ဦးဉာဏ္ရွိန္ 115, Chester Ave., San Francisco ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမွာ---
သူေဌးေမာင္ႏွံ၊ တိဟိတ္ကံ၊ ၾကံဳျပန္ ျမတ္ဘုရား၊
တရားထူးမွ်၊ မရၾက၊ ေၾကာင္းက ဘယ္သုိ႔နည္း?
ေမး။ ။(ဂ) မဟာဓနသူေဌးသား ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔သည္ တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေတြၾကံဳပါလ်က္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တရားထူး မရရွိၾကပါသနည္း?
ေျဖ။ ။(ဂ) မဟာဓနသူေဌးသား ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ျဖစ္ပုံမွာ ကျခင္း သီခ်င္းဆုိျခင္း တီးမႈတ္အတတ္မွ်ကုိသာ သင္ခဲ့ၾကရၿပီး အျခားမည္သည့္အတတ္ပညာမွ မရွိၾက၊ တေန႔မွာ သူေဌးသားကုိ ေသေသာက္ၾကဴးမ်ားက အရက္တုိက္၍ ျမွဴဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္၊ သူေဌးသား အရက္ႀကိဳက္သြားတဲ့အခါ ေသေသာက္ၾကဴးမ်ားကုိပါ ေခၚလ်က္ ေန႔စဥ္ အရက္ဝုိင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ကာ အရက္သမားလုံးလုံးျဖစ္ၿပီး စီးပြါးမရွာႏုိင္ပဲ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားမွ အေမြပစၥည္းမ်ားကုိ မူးယစ္ေသာက္စား ေပ်ာ္ပါးဖန္းတီးသည့္အတြက္ ေနာက္ဆုံး ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းစားၾကရတဲ့ဘဝသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ ၾကရတယ္၊ ထုိသူေဌးသားဇနီးေမာင္ႏွံတုိ‹သည္ တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္မွာ ျဖစ္ၾကရပါလ်က္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ မေတြ႔ႀကံဳရ, သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္ေပါင္းသင္းမႈမရ၍ တရားက်င့္ႀကံမႈ မရွိ ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ တရားထူး မရရွိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္၊ လူ႔စည္းစိမ္မွလည္းေကာင္း, မဂ္ဖုိလ္မွလည္းေကာင္း ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ၾကရပါတယ္ ။
ေရွးသေရာအခါ၊ ျပည္ဗာရာဝယ္၊ကုေဋၾကြယ္သား၊ သူေဌးအားလွ်င္၊သားတစ္ေယာက္ျဖစ္၊ ခ်စ္၍ တေစ၊အိမ္မွာ ေန၍၊ စာေပမက်၊မိဘစုေတ့၊ ခႏၶာေ႐ြ႔ေသာ္၊အေရွ႔ အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္ဘယ္မွာ၊မသိပါျငား၊ သူေဌးသားသည္၊သုိထားမတတ္၊ အရပ္ရပ္၌၊ႏွံ႔အပ္ဥစၥာ၊ ရွိသည္ငွါကုိ၊မ်ားစြာကြၽန္ေပါင္း၊ မေကာင္းခုိးသူ၊ယူ၍ ေျပးေရွာင္း၊ အိမ္ကုိေရာင္း၍၊ေထာင္းေထာင္းေၾကလ်က္၊ ခြက္လက္စြဲကာ၊ေတာင္းစားပါလည္း၊ နင္သာလူမုိက္၊ဒုစ႐ုိက္ဟု၊ ႐ုိက္ပုတ္လုိက္ၾက၊ရြာမွထြက္ေလ၊ ေတာမွာေသသည္၊ေကာင္ေသ လင္းတ က်၏တည္း။
(ဆုံးမစာေပါင္းခ်ဳပ္ႀကီး၊ ပုေတၱာဝါဒဆုံးမစာ၊ ႏွမက ေမာင္ကုိဆုံးမခန္း၊ ၂၈၁-၂၈၂။)
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔
No comments:
Post a Comment