ေနာက္ဆုံးပါတကား
ယာ ဧတၳ သမၸတၱိ, သာ ဝိပတၱိပရိေယာသာနာ။ သဗၺဥွိ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ, သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ, သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ, သေဗၺာ သမာဂေမာ ဝိေယာဂပရိေယာသာေနာ။ (ေထရဂါထာအ႒ကထာ၊ ၂၊ ၂ဝ၁။)
သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ။ (သံယုတ္ဋီကာ၊ ၁၊ ၆၃။ ခုဒၵသိကၡာ-မူလသိကၡာ ဋီကာ၊ ၂၂၂။)
သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ၊ သေဗၺာေယဝ ေလာကသႏၷိဝါေသာ ဇာတိယာ အႏုဂေတာ, ဇရာယ အႏုသေဋာ, ဗ်ာဓိနာ အဘိဘူေတာ, မရေဏန အဗၻာဟေတာ။ (ဝိသုဒၶိမဂ္၊ ၁၊ ၂၂၅။)
ျပည့္စုံျခင္းသည္ ပ်က္စီးျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ အနာေရာဂါကင္းျခင္း က်န္းမာျခင္းဟူသမွ်သည္ နာျခင္း မက်န္းမာျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ ပ်ဳိမ်စ္ႏုနယ္ အ႐ြယ္ေကာင္းျခင္းဟူသမွ်သည္ အုိျခင္း ရင့္ေရာ္ျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ အသက္ရွင္ျခင္းဟူသမွ်သည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ ေပါင္းဆုံျခင္းဟူသမွ်သည္ ေကြကြင္းျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏။ အလုံးစုံေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ ဘဝအသစ္ျဖစ္ျခင္းက အစဥ္လုိက္လာ၏၊ အုိျခင္းက ပူးဝင္လာ၏၊ နာျခင္းက လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္၏၊ ေသျခင္းက ျပင္းစြာပုတ္ခတ္ ႐ုိက္သတ္လ်က္ရွိ၏။
(၁) ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ ပ်ဳိမ်စ္ျခင္းကား၊ အုိျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၂) ေရာဂါကင္းရွင္း၊ က်န္းမာျခင္းကား၊ နာျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၃) ဇီဝိန္တင္းလင္း၊ သက္ရွည္ျခင္းကား၊ ေသျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၄) ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၅) ေျခြရံသင္းပင္း၊ ျပည့္စုံျခင္းကား၊ ယုိယြင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၆) စည္းစိမ္ျပည့္တင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းကား၊ မြဲျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၇) တက္ၾကြားၾကြၾကြ၊ ေမာက္လြန္းကလည္း၊ ေလွ်ာက်ေနာက္ဆုံးပါတကား။
