Wednesday, January 29, 2014

ေနာက္ဆုံးပါတကား---



ေနာက္ဆုံးပါတကား

ယာ ဧတၳ သမၸတၱိ, သာ ဝိပတၱိပရိေယာသာနာ။ သဗၺဥွိ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ, သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ, သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ, သေဗၺာ သမာဂေမာ ဝိေယာဂပရိေယာသာေနာ။ (ေထရဂါထာအ႒ကထာ၊ ၂၊ ၂ဝ၁။)

သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ။ (သံယုတ္ဋီကာ၊ ၁၊ ၆၃။ ခုဒၵသိကၡာ-မူလသိကၡာ ဋီကာ၊ ၂၂၂။)

သဗၺံ အာေရာဂ်ံ ဗ်ာဓိပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ေယာဗၺနံ ဇရာပရိေယာသာနံ၊ သဗၺံ ဇီဝိတံ မရဏပရိေယာသာနံ၊ သေဗၺာေယဝ ေလာကသႏၷိဝါေသာ ဇာတိယာ အႏုဂေတာ, ဇရာယ အႏုသေဋာ, ဗ်ာဓိနာ အဘိဘူေတာ, မရေဏန အဗၻာဟေတာ။ (ဝိသုဒၶိမဂ္၊ ၁၊ ၂၂၅။)

ျပည့္စုံျခင္းသည္ ပ်က္စီးျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ အနာေရာဂါကင္းျခင္း က်န္းမာျခင္းဟူသမွ်သည္ နာျခင္း မက်န္းမာျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ ပ်ဳိမ်စ္ႏုနယ္ အ႐ြယ္ေကာင္းျခင္းဟူသမွ်သည္ အုိျခင္း ရင့္ေရာ္ျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ အသက္ရွင္ျခင္းဟူသမွ်သည္ ေသျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏၊ ေပါင္းဆုံျခင္းဟူသမွ်သည္ ေကြကြင္းျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိ၏။ အလုံးစုံေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ ဘဝအသစ္ျဖစ္ျခင္းက အစဥ္လုိက္လာ၏၊ အုိျခင္းက ပူးဝင္လာ၏၊ နာျခင္းက လႊမ္းမုိးႏွိပ္စက္၏၊ ေသျခင္းက ျပင္းစြာပုတ္ခတ္ ႐ုိက္သတ္လ်က္ရွိ၏။

(၁) ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ ပ်ဳိမ်စ္ျခင္းကား၊ အုိျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၂) ေရာဂါကင္းရွင္း၊ က်န္းမာျခင္းကား၊ နာျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၃) ဇီဝိန္တင္းလင္း၊ သက္ရွည္ျခင္းကား၊ ေသျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၄) ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၅) ေျခြရံသင္းပင္း၊ ျပည့္စုံျခင္းကား၊ ယုိယြင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၆) စည္းစိမ္ျပည့္တင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္းကား၊ မြဲျခင္းေနာက္ဆုံးပါတကား။
(၇) တက္ၾကြားၾကြၾကြ၊ ေမာက္လြန္းကလည္း၊ ေလွ်ာက်ေနာက္ဆုံးပါတကား။

ေလာက၌ ျပည့္စုံမႈ စည္းစိမ္ဟူသမွ်သည္ ပ်က္စီးမႈ ဝိပတၱိသာ အဆုံးရွိ၏၊ အနာကင္းျခင္းသည္ (တကင္းထဲ ကင္း၍မေန) အနာေရာဂါျဖစ္ျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏၊ ေနာက္ဆုံး ေသခါနီးမွာ မည္သူမဆုိ ေရာဂါျဖစ္၏၊ အရြယ္ပ်ဳိျခင္းသည္ (တပ်ဳိထဲ ပ်ဳိ၍မေန) အုိျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏၊ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ (တရွင္ထဲ ရွင္၍မေန) ေသျခင္းသာ အဆုံးရွိ၏။ ဤသုိ႔လွ်င္ “သမၸတၱိ ဟူသမွ်သည္ ဝိပတၱိသာ အဆုံးရွိ၏-ဟု ႏွလုံးသြင္းမႈသည္ သမၸတၱိ၏ ဝိပတၱိအားျဖင့္ မရဏကုိ အမွတ္ရေနျခင္းတည္း။ (ခုဒၵသိကၡာ ဘာသာဋီကာ၊ စတုရာရကၡနိေဒၵသ၊ ၅၉၁။)

အေႏၲာဝႆသတံ သေဗၺ၊ ေလာေက သကမၼနိႆိတာ။
မရဏံ ေဝ ဂမိႆႏၲိ၊ ဇာတာနံ ဟိ မတံ ဓုဝံ။

ေလာေက-မ်က္ျမင္ေတြ႔ရ, လူ႔ေလာက၌၊ သကမၼနိႆိတာ-စားေရး ဝတ္ေရး, ေနေရးထုိင္ေရးဟု, ကုိယ့္ေရးေတြ႐ႈပ္, ကုိယ့္အလုပ္ကုိ မွီၾကကုန္ေသာ၊ သေဗၺ-ရဟန္း ရွင္ လူ, ခပ္သိမ္းသူတုိ႔သည္၊ အေႏၲာဝႆ-သတံ-တေန႔တရက္, တနံနက္ဟု, အသက္ကုန္ဆင္း, အႏွစ္တရာအတြင္း၌၊ ေဝ (ဧကေႏၲန)-စင္စစ္ဧကန္, အမွန္မလြဲ, တပုံစံထဲသာလွ်င္၊ မရဏံ ဂမိႆႏၲိ-ေသတြင္းေသဝ, ေသေပါက္က်ေအာင္, ေရာက္ရကုန္လတံ့၊ ဟိ (သစၥံ)-သူေတာ္အမ်ား, လက္ကုိင္ထား၍, စကားဆုိဟန္, အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏၊ ဇာတာနံ-ေရွးကံအရ, တဘဝ၌, ျဖစ္ၾကရသူ, အမ်ားလူတုိ႔၏၊ မတံ-အသက္တမ္းႏွင့္, ကံစြမ္းအရွိန္, ကုန္ခ်ိန္ေရာက္က, ေသေပ်ာက္ရျခင္းသည္၊ ဓုဝံ-ေျမလက္ခတ္နဲ, ေျမွာက္သည့္ခဲသုိ႔, မလြဲမေသြ, အျမဲပင္ ျဖစ္ေပသတည္း။

