ကုသိုလ္ေႏွာက္ယွက္ မာရ္နတ္တြက္ အက်ဳိးမည္သို႔ထြက္---

ကုသုိလ္လုပ္တုိင္း၊ မာရ္နတ္႐ုိင္း၊ မဆုိင္း ေႏွာင့္ယွက္ပါသေလာ?

ေႏွာင့္ယွက္ပါက၊ ပါယ္ဘဝ၊ မက်ၿပီဘူးေလာ?

ေမး။ ။ (ဂ) မာရ္နတ္ႀကီးသည္ ကုသုိလ္လုပ္တုိင္း အၿမဲေႏွာင့္ယွက္တတ္ပါသလား? ဘုရား၊ ဒီလုိလုပ္သျဖင့္ အပါယ္သုိ႔ မက်ေတာ့ဘူးလား? ဘုရား။

ကုသုိလ္လုပ္တုိင္း၊ မာရ္နတ္႐ုိင္း၊ မဆုိင္း မေႏွာင့္္ယွက္ပါ။

ေႏွာင့္ယွက္ပါက၊ ပါယ္ဘဝ၊ က်တတ္ေလသည္သာ။

ေျဖ။ ။ (ဂ) မာရ္နတ္သည္ ကုသုိလ္လုပ္တုိင္း အၿမဲ မေႏွာင့္ယွက္တတ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ မာရ္နတ္၏ခံယူခ်က္မွာ သူကုိယ္သူ ဘုံသုံးပါးကုိ အစုိးရသူ, ပုိင္ဆုိင္သူ-ဟုထင္ျမင္ယူလ်က္ ဘုံသုံးပါးမွ ထြက္ေျမာက္ရာ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္း က်င့္ၾကံေနသူ, ျပဳလုပ္ေနသူ (သုိ႔မဟုတ္) က်င့္ၾကံၿပီးသူ ျပဳလုပ္ၿပီးသူမ်ားကုိ ေႏွာင့္ယွက္တတ္ပါသည္ ၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟႏၲာမ်ားကုိလည္း ေႏွာင့္ယွက္တတ္ပါသည္၊ သဂါထာဝဂၢ, မာရသံယုတ္လာ ပဌမဝဂ္ဆယ္သုတ္, ဒုတိယဝဂ္ ဆယ္သုတ္ စုစုေပါင္း သုတ္ႏွစ္ဆယ္လုံးဟာ မာရ္နတ္က ဘုရားရွင္အား ေႏွာင့္ယွက္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတည္း။ တတိယဝဂ္ သုတ္မ်ား ၌ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟႏၲာမ်ားကုိ ေႏွာင့္ယွက္မႈ အေထြေထြတည္း။ ဘိကၡဳနီသံယုတ္ ဆယ္သုတ္၌ကား ရဟႏၲာ ဘိကၡဳနီမ်ားအား မာရ္နတ္၏ ေႏွာင့္ယွက္မႈအဖုံဖုံတည္း။ မာရ္နတ္သည္ ဝိပလႅာသ မကင္းေသးသူမ်ားကုိ ေႏွာင့္ယွက္ရာမွာ လြယ္ကူလွသည္။