ေလာက၌ ျပည့္စုံမႈ စည္းစိမ္ဟူသမွ်သည္ ပ်က္စီးမႈ ဝိပတၱိသာ အဆုံးရွိ၏၊ အနာကင္းျခင္းသည္ (တကင္းထဲ ကင္း၍မေန) အနာေရာဂါျဖစ္ျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏၊ ေနာက္ဆုံး ေသခါနီးမွာ မည္သူမဆုိ ေရာဂါျဖစ္၏၊ အရြယ္ပ်ဳိျခင္းသည္ (တပ်ဳိထဲ ပ်ဳိ၍မေန) အုိျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏၊ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ (တရွင္ထဲ ရွင္၍မေန) ေသျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏။ ဤသုိ႔လွ်င္ “သမၸတၱိ ဟူသမွ်သည္ ဝိပတၱိသာ အဆုံးရွိ၏-ဟု ႏွလုံးသြင္းမႈသည္ သမၸတၱိ၏ ဝိပတၱိအားျဖင့္ မရဏကုိ အမွတ္ရေနျခင္းတည္း။ (ခုဒၵသိကၡာ ဘာသာဋီကာ၊ စတုရာရကၡနိေဒၵသ၊ ၅၉၁။)
အေႏၲာဝႆသတံ သေဗၺ၊ ေလာေက သကမၼနိႆိတာ။
မရဏံ ေဝ ဂမိႆႏၲိ၊ ဇာတာနံ ဟိ မတံ ဓုဝံ။
ေလာေက-မ်က္ျမင္ေတြ႔ရ, လူ႔ေလာက၌၊ သကမၼနိႆိတာ-စားေရး ဝတ္ေရး, ေနေရးထုိင္ေရးဟု, ကုိယ့္ေရးေတြ႐ႈပ္, ကုိယ့္အလုပ္ကုိ မွီၾကကုန္ေသာ၊ သေဗၺ-ရဟန္း ရွင္ လူ, ခပ္သိမ္းသူတုိ႔သည္၊ အေႏၲာဝႆ-သတံ-တေန႔တရက္, တနံနက္ဟု, အသက္ကုန္ဆင္း, အႏွစ္တရာအတြင္း၌၊ ေဝ (ဧကေႏၲန)-စင္စစ္ဧကန္, အမွန္မလြဲ, တပုံစံထဲသာလွ်င္၊ မရဏံ ဂမိႆႏၲိ-ေသတြင္းေသဝ, ေသေပါက္က်ေအာင္, ေရာက္ရကုန္လတံ့၊ ဟိ (သစၥံ)-သူေတာ္အမ်ား, လက္ကုိင္ထား၍, စကားဆုိဟန္, အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏၊ ဇာတာနံ-ေရွးကံအရ, တဘဝ၌, ျဖစ္ၾကရသူ, အမ်ားလူတုိ႔၏၊ မတံ-အသက္တမ္းႏွင့္, ကံစြမ္းအရွိန္, ကုန္ခ်ိန္ေရာက္က, ေသေပ်ာက္ရျခင္းသည္၊ ဓုဝံ-ေျမလက္ခတ္နဲ, ေျမွာက္သည့္ခဲသုိ႔, မလြဲမေသြ, အျမဲပင္ ျဖစ္ေပသတည္း။
အေဇၨဝ ကိစၥံ အာတပၸံ၊ ေကာ ဇညာ မရဏံ သုေဝ။န ဟိ ေနာ သဂၤရံ ေတန၊ မဟာေသေနန မစၥဳနာ။
အေဇၨဝ-နက္ဖန္ မေ႐ႊ႕, ယခုေန႔၌ပင္၊ အာတပၸံ-ကိေလသာအမႈိက္, မီးျဖင့္တုိက္သုိ႔, ေလာင္ၿမိဳက္ဖုိ႔ရန္, အဖန္ဖန္ အားထုတ္မႈကုိ၊ ကိစၥံ ကာတဗၺံ-မနားမေန, ျပဳသင့္ေပ၏၊ သုေဝ-ယေန႔မွေထာက္, နက္ဖန္ေရာက္မွ၊ မရဏံ-ေသရမည္ကုိ၊ ေကာ-အဘယ္သူသည္၊ ဇညာ-ေကာင္းစြာပုိင္ပုိင္, သိႏုိင္ပါအံ့နည္း? ဟိ (ယုတၱံ)-ထုိကဲ့သုိ႔သာ, အခါခါျဖင့္, မွန္စြာပုံေသ, ေတြးသင့္ေပ၏၊ မဟာေသေနန-တြင္းပႏွစ္တန္, ေရာဂါဒဏ္ျဖင့္, ေဘးရန္ပတ္လည္, မ်ားေသာစစ္သည္ရွိေသာ၊ ေတန မစၥဳနာ-ထုိေသမင္းႏွင့္၊ သဂၤရံ-ကုိယ္ကသာေအာင္, ၫႇာတာေအာင္ဟု, လက္ေဆာင္ေခ်ာ့ျမႇဴ, တုိက္၍ယူျခင္းသည္၊ န ေနာ အတၳိ (နတၳိ ဧဝ)-မရွိဧကန္, အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။
ငါႏွင့္႐ြယ္တူ၊ ငါ့ေအာက္လူ၊ ႀကီးသူေသၾက မ်ားလွၿပီ။ခဏမစဲ၊ အုိစျမဲ၊ ကုိယ္လဲ ေသဖက္ နီးခဲ့ၿပီ။မေသရမီ၊ ပါရမီ၊ ငါသည္ ျဖည့္မွ သင့္ေတာ့မည္။
ေရ၌ ဒုတ္ေရး၊ တူေတြးေရပြက္၊ ေတာက္ထက္ျမစ္တူ၊ အားရွိသူေထြး၊ တံေတြးသားတစ္၊ သံအုိးျခစ္၌၊ ခ်ပစ္အလား၊ သတ္မည့္ႏြားႏွင့္၊ ျမက္ဖ်ားမွာႏွင္း၊ ပုံမယြင္းခဲ့၊ နီးမင္းအာယု၊ ေကာင္းသည့္မႈကုိ၊ ျပဳသင့္လက္ငင္း ခုခ်က္ခ်င္း။ (ခုဒၵသိကၡာ ဘာသာဋီကာ၊ စတုရာရကၡနိေဒၵသ၊ ၅၉၄-၅၉၅။)
ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔
No comments:
Post a Comment