အေဇၨဝ ကိစၥံ အာတပၸံ၊ ေကာ ဇညာ မရဏံ သုေဝ။
န ဟိ ေနာ သဂၤရံ ေတန၊ မဟာေသေနန မစၥဳနာ။

အေဇၨဝ-နက္ဖန္ မေ႐ႊ႕, ယခုေန႔၌ပင္၊ အာတပၸံ-ကိေလသာအမႈိက္, မီးျဖင့္တုိက္သုိ႔, ေလာင္ၿမိဳက္ဖုိ႔ရန္, အဖန္ဖန္ အားထုတ္မႈကုိ၊ ကိစၥံ ကာတဗၺံ-မနားမေန, ျပဳသင့္ေပ၏၊ သုေဝ-ယေန႔မွေထာက္, နက္ဖန္ေရာက္မွ၊ မရဏံ-ေသရမည္ကုိ၊ ေကာ-အဘယ္သူသည္၊ ဇညာ-ေကာင္းစြာပုိင္ပုိင္, သိႏုိင္ပါအံ့နည္း? ဟိ (ယုတၱံ)-ထုိကဲ့သုိ႔သာ, အခါခါျဖင့္, မွန္စြာပုံေသ, ေတြးသင့္ေပ၏၊ မဟာေသေနန-တြင္းပႏွစ္တန္, ေရာဂါဒဏ္ျဖင့္, ေဘးရန္ပတ္လည္, မ်ားေသာစစ္သည္ရွိေသာ၊ ေတန မစၥဳနာ-ထုိေသမင္းႏွင့္၊ သဂၤရံ-ကုိယ္ကသာေအာင္, ၫႇာတာေအာင္ဟု, လက္ေဆာင္ေခ်ာ့ျမႇဴ, တုိက္၍ယူျခင္းသည္၊ န ေနာ အတၳိ (နတၳိ ဧဝ)-မရွိဧကန္, အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။

ငါႏွင့္႐ြယ္တူ၊ ငါ့ေအာက္လူ၊ ႀကီးသူေသၾက မ်ားလွၿပီ။
ခဏမစဲ၊ အုိစျမဲ၊ ကုိယ္လဲ ေသဖက္ နီးခဲ့ၿပီ။
မေသရမီ၊ ပါရမီ၊ ငါသည္ ျဖည့္မွ သင့္ေတာ့မည္။

ေရ၌ ဒုတ္ေရး၊ တူေတြးေရပြက္၊ ေတာက္ထက္ျမစ္တူ၊ အားရွိသူေထြး၊ တံေတြးသားတစ္၊ သံအုိးျခစ္၌၊ ခ်ပစ္အလား၊ သတ္မည့္ႏြားႏွင့္၊ ျမက္ဖ်ားမွာႏွင္း၊ ပုံမယြင္းခဲ့၊ နီးမင္းအာယု၊ ေကာင္းသည့္မႈကုိ၊ ျပဳသင့္လက္ငင္း ခုခ်က္ခ်င္း။ (ခုဒၵသိကၡာ ဘာသာဋီကာ၊ စတုရာရကၡနိေဒၵသ၊ ၅၉၄-၅၉၅။)

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Sunday, January 19, 2014

ငါးေထာင္ဆိုသည့္ သာသနာ မည္သည့္က်မ္းကလာ---?



ျမန္မာျပည္, မရမ္းကုန္း, ဦးေသာင္းညြန္႔ (ေယာဂီ)၏ ေလွ်ာက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ—

သာသနာငါးေထာင္၊ က်မ္းကုိးေဆာင္၊ သိေအာင္ ၫႊန္းပါဘုရား။

ေမး။ ။ (က) အရွင္ဘုရား, ဘုရားသာသနာ ငါးေထာင္ရွိသည္၊ ထုိစကားသည္ ဘုရားေဟာ ျဖစ္ပါသလားဘုရား?

သာသနာငါးေထာင္၊ က်မ္းေစာင္ေစာင္၊ ထုတ္ေဆာင္ျပပါမည္။

ေျဖ။ ။ (က) ဘုရားသာသနာ ငါးေထာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားေဟာ တုိက္႐ုိက္ မလာရွိေသာ္လည္း ရွင္အာနႏၵာမေထရ္က မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ ရဟန္းျပဳခြင့္ရရန္ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္ ဘုရားရွင္က “အာနႏၵာ, လယ္သမားသည္ တစ္ဖက္ဆည္ကန္ႀကီး၌ ႀကိဳတင္၍ ႀကီးစြာေသာ ကန္သင္းကန္ေဘာင္တုိ႔ကုိ ဆည္ဖုိ႔ဖြဲ႔ယွက္ ခုိင္လုံစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းရွိပါမူ ေရတုိ႔သည္ မယုိမထြက္ အလုိရွိတုိင္း ရွည္ၾကာေလးျမင့္ေသာကာလပတ္လုံး သုံးေဆာင္ရသကဲ့သုိ႔ထုိ႔အတူ ငါဘုရားသည္ မဆြကပင္ ႀကိဳတင္လ်က္ ဘိကၡဳနီတုိ႔အား ဂ႐ုဓမ္ ရွစ္ပါးကုိ အသက္ထက္ဆုံး ေစာင့္ေရွာက္ေစျခင္းငွါ ပညတ္ေတာ္မူရကား ငါဘုရား၏ပညတ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဓမၼဝိနယ သဒၶမၼ (သာသနာ)သည္ အႏွစ္တစ္ေထာင္ တည္လတံ့ဟု—

