သားရေသ့ေလးအား ဖခင္ရေသ့ႀကီး၏ မွာၾကား ဆုံးမစကား---

ဟလိဒၵိရာဂဇာတ္ေတာ္လာ

သားရေသ့ေလးအား ဖခင္ရေသ့ႀကီး၏ မွာၾကားဆုံးမစကား

ေယာ ေတ ဝိႆာသေယ တာတ၊ ဝိႆာသဥၥ ခေမယ် ေတ။
သုႆူသီ စ တိတိကၡီ စ၊ တံ ဘေဇဟိ ဣေတာ ဂေတာ။

ယႆ ကာေယန ဝါစာယ၊ မနသာ နတၳိ ဒုကၠဋံ။
ဥရသီဝ ပတိ႒ာယ၊ တံ ဘေဇဟိ ဣေတာ ဂေတာ။

ေယာ စ ဓေမၼန စရတိ၊ စရေႏၲာပိ န မညတိ။
ဝိသုဒၶကာရႎ သပၸညံ၊ တံ ဘေဇဟိ ဣေတာ ဂေတာ။

ဟလိဒၵိရာဂံ ကပိစိတၱံ၊ ပုရိသံ ရာဂဝိရာဂိနံ။
တာဒိသံ တာတ မာ ေသဝိ၊ နိမၼႏုႆမၸိ ေစ သိယာ။

အာသီဝိသံဝ ကုပိတံ၊ မီဠွလိတၱံ မဟာပထံ။
အာရကာ ပရိဝေဇၨဟိ၊ ယာနီ’ဝ ဝိသမံ ပထံ။

အနတၳာ တာတ ဝၯႏၲိ၊ ဗာလံ အစၥဳပေသဝေတာ။
မာ’ႆု ဗာေလန သံဂစၧိ၊ အမိေတၱေနဝ သဗၺဒါ။

တံ တာဟံ တာတ ယာစာမိ၊ ကရႆု ဝစနံ မမ။
မာ’ႆု ဗာေလန သံဂစၧိ၊ ဒုေကၡာ ဗာေလဟိ သဂၤေမာ။

(ဇာတကပါဠိ၊ ပဌမတြဲ၊ နဝကနိပါတ္၊ ဟလိဒၵိဇာတ္၊ ၁၉၅-၁၉၆။)

(က) ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သူကုိ ဆည္းကပ္ပါ

တာတ-ခ်စ္သား၊ ေယာ-အၾကင္သူသည္၊ ေတ-သင့္အား၊ ဝိႆာသေယ-အကြၽမ္းဝင္၏၊ ေတ-သင္၏၊ ဝိႆာသဥၥ-အကြၽမ္းဝင္ျခင္းကုိလည္း၊ ခေမယ်-ႏွစ္သက္၏၊ ေတ-သင္၏၊ ဝစနံ-စကားကုိ၊ သုႆူသီ စ-နားလည္း ေထာင္၏၊ တိတိကၡီ စ-သည္းလည္းခံ၏၊ ဣေတာ-ဤအရပ္မွ၊ ဂေတာ-သြားေသာ၊ (တြံ-သင္သည္၊) တံ-ထုိသူကုိ၊ ဘေဇဟိ-ဆည္းကပ္ေလေလာ့။

(ခ) မေကာင္းမႈမရွိသူကုိ ဆည္းကပ္ပါ

တာတ-ခ်စ္သား၊ ယႆ-အၾကင္သူအား၊ ဝါ-မွာ၊ ကာေယန-ကုိယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဝစသာ-ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ မနသာ-စိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဒုကၠဋံ-မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳအပ္သည္၊ ဝါ-မေကာင္းေသာအမႈသည္၊ နတၳိ-မရွိ၊ ဣေတာ-ဤအရပ္မွ၊ ဂေတာ-သြားေသာ၊ (တြံ-သင္သည္၊) တံ-ထုိသူကုိ၊ ဥရသီဝ(ဥရသိ+ဣဝ)-အမိရင္ခြင္၌ တည္သကဲ့သုိ႔၊ ပတိ႒ာယ-အမိကဲ့သုိ႔ ထင္မွတ္၍ ထုိသူ႔ရင္ခြင္၌ တည္၍၊ ဘေဇဟိ-ဆည္းကပ္ေလေလာ့။

(ဂ) မာနမရွိသူကုိ ဆည္းကပ္ပါ

တာတ-ခ်စ္သား၊ ေယာ စ-အၾကင္သူသည္လည္း၊ ဓေမၼန-သုစ႐ုိက္တရားျဖင့္၊ စရတိ-ဣရိယာပုထ္ကုိ ျဖစ္ေစ၏၊ စရေႏၲာပိ-တရားက်င့္ျငားေသာ္လည္း၊ န မညတိ-ငါသာလွ်င္ တရားက်င့္၏ဟူ၍ မာနကုိ မျပဳ၊ ဣေတာ-ဤအရပ္မွ၊ ဂေတာ-သြားေသာ၊ (တြံ-သင္သည္၊) ဝိသုဒၶကာရႎ-စင္ၾကယ္စြာေသာ ကုသလကမၼပထကုိ ျပဳေလ့ရွိေသာ၊ သပၸညံ-ပညာ ရွိေသာ၊ တံ-ထုိသူကုိ၊ ဘေဇဟိ-ဆည္းကပ္ေလေလာ့။