တရားရွင္မ်ား၊ အထူးထား၊ သူကားေႏွာင့္ယွက္ပါ။

ဝိပလ္ရွိသူ၊ မာရ္နတ္မူ၊ လြယ္ကူ ေႏွာင့္ယွက္ပါ။

ရွင္ေမာဂၢလႅာန္အေလာင္း ဒူသီမာရ္နတ္အေၾကာင္း

တခါက အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္ေထရ္သည္ ဘဂၢတုိင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕အနီး ေဘသကဠာမည္ေသာ သမင္ေတာ၌ ေနေတာ္မူစဥ္ မာရ္သည္ အရွင္ျမတ္၏ဝမ္း၌ ဝင္ေရာက္ေနေလ၏၊ အရွင္ျမတ္က ဆင္ျခင္သျဖင့္ သိေသာအခါ “မာရ္ယုတ္, ထြက္ေလာ့၊ မာရ္ယုတ္, ထြက္ေလာ့၊ ဘုရားရွင္ကုိ မညွင္းဆဲလင့္၊ ဘုရားရွင္၏တပည့္ကုိ မညွင္းဆဲလင့္၊ သင့္အား ၾကာျမင့္စြာေသာကာလပတ္လုံး အစီးအပြါးမဲ့ ဆင္းရဲရန္ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ေျပာဆုိ၏။ မာရနတ္က “ဤရဟန္းသည္ ငါ့ကုိ မျမင္ဘဲ ေျပာဆုိသည္”ဟု ထင္မွတ္ေန၏၊ အရွင္ျမတ္က “မာရ္ယုတ္, သင့္ကုိ ငါသိ၏၊ သင္သည္ ငါ မသိ-ဟု မထင္မွတ္လင့္၊ သင္အား ၾကာျမင့္စြာေသာကာလပတ္လုံး အက်ဳိးစီးပြါးမဲ့ ဆင္းရဲရန္ မျဖစ္ေစလင့္”ဟု ထပ္မံ ေျပာဆုိေလ၏။

မာရ္နတ္သည္ “ဤရဟန္းသည္ ငါ့ကုိ သိျမင္၍သာ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္၏”ဟု ေတြးႀကံၿပီး အရွင္ျမတ္၏ ခံတြင္းမွ ထြက္၍ တံခါးရြက္ အျပင္ဖက္၌ ရပ္ေနေလ၏၊

အရွင္ျမတ္သည္ မာရ္နတ္ တံခါးရြက္ အျပင္ဖက္၌ ရပ္ေနသည္ကုိ ျမင္၍ “မာရ္ယုတ္, ဤေနရာ၌လည္း သင့္ကုိ ငါျမင္၏၊ သင္သည္ ‘သင္သည္ ငါ့ကုိ မျမင္’ဟု မထင္မွတ္လင့္၊ သင္သည္ တံခါး႐ြက္ အျပင္ဖက္၌ ရပ္ေန၏၊ မာရ္ယုတ္, ေရွးက ငါသည္ ဒူသီမည္ေသာ မာရ္နတ္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၏၊ ငါ့မွာ ကာဠီမည္ေသာႏွမ ရွိ၏၊ သင္ကား ထုိႏွမ၏ သားတည္း၊ သင္သည္ ငါ့တူျဖစ္၏။

ငါသည္ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုကုိ ရႏုိင္တန္ရာ၏ဟူေသာရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ပုဏၰား အိမ္ရွင္တုိ႔ကုိ လွည့္ပတ္၍ ကကုသန္ဘုရားရွင္၏တပည့္ အက်င့္သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဆဲေရးေစျခင္းျဖင့္ ေသလြန္ၾကကုန္ေသာ္ ထုိပုဏၰား အိမ္ရွင္တုိ႔ ငရဲသုိ႔က်ေရာက္ခဲ့ရကုန္၏၊ ငါသည္ အခြင့္အလမ္းကုိ မရခဲ့ပါ။ ငါသည္ ထုိရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ပင္ ပုဏၰား အိမ္ရွင္တုိ႔ကုိ အက်င့္သီလရွိေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ျမတ္ႏုိးပူေဇာ္ေစျခင္းျဖင့္ ထုိသူတုိ႔ ေသၾကေသာအခါ နတ္ျပည္ သုိ႔ ေရာက္ၾကကုန္၏၊ ငါ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္ကား မေအာင္ခဲ့ပါ။