“ေသယ်ထာပိ အာနႏၵ ပုရိေသာ မဟေတာ တဠာကႆ ပဋိကေစၥဝ အာဠႎ ဗေႏၶယ် ယာဝေဒဝ ဥဒကႆ အနတိကၠမနာယ၊ ဧဝေမဝ ေခါ အာနႏၵ မယာ ပဋိကေစၥဝ ဘိကၡဳနီနံ အ႒ ဂ႐ုဓမၼာ ပညတၱာ ယာဝဇီဝံ အနတိကၠမနီယာ”တိ။ (စူဠဝဂၢပါဠိ၊ ဘိကၡဳနိကၡႏၶက၊ ၄၄၇။)

[အာနႏၵ- အာနႏၵာ၊ ေသယ်ထာပိ- ဥပမာပုံဆုိ ဘယ္လုိနည္းဟူမူကား၊ ပုရိေသာ- သည္၊ မဟေတာ-ႀကီးစြာေသာ၊ တဠာကႆ- တစ္ဖက္ဆည္ကန္၏၊ အာဠႎ- ကန္ေဘာင္ကန္႐ုိးကုိ၊ ဥဒကႆ- ေရ၏၊ ယာဝ အနတိကၠမနာယ ဧဝ- မေက်ာ္လြန္ႏုိင္ျခင္း တုိင္ေအာင္ေသာ အက်ဳိးငွါသာ၊ ပဋိကေစၥဝ- ေစာေစာကပင္၊ ဗေႏၶယ် ေသယ်ထာပိ- ဖြဲ႔ရာသကဲ့သုိ႔၊ အာနႏၵ- အာနႏၵာ၊ ဧဝေမဝ- ဤအတူသာလွ်င္၊ မယာ- ငါသည္၊ ပဋိကေစၥဝ- ႀကဳိတင္၍သာလွ်င္၊ ဘိကၡဳနီနံ- တုိ႔အား၊ အ႒ ဂ႐ုဓမၼာ- ဂ႐ုဓမ္တရား ရွစ္ပါးတုိ႔ကုိ၊ ပညတၱာ- ပညတ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ ယာဝဇီဝံ- အသက္ထက္ဆုံး၊ အနတိကၠမနီယာ- မလြန္က်ဴးအပ္, မလြန္က်ဴးထုိက္ကုန္၊ ဣတိ- ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီ။]

မဟေတာ တဠာကႆ ပဋိကေစၥဝ အာဠိႏၲိ ဣမိနာ ပန ဧတမတၳံ ဒေႆတိ— ယထာ မဟေတာ တဠာကႆ အာဠိယာ အဗဒၶါယပိ ကိဥၥိ ဥဒကံ တိေ႒ယ်၊ ပဌမေမဝ ဗဒၶါယ ပန ယံ အဗဒၶပစၥယာ န တိေ႒ယ်၊ တမၸိ တိေ႒ယ်၊ ဧဝေမဝ ေယ ဣေမ အႏုပၸေႏၷ ဝတၳဳသၼႎ ပဋိကေစၥဝ အဝီတိကၠမနတၳာယ ဂ႐ုဓမၼာ ပညတၱာ၊ ေတသု အပညေတၱသုပိ မာတုဂါမႆ ပဗၺဇိတတၱာ ပေဥၥဝ ဝႆသတာနိ သဒၶေမၼာ တိေ႒ယ်။ ပဋိကေစၥဝ ပညတၱတၱာ ပန အပရာနိပိ ပဥၥဝႆသတာနိ ဌႆတီတိ ဧဝံ ပဌမံ ဝုတၱံ ဝႆသဟႆေမဝ ဌႆတီတိ။ (စူဠဝဂၢအ႒ကထာ၊ ဘိကၡဳနိကၡႏၾၶြက၊ ၁၂၇။)