(ဃ) ခ်စ္လြယ္ မုန္းလြယ္သူကုိ ေရွာင္ပါ

တာတ-ခ်စ္သား၊ ဟလိဒၵိရာဂံ-နႏြင္းဆုိးေရကဲ့သုိ႔ သေဘာရွိေသာ၊ ကပိစိတၱံ-ေမ်ာက္ကဲ့သုိ႔ စိတ္ရွိေသာ၊ (ေမ်ာက္စိတ္ႏွင့္တူေသာ၊) ရာဂဝိရာဂိနံ-ခ်စ္လြယ္ မုန္းလြယ္ေသာ၊ တာဒိသံ-ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ၊ ပုရိသံ-ေယာက်္ား ကုိ၊ (လူမ်ဳိးကုိ၊) (တြံ-သင္သည္၊) (ဇမၺဳဒီပတလံ-ဇမၺဴဒိပ္အျပင္သည္၊) နိမၼႏုႆမၸိ-ထုိသူမွတပါး အျခားလူမရွိသည္လည္း၊ ေစ သိယာ-အကယ္၍ ျဖစ္ေစကာမူ၊ မာ ေသဝိ-မမွီဝဲေလလင့္။ [ဇမၺဴဒိပ္ကြၽန္းဝယ္ ထုိခ်စ္လြယ္ မုန္းလြယ္သူမွတပါး အျခားတစ္ေယာက္မွ် မရွိေစကာမူ ထုိလူမ်ဳိးကုိေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မမွီဝဲႏွင့္-ဟု ဆုိလုိ။]

(င) ေဒါသႀကီးသူကုိ ေရွာင္ပါ

(တာတ-ခ်စ္သား၊) ကုပိတံ-အမ်က္ထြက္ေသာ၊ အာသီဝိသံဝ-ေျမြေဟာက္ကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ မီဠွလိတၱံ-မစင္ျဖင့္ လိမ္းက်ံအပ္ေသာ၊ မဟာပထံဝ-ႀကီးစြာေသာ ခရီးကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ ယာနီ-ယာဥ္ျဖင့္ သြားေသာသူသည္၊ ဝိသမံ-မညီမညြတ္ေသာ၊ ပထံ-ခရီးကုိလည္းေကာင္း၊ ပရိဝဇၨတိ ဣဝ-ၾကဥ္သကဲ့သုိ႔၊ တထာ-ထုိ႔အတူ၊ (တြံ-သင္သည္၊) တာဒိသံ-ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာသူကုိ၊ အာရကာ-အေဝးမွ၊ (ေဝးစြာ၊) ပရိဝေဇၨဟိ-ၾကဥ္ေလေလာ့။

(စ) လူမုိက္ႏွင့္ မေပါင္းႏွင့္

တာတ-ခ်စ္သား၊ ဗာလံ-လူမုိက္ကုိ၊ အစၥဴပေသဝေတာ-အလြန္မွီဝဲေသာသူအား၊ အနတၳာ-အက်ဳိးမဲ့တုိ႔သည္၊ ဝၯႏၲိ-ပြါးကုန္၏၊ (တြံ-သင္သည္၊) ဗာေလန-သူမုိက္ႏွင့္၊ မာႆု သံဂစၧိ-မေပါင္းေဖာ္ေလလင့္၊ ဗာေလန-သူမုိက္ႏွင့္၊ သဂၤေမာ-ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္၊ သဗၺဒါ-အခါခပ္သိမ္း၊ အမိေတၱန-ရန္သူႏွင့္၊ သဂၤေမာ ဣဝ-ေပါင္းေဖာ္ျခင္းကဲ့သုိ႔၊ ေဟာတိ-ျဖစ္၏။

တံ-ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္လွ်င္၊ (တာတ-ခ်စ္သား၊) အဟံ-ငါသည္၊ တံ-သင့္ကုိ၊ ယာစာမိ-ေတာင္းပန္ပါ၏၊ မမ-ငါ၏၊ ဝစနံ-စကားကုိ၊ ကရႆု-လုိက္နာေလာ့၊ တြံ-သင္သည္၊ ဗာေလန-သူမုိက္ႏွင့္၊ မာႆု သံဂစၧိ-မေပါင္းေဖာ္ေလလင့္၊ ဗာေလဟိ-သူမုိက္တုိ႔ႏွင့္၊ သဂၤေမာ-ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္၊ ဒုေကၡာ-ဆင္းရဲကုိ ျဖစ္ေစတတ္၏။

ခ်စ္ခင္ နာယူ၊ သည္းခံမူ၊ ထုိသူ ဆည္းကပ္ပါ။
ဒုစ႐ုိက္ဟူ၊ မရွိမူ၊ ထုိသူ ဆည္းကပ္ပါ။
မာန္မာနဟူ၊ မရွိမူ၊ ထုိသူ ဆည္းကပ္ပါ။
ခ်စ္လြယ္ မုန္းလြယ္၊ ထုိသူဝယ္၊ လြယ္လြယ္ ေရွာင္လုိက္ပါ။
ေျမြေဟာက္လားတူ၊ မ်က္ႀကီးမူ၊ ထုိသူေဝးစြာ ေရွာင္လုိက္ပါ။
ရန္သူပုံခ်င့္၊ လူမုိက္ႏွင့္၊ ေပါင္းလင့္ မျပဳရာ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ

ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ

ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