မာရ္ယုတ္, ငါသည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ သူငယ္တစ္ေယာက္ကုိ ပူးဝင္၍ ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ကကုသန္ဘုရားရွင္ႏွင့္အတူ ဆြမ္းခံၾကြေနေသာ ဝိဓုရမေထရ္၏ဦးေခါင္း၌ ပုတ္ခတ္ေစ၏၊ အရွင္ျမတ္သည္ ေသြးယုိက်ေသာ ကြဲေသာ ဦးေခါင္းရွိလ်က္ပင္ ဘုရားရွင္၏ေနာက္မွ အစဥ္လုိက္ေတာ္မူရ၏၊ မာရ္ယုတ္, ထုိအခါ ဘုရားရွင္သည္ “ဤဒူသီ မာရ္နတ္ကား အတုိင္းအရွည္ကုိ မသိ”ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူကာ ဆင္ေျပာင္ၾကည့္သကဲ့သုိ႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ္မူသည္ႏွင့္ တစ္ၿပဳိင္နက္ ငါသည္ ထုိတည္ရာမွ ေလ်ာ့ၿပီးလွ်င္ ငရဲႀကီးသုိ႔ က်ေရာက္ရေလသည္။

ဒူသီမာရ္နတ္သည္ ဝိဓုရမေထရ္ကုိ လည္းေကာင္း, ကကုသန္ဘုရားရွင္ကုိ လည္းေကာင္း ထိပါးပုတ္ခတ္၍ က်က္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲသည္ အရာေသာ သံတံက်င္တုိ႔ျဖင့္ လွ်ဳိသတ္ႏွိပ္စက္ျခင္းရွိ၏။

မာရ္ယုတ္, ဤကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိ ေရွး႐ႉသိေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သာဝက ရဟန္းကုိ ထိပါးပုတ္ခတ္ေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းသုိ႔ ေရာက္ရလိမ့္မည္။

မီးသည္ စင္စစ္ သူမုိက္ကုိသာ ငါေလာင္မည္ဟု အားမထုတ္၊ သူမုိက္သည္သာ ေတာက္ေသာမီးကုိ ထိပါးေသာေၾကာင့္ေလာင္၏၊ မာရ္နတ္, ဤအတူပင္ သင္သည္ ဘုရားရွင္ကုိ ထိပါးပုတ္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ မီးကုိေတြ‹ထိ ေသာသူမုိက္ကဲ့သုိ႔ အလုိလို မိမိကုိယ္ကုိ ေလာင္ေစလိမ့္မည္။

မာရ္နတ္, ဘုရားရွင္ကုိ ထိပါးပုတ္ခတ္၍ အကုသုိလ္ပြါးမ်ား၏၊ အသုိ႔နည္း? ယုတ္မာမႈသည္ ငါ့အား အက်ဳိးမေပး-ဟု ထင္မွတ္သေလာ?

မာရ္နတ္, ယုတ္မာမႈကုိျပဳသူအား ကာလၾကာျမင့္ေသာ္ ယုတ္မာမႈသည္ ပြါးစီး၏ (တုိးပြါး၏)၊ မာရ္နတ္, ဘုရားရွင္ကုိ ထိပါးပုတ္ျခင္းမွ ၿငီးေငြ႔ေလာ့၊ ရဟန္းတုိ႔၌ ညွင္းဆဲလုိေသာ အာသာကုိ မျပဳလင့္။

စသည္ျဖင့္ ရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္မေထရ္က မာရ္နတ္ကုိ ၿခိမ္းေခ်ာက္စကားမ်ား ေျပာဆုိေသာေၾကာင့္ မာရ္နတ္သည္ စိတ္မေကာင္းရွာဘဲ ထုိေနရာ၌ပင္ ကြယ္ေလေတာ့၏ ။