[ ပန- ဆက္ဦးအံ့၊ မဟေတာ တဠာကႆ ပဋိကေစၥဝ အာဠိႏၲိ ဣမိနာ- မဟေတာ တဠာကႆ ပဋိကေစၥဝ အာဠႎ ဟူေသာ ဤပါဌ္ျဖင့္၊ ဧတမတၳံ- ဤအနက္အဓိပၸါယ္ကုိ၊ ဒေႆတိ- ျပေတာ္မူ၏၊ မဟေတာ- ႀကီးစြာေသာ၊ တဠာကႆ- တစ္ဖက္ဆည္ကန္၏၊ အာဠိယာ- ကန္ေပါင္ ကန္႐ုိးကုိ၊ အဗဒၶါယပိ- မဖြဲ႔အပ္ပါေသာ္လည္း၊ (မဖြဲ႔အပ္ေစကာမူ၊) ကိဥၥိ ဥဒကံ- အနည္းငယ္ေသာ ေရသည္၊ (ေရအနည္းငယ္သည္၊) တိေ႒ယထ ယထာ- တည္ရာသကဲ့သုိ႔၊ ပန- ဆက္ဦးအံ့၊ ပဌမေမဝ- ေစာေစာကပင္၊ (အာဠိယာ-ကုိ၊) ဗဒၶါယ-ဖြဲ႔အပ္ေသာ္၊ ယံ- အၾကင္ေရသည္၊ (အနည္းငယ္ေသာေရမွတပါး မ်ားစြာေသာေရသည္၊) အဗဒၶပစၥယာ- မဖြဲ႔ျခင္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ န တိေ႒ယ်- မတည္ရာ၊ တမၸိ- ထုိေရသည္လည္း၊ တိေ႒ယ် ယထာ- (ေစာေစာကပင္ ကန္ေပါင္ ကန္႐ုိးကုိ ဖြဲ႔အပ္ေသာေၾကာင့္) တည္ရာသကဲ့သုိ႔၊ ဧဝေမဝ- ဤအတူသာလွ်င္၊ ဝတၳဳသၼႎ- အေၾကာင္းဝတၳဳသည္၊ အႏုပၸေႏၷ- မျဖစ္ေပၚေသးမီ၊ ပဋိကေစၥဝ- ေစာေစာကပင္၊ (ႀကိဳတင္၍၊) အဝီတိကၠမနတၳာယ- မေက်ာ္လြန္ျခင္းအက်ဳိးငွါ၊ ေယ ဣေမ ဂ႐ုဓမၼာ- အၾကင္ဂ႐ုဓမ္တုိ႔ကုိ၊ ပညတၱာ-ပညတ္ေတာ္မူအပ္ကုန္ၿပီ၊ ေတသု- ထုိဂ႐ုဓမ္တုိ႔ကုိ၊ အပညေတၱသုပိ- မပညတ္အပ္ ပါကုန္ေသာ္လည္း၊ (မပညတ္အပ္ပါကုန္မူကား၊) မာတုဂါမႆ- မာတုဂါမ၏၊ ပဗၺဇိတတၱာ- ရဟန္းအျဖစ္သုိ႔ ကပ္ေရာက္သည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ပေဥၥဝ ဝႆသတာနိ- အႏွစ္ငါးရာတုိ႔ပတ္လုံးသာ၊ သဒၶေမၼာ- သူေတာ္ေကာင္း တရားသည္၊ တိေ႒ယ်-တည္ရာ၏၊ ပန- ဆက္ဦးအံ့၊ ပဋိကေစၥဝ- ေစာေစာကပင္၊ ပညတၱတၱာ- ပညတ္ေတာ္မူအပ္သည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ အပရာနိပိ- အျခားလည္း ျဖစ္ကုန္ေသာ၊ ပဥၥဝႆသတာနိ- အႏွစ္ငါးရာတုိ႔ပတ္လုံး၊ ဌႆတိ- တည္ဦးေတာ့လတံ့၊ ဣတိ ဧဝံ- ဤသုိ႔လွ်င္၊ ပဌမံ- ေရွးဦးစြာ၊ ဝုတၱံ- ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ၊ ဝႆသဟႆ ေမဝ- အႏွစ္တစ္ေထာင္ပတ္လုံးသာ၊ ဌႆတိ- တည္လတံ့၊ ဣတိ- ဤအနက္အဓိပၸါယ္ကုိ၊ (ဒေႆတိ- ျပေတာ္မူ၏။) (စူဠဝဂၢဘာသာဋီကာ၊ ဘိကၡဳနိကၡႏၶက အ႒ကထာ ဘာသာဋီကာ၊ ၄၃၆-၄၃၇။)]

မွတ္ခ်က္။ ။ မာတုဂါမမ်ား ရဟန္းျပဳလာသည့္အတြက္ နဂုိတည္စရာရွိေသာ အႏွစ္တစ္ေထာင္မွ တစ္ဝက္ေလ်ာ့၍ ငါးရာသာ တည္ေတာ့ရာ၏၊ သုိ႔ေသာ္ ဂ႐ုဓမ္ကုိ ႀကိဳတင္၍ ပညတ္ေတာ္မူလုိက္သည့္အတြက္ ငါးရာမေလ်ာ့ေတာ့ဘဲ “သေစ အာနႏၵ ၊ ပ ၊ ဝႆသဟႆံ သဒၶေမၼာ တိေ႒ယ် (ဝိ၊ ၄၊ ၄၄၆)”ဟု ပဌမမိန္႔ေတာ္မူအပ္ေသာ အႏွစ္တစ္ေထာင္အတုိင္းပင္ တည္ပါလိမ့္မည္- ဟု ဆုိလုိသည္။

သာသနာ ၅-ေထာင္ က်မ္းေစာင္ေစာင္
စူဠဝါအ႒ကထာႏွင့္ အဂၤုတၱဳိရ္ အ႒ကနိပါတအ႒ကထာတုိ႔လာ
သာသနာ ၅-ေထာင္

ရွင္အာနႏၵာအား ေဟာၾကားေတာမူေသာ ဘုရားရွင္၏အလုိေတာ္ကုိ သိေတာ္မူေသာ အ႒ကထာ ဆရာသည္ စူဠဝဂၢအ႒ကထာ ဘိကၡဳနိကၡႏၶကအဖြင့္၌ အႏွစ္တစ္ေထာင္ဟူသည္ (၁) ပဋိသမၻိဒါပေဘဒပတၱရဟႏၲာေခတ္ကုိသာ ရည္၍ ေဟာေတာ္မူသည္။ ထုိထက္အလြန္ (၂) သုကၡဝိႆကရဟႏၲာေခတ္ တစ္ေထာင္, (၃) အနာဂါမ္ေခတ္ တစ္ေထာင္, (၄) သကဒါဂါမ္ေခတ္ တစ္ေထာင္, (၅) ေသာတာပန္ေခတ္ တစ္ေထာင္ အားျဖင့္ သာသနာေတာ္ ငါးေထာင္ တည္လတံ့ဟု—

