၊ တေဒဝ အဟိရိကံ။ န ၾသတၱပၸတီတိ အေနာတၱပၸံ။ တတၳ ဂူထေတာ ဂါမသူကေရာ ဝိယ ကာယဒုစၥရိတာ-ဒိေတာ အဇိဂုစၧနလကၡဏံ အဟိရိကံ၊ အဂၢိေတာ သလေဘာ ဝိယ တေတာ အႏုတၱာသလကၡဏံ အေနာတၱပၸံ။ ေတနာဟု ေပါရာဏာ–
"ဇိဂုစၧတိ နာဟိရိေကာ၊ ပါပါ ဂူထာဝ သူကေရာ။န ဘာယတိ အေနာတၱပၸီ၊ သလေဘာ ဝိယ ပါဝကာ”တိ။(အဘိဓမၼတၳဝိဘာဝိနီဋီကာ၊ ၁ဝ၇။)
န ဟိရီယတိ န လဇၨတိ-မရွက္တတ္၊ ဣတိ-ထုိ႔ေၾကာင့္၊ အဟိရိေကာ-အဟိရိကမည္၏၊ ပုဂၢေလာ-ပုဂၢဳိလ္တည္း၊ ဝါ-တစ္နည္း၊ ဓမၼသမူေဟာ-တရားအေပါင္းတည္း။ အဟိရိကႆ-မရွက္တတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏၊ ဝါ-မရွက္တတ္ေသာ တရားအေပါင္း၏၊ ဘာေဝါ-ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာတည္း၊ အဟိရိကၠံ-မရွက္တတ္ေသာပုဂၢဳိလ္၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာသေဘာ၊ ဝါ-မရွက္တတ္ေသာတရားအေပါင္း၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာသေဘာ၊ တေဒဝ-ထုိအဟိရိကၠသည္ပင္၊ အဟိရိကံ-မည္၏။ န ၾသတၱပၸတိ-မလန္႔တတ္၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ အေနာတၱပၸံ-အေနာတၱပၸမည္၏။ တတၳ-ထုိအဟိရိက အေနာတၱပၸ ႏွစ္ပါးတုိ႔တြင္၊ အဟိရိကံ-သည္၊ ဂါမသူကေရာ-ရြာဝက္သည္၊ ဂူထေတာ-မစင္မွ၊ န ဇိဂုစၧတိ ဝိယ-မစက္ဆုပ္သကဲ့သုိ၊ (တထာ) ကာယဒုစၥရိတာဒိေတာ-ကာယဒုစ႐ုိက္ အစရွိသည္မွ၊ အဇိဂုစၧနလကၡဏံ-မစက္ဆုပ္ျခင္းလကၡဏာရွိ၏၊ အေနာတၱပၸံ-သည္၊ သလေဘာ-ပုိးပရန္ေကာင္သည္၊ အဂၢိေတာ-မီးမွ၊ န ၾသတၱပၸတိ ဝိယ-မထိတ္လန္႔သကဲ့သုိ႔၊ (တထာ) တေတာ-ထုိကာယဒုစ႐ုိက္ အစရွိသည္မွ၊ အႏုတၱာသ လကၡဏံ-မထိတ္လန္႔ျခင္း လကၡဏာရွိ၏။ ေတန-ထုိ႔ေၾကာင့္၊ “ဇိဂုစၧတိ။ ပ ။ ပါဝကာ”တိ-ဟူ၍၊ ေပါရာဏာ-ေရွ႔ဆရာတုိ႔သည္၊ အာဟု-ဆုိၾကကုန္ၿပီ၊
သူကေရာ-ရြာဝက္သည္၊ ဂူထာ-မစင္မွ၊ န ဇိဂုစၧတိ ဣဝ-မစက္ဆုပ္သကဲ့သုိ႔၊ (တထာ-ထုိ႔အတူ၊) အဟိရိေကာ-အရွက္မရွိသူသည္၊ ပါပါ-မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္မွ၊ န ဇိဂုစၧတိ-မစက္ဆုပ္။ သလေဘာ-ပုိးပရန္ေကာင္သည္၊ ပါဝကာ-မီးမွ၊ န ဘာယတိ ဣဝ-မေၾကာက္သကဲ့သုိ႔၊ (တထာ) အေနာတၱပၸီ-အေၾကာက္မရွိသူသည္၊ ပါပါ-မွ၊ န ဘာယတိ-မေၾကာက္။
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔
No comments:
Post a Comment