မာရ္နတ္သည္ ဝိပလႅာသ ၁၂-ပါး တုိ႔ကုိ လုံးဝကုန္စင္ေအာင္ မပယ္ရေသးေသာ ပုဂၢဳိလ္၏စိတ္ကုိ လြမ္းမုိးႏွိပ္စက္ ဖ်က္ဆီးႏုိင္၏၊ ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္မွာ ဝိပလႅာသ ၄-ပါးတုိ႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ျဖစ္၍ ဘုရားရွင္၏ “ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး ပြါးမ်ားေသာပုဂၢဳိလ္သည္ အလုိရွိပါမူ အာယုကပ္ (အသက္တရာ) ပတ္လုံး လည္းေကာင္း, အာယုကပ္ထက္ (အသက္တရာထက္) အနည္းငယ္ပုိလြန္၍ လည္းေကာင္း ေနႏုိင္ေၾကာင္း အရပ္နိမိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူျခင္း”ကုိ မာရ္နတ္၏လွည့္ပတ္မႈေၾကာင့္ မရိပ္မိဘဲ ဘုရားရွင္အား အသက္တရာ, တရာေက်ာ္အထိ ေနေတာ္မူႏုိင္ဖုိ႔ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး ဆက္လက္ပြါးမ်ားပါရန္ မေလွ်ာက္ထားႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေမာဂၢလႅာန္ေထရ္ရွင္၊ ဗုိက္ထဲဝင္၊ မာရ္လွ်င္ ေႏွာင့္ယွက္ခါ။

ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္၊ အတိတ္ဇာတ္၊ ေဟာလတ္ ေထရ္မဟာ။

သူေတာ္စင္မ်ား၊ ေႏွာင့္ယွက္ျငား၊ ျပစ္ကား ၾကီးသည္သာ။

ဒူသီမာရ္နတ္၊ ျဖစ္ေတာ္ရပ္၊ မိန္႔အပ္ ကုိယ့္ေၾကာင္းရာ။

မာေရာ ဟိ ယႆ သေဗၺန သဗၺံ ဒြါဒသ ဝိပလႅာသာ အပၸဟီနာ၊ တႆ စိတၱံ ပရိယု႒ာတိ။ ေထရႆ စတၱာေရာ ဝိပလႅာသာ အပၸဟီနာ၊ ေတနႆ မာေရာ စိတၱံ ပရိယု႒ာတိ။ (ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢ႒ကထာ၊ မဟာပရိနိဗၺာနသုတၱ၊ နိမိေတၱာဘာသကထာဝဏၰနာ၊ ၁၄၅။)

စတၱာေရာ ဝိပလႅာသာတိ အသုေဘ “သုဘ”ႏၲိ သညာဝိပလႅာေသာ, စိတၱဝိပလႅာေသာ, ဒုေကၡ “သုခ”ႏၲိ သညာဝိပလႅာေသာ, စိတၱဝိပလႅာေသာတိ ဣေမ စတၱာေရာ ဝိပလႅသာ။ ေတနာတိ ယဒိပိ ဣတေရ အ႒ ဝိပလႅာသာ ပဟီနာ၊ တထာပိ ယထာဝုတၱာနံ စတုႏၷံ ဝိပလႅာသာနံ အပၸဟီနဘာေဝန။ (ဒီခနိကာယ္၊ မဟာဝဂၢဋီကာ၊ ၁၄၉။)

ဟိ (ယသၼာ)- အၾကင့္ေၾကာင့္၊ မာေရာ-မာနတ္သည္၊ ယႆ-အၾကင္သူသည္၊ သေဗၺန-အလုံးစုံေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္၊ သဗၺံ- အလုံးစုံ အကုန္အစင္၊ ဒြါဒသ-တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးကုန္ေသာ၊ ဝိပလႅာသာ- ဝိပလႅာသတုိ႔ကုိ၊ ဝါ- ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ မွတ္ထင္မႈတုိ႔ကုိ၊ အပၸဟီနာ- မပယ္အပ္ကုန္ေသး၊ တႆ- ထုိဝိပလႅာသတုိ႔ကုိ မပယ္ ရေသးေသာ ပုဂၢဳိလ္၏၊ စိတၱံ- စိတ္ကုိ၊ ပရိယု႒ာတိ- ထက္ဝန္းက်င္ လုယူႏုိင္၏၊ ဝါ-လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္ ဖ်က္ဆီးႏုိင္၏၊ ေထရႆ- အရွင္အာနႏၵာေထရ္သည္၊ စတၱာေရာ-ေလးပါးကုန္ေသာ၊ ဝိပလႅာသာ-တုိ႔ကုိ၊ အပၸဟီနာ- မပယ္အပ္ကုန္ေသး၊ ေတန-ထုိဝိပလႅာသ ေလးမ်ဳိးကုိ မပယ္အပ္ကုန္ေသးသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ မာေရာ- မာနတ္သည္၊ အႆ- ထုိမေထရ္၏၊ စိတၱံ ပရိယု႒ာတိ- စိတ္ကုိ လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္ ဖ်က္ဆီးႏုိင္၏။ (အ႒ကထာနက္)