ဝႆသဟႆႏၲိ ေစတံ ပဋိသမၻိဒါပေဘဒပၸတၱခီဏာဝသဝေသေနဝ ဝုတၱံ။ တေတာ ပန ဥတၱရိပိ သုကၡဝိပႆကခီဏာသဝဝေသန ဝႆသဟႆံ, အနာဂါမိဝေသန ဝႆသဟႆံ, သကဒါဂါမိဝေသန ဝႆသဟႆံ, ေသာတာပႏၷဝေသန ဝႆသဟႆႏၲိ ဧဝံ ပဥၥဝႆသဟႆာနိ ပဋိေဝဓသဒြေမၼာ ဌႆတိ။ ပရိပတၱိဓေမၼာပိ တာနိေယဝ။ (စူဠဝဂၢအ႒ကထာ၊ ဘိကၡဳနိကၡႏၶက၊ ၁၂၇။)

အဂၤုတၱရနိကာယ္ အ႒ကနိပါတအ႒ကထာ ေဂါတမီဝဂ္ ေဂါတမီသုတ္အဖြင့္ (အံ ၊ ႒၊ ၃၊ ၂၃၈)၌လည္း အလားတူပင္ ဖြင့္ဆုိ၏။

ပါထိကဝဂၢအ႒ကထာလာ သာသနာ ၅-ေထာင္
ဒီဃနိကာယ္ ပါထိကဝဂၢအ႒ကထာ သမၸသာဒနီယသုတ္ သာသနာကြယ္ပုံအဖြင့္၌

(၁) ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊
(၂) ဆဠာဘိညရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊
(၃) ေတဝိဇၨရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊
(၄) သုကၡဝိပႆကရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊
(၅) ပါတိေမာကၡရဟန္းေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊ ဟု ရွိ၏။

ပဋိသမၻိဒါပေတၱဟိ ဝႆသဟႆံ အ႒ာသိ။ ဆဠာဘိေညဟိ ဝႆသဟႆံ။ ေတဝိေဇၨဟိ ဝႆသဟႆံ။ သုကၡဝိပႆေကဟိ ဝႆသဟႆံ။ ပါတိေမာေကၡဟိ ဝႆသဟႆံ အ႒ာသိ။ (ဒီ၊ ႒၊ ၃၊ ၈၃။)

အဂၤုတၱဳိရ္ ဧကကနိပါတအ႒ကထာလာ သာသနာ ၅-ေထာင္
ထုိ႔ျပင္ အဂၤုတၱရနိကာယ္ ဧကကနိပါတအ႒ကထာ ဒုတိယပမာဒါဒိဝဂၢအဖြင့္၌ကား —

(၁) ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝဝဝ၊
(၂) ထုိ႔ေနာက္ ဆဠာဘိညရဟႏၲာေခတ္၊
(၃) ထုိ႔ေနာက္ ေတဝိဇၨရဟႏၲာေခတ္၊
(၄) ထုိ႔ေနာက္ သုကၡဝိပႆကရဟႏၲာေခတ္၊
(၅) ထုိ႔ေနာက္ အနာဂါမ္, သကဒါဂါမ္, ေသာတာပန္– ဟု လာရွိ၏။

ဗုဒၶါနံ ဟိ ပရိနိဗၺာနေတာ ဝႆသဟႆေမဝ ပဋိသမၻိဒါ နိဗၺေတၱတုံ သေကၠာႏၲိ၊ တေတာ ပရံ ဆ အဘိညာ၊ တေတာ တာပိ နိဗၺေတၱတုံ အသေကၠာႏၲာ တိေႆာ ဝိဇၨာ နိဗၺေတၱႏၲိ။ ဂစၧေႏၲ ဂစၧေႏၲ ကာေလ တာပိ နိဗၺေတၱတုံ အသေကၠာႏၲာ သုကၡဝိႆကာ ေဟာႏၲိ။ ဧေတေနဝ ဥပါေယန အနာဂါမိေနာ သကဒါဂါမိေနာ ေသာတာပႏၷာတိ။ (အံ၊ ႒၊ ၁၊ ၆၇။)

ပါရာဇိကက႑အ႒ကထာ ဗာဟိရနိဒါနကထာ ပဌမသဂႌတိကထာ၌လည္း—
ပဌမသံဂါယနာတင္ၿပီးဆုံးေသာကာလဝယ္ “မဟာကႆပမေထရ္သည္ ဘုရားရွင္၏ ဤသာသနာေတာ္ကုိ အႏွစ္ ၅ေထာင္ ရွည္ၾကာသည့္ကာလပတ္လုံး တည္ရွိေအာင္ စြမ္းႏုိင္သည္ကုိ ျပဳအပ္ေပၿပီ”ဟု ေကာင္းခ်ီးေပးသကဲ့ေသာအေနျဖင့္ ဤေျမႀကီးသည္ အႀကိမ္မ်ားစြာ လႈပ္ခဲ့ေလသည္-ဟု လာရွိ၏။

သဂႌတိပရိေယာသာေန စႆ “ဣဒံ မဟာကႆပေတၳေရန ဒသဗလႆ သာသနံ ပဥၥဝႆ သဟႆပရိမာဏံ ကာလံ ပဝတၱနသမတၳံ ကတ”ႏၲိ သဥၥာတပၸေမာဒါ သာဓုကာရံ ဝိယ ဒဒမာနာ အယံ မဟာပထဝီ ဥဒကပရိယႏၲံ ကတြာ အေနကပၸကာရံ ကမၸိ သကၤမၸိ သမၸကမၸိ သမၸေဝဓိ၊ အေနကာနိ စ အစၧရိယာနိ ပါတုရေဟသုႏၲိ အယံ ပဌမသဂႌတိ နာမ။ (ဝိ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၃။)

စ- ဆက္၍ဆုိဦးအံ့၊ အႆ- ထုိဘုရားစကားေတာ္ကုိ၊ သဂႌတိပရိေယာသာေန- သံဂါယနာတင္ျခင္း၏ အဆုံး၌၊ မဟာကႆပေတၳေရန-မဟာကႆပမေထရ္သည္၊ ဒသဗလႆ-ျမတ္စြာဘုရား၏၊ ဣဒံ သာသနံ- ဤသာသနာေတာ္ကုိ၊ ပဥၥဝႆသဟႆပရမာဏံ- အႏွစ္ ၅ေထာင္အတုိင္းအရွည္ရွိေသာ၊ ကာလံ- ကာလပတ္လုံး၊ ပဝတၱနသမတၳံ- ျဖစ္ျခင္း၌ စြမ္းႏုိင္သည္ကုိ၊ ကတံ- ျပဳအပ္ပါေပၿပီ၊ ဣတိ- ဤသုိ႔၊ သဥၥာတပၸေမာဒါ- လြန္စြာျဖစ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိသည္၊ (ဟုတြာ-၍၊) သာဓုကာရံ- သာဓု ဟု ျပဳအပ္ေသာ အသံကုိ၊ ဝါ- ေကာင္းခ်ီးသံကုိ၊ ဒဒမာနာ-မေပးေသာ္လည္း ေပးသကဲ့သုိ႔၊ အယံ မဟာပထဝီ- ဤေျမႀကီးသည္၊ ဥဒကပရိယႏၲံ- ေရအဆုံးအပုိင္းအျခားရွိသည္ကုိ၊ ကတြာ-ျပဳ၍၊ အေနကပၸကာရံ- တစ္ပါးမက မ်ားေသာအျပားအားျဖင့္၊ ဝါ- ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ၊ ကမၸိ- တုန္လႈပ္ၿပီ၊ သကၤမၸိ- အထက္အထက္သုိ႔ တက္ကာတက္ကာ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္ၿပီ၊ သမၸကမၸိ- အထက္ ေအာက္ နိမ့္တုံျမင့္တုံ အျပားအားျဖင့္ ျပင္းစြာ တုန္လႈပ္ၿပီ၊ သမၸေဝဓိ- အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ယိမ္းထုိး၍ အမ်ဳိးမ်ဳိး အျပားအားျဖင့္ ျပင္းစြာတုန္လႈပ္ၿပီ၊ အေနကာနိ- တစ္ပါးမက မ်ားစြာကုန္ေသာ၊ အစၧရိယာနိ စ-ပန္းမုိးရြာျခင္း, အဝတ္ေျမႇာက္ျခင္း အစရွိေသာ အံ့ဘြယ္တုိ႔သည္လည္း၊ ပါတုရေဟသုံ- ထင္ရွားျဖစ္ကုန္ၿပီ၊ ဣတိ အယံ- ဤဆုိအပ္ခဲ့ၿပီးသည္ကား၊ ပဌမမဟာသဂႌတိ နာမ- ပဌမမဟာသံဂါယနာတင္ျခင္း မည္၏။ (ပါရာဇိကဏ္ဘာသာဋီကာ၊ ၁၊ ၁၈၉-၁၉ဝ။)

ဒီဃနိကာယ္ သီလကၡႏၶဝဂၢအ႒ကထာ နိဒါနကထာ ပဌမသဂႌတိကထာ (ဒီ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၆)ႏွင့္ အ႒သာလိနီအ႒ကထာ နိဒါနကထာ (အဘိ၊ ႒၊ ၁၊ ၂၈)တုိ႔၌လည္း “ပဥၥဝႆသဟႆပရိမာဏကာလံ”ဟု သမာသ္ ပုဒ္ျဖစ္တာသာ ထူး၏။

သာသနာ ၅ေထာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ “ပိဋကေတာ္ႏွင့္စပ္ မွတ္စုေထြလာ သိေကာင္းစရာ” စာအုပ္ (၈၂၁-၈၂၂)၌ ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။

ဗုဒၶေဟာခ်က္၊ စကားျမြက္၊ ယူလ်က္ ဖြင့္ၾကသည္။
တုိက္႐ုိက္ေဟာၾကား၊ ျမတ္စကား၊ ထင္ရွားမရွိၿပီ။

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Monday, January 13, 2014

ယံုၾကည္မႈ သဒၶါ---



သဒၶါဟူသည္---

သဒၶႏၲိ ကမၼႆ ေစဝ ဖလႆ စ သဒၵဟနလကၡဏာယ ေလာကိကာယ သဒၶါယ ေစဝ, တီသု ဝတၳဴသု အေဝစၥပသာဒသခၤါတာယ ေလာကုတၱရသဒၶါယ စ သမႏၷာဂတံ။ (ဓမၼပဒအ႒ကထာ၊ ၁၊ ၄၅။)

သဒၶႏၲိ ကမၼဖလသဒၶံ, ရတနတၱယသဒၶဥၥ။ (ဝိသုဒၶိမဂၢမဟာဋီကာ၊ ၁၊ ၂ဝဝ။)