စတၱာေရာ ဝိပလႅာသာတိ-ကား၊ အသုေဘ-အသုဘ၌၊ “သုဘ”ႏၲိ- သုဘဟူ၍၊ သညာဝိပလႅာေသာ- (ျဖစ္ ေသာ) သညာဝိပလႅာသလည္းေကာင္း၊ စိတၱဝိပလႅာေသာ-(ျဖစ္ ေသာ) စိတၱဝိပလႅာသလည္းေကာင္း၊ ဒုေကၡ-ဒုကၡ၌၊ “သုခ”ႏၲိ-သုခဟူ၍၊ သညာဝိပလႅာေသာ-(ျဖစ္ ေသာ) သညာဝိပလႅာသလည္းေကာင္း၊ စိတၱဝိပလႅာေသာ-(ျဖစ ေသာ) စိတၱဝိပလႅာသလည္းေကာင္း၊ ဣတိ-သုိ႔၊ ဣေမ စတၱာေရာ ဝိပလႅာသာ-ဤေလးပါးကုန္ေသာ ဝိပလႅာသ တုိ႔တည္း။ ေတနာတိ-ကား၊ ဣတေရ-ဤေလးပါးမွ တစ္ပါးကုန္ေသာ၊ အ႒ ဝိပလႅာသာ-ရွစ္ပါးေသာ ဝိပလႅာသ တုိ‹ကုိ၊ ယဒိပိ ပဟီနာ-အကယ္၍ကား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီး၊ တထာပိ-ထုိသုိ႔ရွစ္ပါးေသာ ပယ္အပ္ကုန္ၿပီးေသာ္လည္း၊ ယထာဝုတၱာနံ- အၾကင္အျခင္းအရာအားျဖင့္ ဆုိအပ္ကုန္ေသာ၊ စတုႏၷံ ဝိပလႅာသာနံ-ေလးပါးေသာ ဝိပလႅာသတုိ႔ကုိ၊ အပၸဟီနဘာေဝန- မပယ္အပ္ေသးသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ (မာေရာ-သည္၊ အႆ-၏၊ စိတၱံ-ကုိ၊ ပရိယု႒ာတိ-၏။) (ဋီကာနက္)

ဤက်မ္းဂန္မ်ား၏အဆုိအမိန္႔ေတြကုိ ၾကည့္လွ်င္ မာရ္နတ္သည္ ပုထုဇဥ္ကုိေရာ အရိယာပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိပါ ေႏွာင့္ယွက္တတ္ေသာ္လည္း ဝိပလႅာသမကင္းၾကေသးေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏ စိတ္ကုိသာ လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္ႏုိင္၍ ဝိပလႅာသကင္းၿပီးေသာ ဘုရား ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တုိ႔၏စိတ္ကိုမူ မလႊမ္းမုိး မႏွိပ္စက္ႏုိင္ပါ။

လက္ရွိ မာရ္နတ္သည္ ဘုရား ရဟႏၲာစေသာ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ေသာ္လည္း အပါယ္သုိ႔ က်ေၾကာင္းကုိ က်မ္းဂန္မ်ား၌ မေတြ႔မိေသးေသာ္လည္း ရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္အေလာင္း ဒူသီမာရ္နတ္က ကေလး ငယ္ကုိ ပူးဝင္၍ ေက်ာက္ခဲျဖင့္ ဝိဓုရမေထရ္၏ဦးေခါင္းကုိ ေပါက္ေသာေၾကာင့္ အပါယ္လားရပုံကုိ အရွင္ျမတ္ကုိယ္တုိင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ

ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ

ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