သဒၶါဟူသည္ ကံ, ကံ၏အက်ဳိးကုိယုံၾကည္ေသာ ေလာကီသဒၶါႏွင့္ ရတနာသုံးတုိ႔၌ မတုန္မလႈပ္ယုံၾကည္ ေသာ ေလာကုတၱရာသဒၶါ-ဟု ၂-မ်ဳိးရွိ၏။ (ဓမၼပဒအ႒ကထာ။)

သဒၶါဟူသည္ ကံ, ကံ၏အက်ဳိးကုိယုံၾကည္ေသာသဒၶါႏွင့္ ရတနာသုံးပါးအေပါင္း၌ ယုံၾကည္ေသာသဒၶါ-ဟု ၂-မ်ဳိးရွိ၏။ (ဝိသုဒၶိမဂ္ မဟာဋီကာ။)

သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနဲ (နည္း)၏–––ဗလဝသေဒၶါ ဟိ မႏၵပေညာ မုဒၶပၸသေႏၷာ ေဟာတိ၊ အဝတၳဳသၼႎ ပသီဒတိ။

ဟိ-ခ်ဲ႔ဦးအံ့၊ ဗလဝသေဒၶါ-အားႀကီးေသာသဒၶါရွိေသာ၊ မႏၵပေညာ-ႏုံံ႔ေသာပညာရွိေသာပုဂၢဳိလ္သည္၊ မုဒၶပၸသေႏၷာ-ဉာဏ္မရွိသည္ျဖစ္၍ ၾကည္ညုိတတ္သူသည္၊ ေဟာတိ-၏၊ အဝတၳဳသၼႎ-ၾကည္ညုိစရာမဟုတ္ေသာ ဝတၳဳ၌၊ ပသီဒတိ-ၾကည္ညုိတတ္၏။

မုဒၶပၸသေႏၷာ။ ။ ေတြေဝသူ, ညံ့ဖ်င္းသူ, ဉာဏ္နည္းသူ-ဟူေသာ အနက္ကုိေဟာ၏၊ ညံ႔ဖ်င္းသည္ျဖစ္၍ ၾကည္ညုိ ထုိက္သူမဟုတ္ပါဘဲ ၾကည္ညုိသူ။ သဒၶါလြန္ကဲေသာ္လည္း သန္႔ရွင္းေသာဉာဏ္ကား မရွိ၊ ၾကည္ညုိဖြယ္မဟုတ္သူ၌ ၾကည္ညုိသူ၊ မိစၧာအယူရွိသူတုိ႔က သူတုိ႔၏ဆရာေတြကုိ ၾကည္ညုိေနၾကသကဲ့သုိ႔တည္း။

ေယာ ဗလဝတိယာ သဒၶါယ သမႏၷာဂေတာ အဝိသဒဉာေဏာ၊ ေသာ မုဓပၸသေႏၷာ ေဟာတိ, န အေဝစၥပၸသေႏၷာ။ တထာ ဟိ အဝတၳဳသၼႎ ပသီဒတိ ေသယ်ထာပိ တိတၳိယသာဝကာ။ (ဧကကနိပါတ္အဂၤုတၱရဋီကာ၊ ၂၅၅။)

ပညာလြန္ကဲ သဒၶါနဲ၏---ဗလဝပေညာ မႏၵသေဒၶါ ေကရာဋိကပကၡံ ဘဇတိ၊ ေဘသဇၨသမု႒ိေတာ ဝိယ ေရာေဂါ အေတကိေစၧာ ေဟာတိ။ စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ ကုသလံ ေဟာတီတိ အတိဓာဝိတြာ ဒါနာဒီနိ ပုညာနိ အကေရာေႏၲာ နိရေယ ဥပၸဇၨတိ။ ဥဘိႏၷံ ပန သမတာယ ဝတၳဳသၼႎေယဝ ပသီဒတိ။

ဗလဝပေညာ- အားႀကီးေသာပညာရွိေသာ၊ မႏၵသေဒၶါ-ႏုံ႔ေသာသဒၶါရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္၊ ေကရာဋိကပကၡံ-ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူ၏အဖုိ႔သုိ႔၊ ဘဇတိ-ကပ္ေရာက္တတ္၏၊ (ေကာဝိယ- အဘယ္ကဲ့သုိ႔နည္းဟူမူကား?) ေဘသဇၨသမု႒ိေတာ- ေဆးမွားေၾကာင့္ ထၾကြျဖစ္ေပၚလာေသာ၊ ေရာေဂါ- ေရာဂါသည္၊ အေတကိေစၧာ-ေဆးကုျခင္းငွါ မထုိက္သည္၊ ဝါ- ကုစားဖုိ႔ မလြယ္ကူသည္၊ ေဟာတိ ဝိယ- ျဖစ္သကဲ့သုိ႔တည္း။ စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ- စိတ္ျဖစ္ကာမွ်ျဖင့္ပင္၊ ကုသလံ- ကုသုိလ္သည္၊ ေဟာတိ- ၏၊ ဣတိ- သုိ႔၊ အတိဓာဝိတြာ- ရပ္သင့္ေသာအပုိင္း အျခား၌ မရပ္ပဲ လြန္သြား၍၊ ဒါနာဒီနိ- ဒါနအစရွိကုန္ေသာ၊ ပုညာနိ-ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ၊ အကေရာေႏၲာ-မျပဳဘဲ၊ နိရေယ- ငရဲ၌၊ ဥပၸဇၨတိ- ျဖစ္ရတတ္၏။ ပန- အေလ်ာ္ကား၊ ဥဘိႏၷံ-သဒၶါ ပညာႏွစ္ပါးတုိ႔၏၊ သမတာယ- ညီမွ် ကုန္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ဝတၳဳသၼႎေယဝ- ၾကည္ညုိထုိက္ေသာ ဝတၳဳ၌သာ၊ ပသီဒတိ- ၏။

ေကရာဋိကပကၡသုိ႔ ဝင္ပုံကုိျပလုိ၍ “စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ”စသည္ကုိ မိန္႔သည္၊ ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကား အဘိဓမၼာ သေဘာကုိ နည္းနည္းပါးပါး လုိက္စားဘူးေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၌ ကုန္ေသာေငြသည္ ေနာက္ဘဝ၌ အက်ဳိးေပးသည္ မဟုတ္၊ ေစတနာကသာ အက်ဳိးေပးသည္ဟု အမွန္အတုိင္းယူဆ၍ သူကုိယ္တုိင္က မည္သည့္ ဒါန သီလ စေသာ ကုသုိလ္ကုိမွ် ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္၊ စိတ္ကူးျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ေန၏၊ စိတ္ကူးျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ေန၏၊ အျခားပုညႀကိယာဝတၳဳတုိ႔ကုိလည္း စိတ္ကူးျဖင့္ခ်ည္း ျပဳေန၏၊ တကယ္လုပ္ဖုိ႔ရန္ တုိက္တြန္းေသာအခါ “ကုသုိလ္ဆုိတာ စိတ္ ေစတနာသာ လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ သူမ်ား လႉသည္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚလွ်င္လဲ ကုသုိလ္ရတာပါဘဲ” ဟု ေျပာ၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးသည္ ေဆးမွားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေရာဂါသည္ ကုစား၍ မလြယ္သကဲ့သုိ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔ရန္ ေဟာေျပာ၍ မလြယ္၊ ထုိသုိ႔ ကုသုိလ္မရွိရကား သူတပါးကုိ ကဲ့ရဲ့ေသာ အကုသုိလ္ေတြႏွင့္ မိမိ ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးေသာ အကုသုိလ္ေတြ တုိးပြါး၍ ငရဲ၌ လားရတတ္ေလသည္။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီဘာသာဋီကာ၊ ၂၊ ေအာက္ေျခမွတ္ခ်က္၊ ၄၁၇။)

သမာဓိလြန္ကဲ ဝီရိယနဲ၏--- ဗလဝသမာဓႎ ပန မႏၵဝီရိယံ သမာဓိႆ ေကာသဇၨပကၡတၱာ ေကာသဇၨံ အဓိဘဝတိ။ ဗလဝဝီရိယံ မႏၵသမာဓႎ ဝီရိယႆ ဥဒၶစၥပကၡတၱာ ဥဒၶစၥံ အဓိဘဝတိ။ သမာဓိ ပန ဝီရိေယန သံေယာဇိေတာ ေကာသေဇၨ ပတိတုံ န လဘတိ၊ ဝီရိယံ သမာဓိနာ သံေယာဇိတံ ဥဒၶေစၥ ပတ္ိတုံ န လဘတိ။ တသၼာ တဒုဘယမၸိ သမံ ကာတဗၺံ။ ဥဘယသမတာယ ဟိ အပၸနာ ေဟာတိ။ အပိစ သမာဓိကမၼိကႆ ဗလဝတီပိ သဒၶါ ဝ႗တိ။ ဧဝံ ေသာ သဒၵဟေႏၲာ ၾသကေပၸေႏၲာ အပၸနံ ပါပုဏိႆတိ။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီအ႒ကထာ၊ သတိပ႒ာနဝိဘဂၤအဖြင့္၊ ၂၆၄-၂၆၅။)

ပန-ကား၊ ဗလဝသမာဓႎ- အားႀကီးေသာ သမာဓိရွိေသာ၊ မႏၵဝီရိယံ- ႏုံ႔ေသာ ဝီရိယရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္ကုိ၊ သမာဓိႆ- သမာဓိ၏၊ ေကာသဇၨပကၡတၱာ- ေကာသဇၨအဖုိ႔ရွိသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ေကာသဇၨံ-သည္၊ အဓိဘဝတိ- လႊမ္းမုိး၍ ျဖစ္၏။ ဗလဝဝီရိယံ- အားႀကီးေသာ ဝီရိယရွိေသာ၊ မႏၵသမာဓႎ- ႏုံ႔ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္ကုိ၊ ဝီရိယႆ-၏၊ ဥဒၶစၥပကၡတၱာ- ဥဒၶစၥအဖုိ႔ရွိသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ဥဒၶစၥံ-သည္၊ အဓိဘဝတိ-၏။ [ဤအဓိပၸါယ္ကုိ ရည္ရြယ္၍ “သမာဓိလြန္ေတာ့ ေကာသဇၨ, ဝီရိယလြန္ေတာ့ ဥဒၶစၥ”ဟု ေျပာၾကသည္]။ ပန-အေလ်ာ္ကား၊ ဝီရိေယန-ႏွင့္၊ သံေယာဇိေတာ- ယွဥ္ေစအပ္ေသာ၊ သမာဓိ- သည္၊ ေကာသေဇၨ- ၌၊ ပတိတုံ- က်ျခင္းငွါ၊ ဝါ- က်ခြင့္ကုိ၊ န လဘတိ- မရ၊ သမာဓိနာ- ႏွင့္၊ သံေယာဇိတံ- ေသာ၊ ဝီရိယံ-သည္၊ ဥဒၶေစၥ-၌၊ ပတ္ိတုံ- ငွါ၊ ဝါ- ကုိ၊ န လဘတိ။ တသၼာ-ေၾကာင့္၊ တဒုဘယမၸိ-ထုိဝီရိယ သမာဓိ ႏွစ္ပါးစုံကုိလည္း၊ သမံ-ညီမွ်ေအာင္၊ ကာတဗၺံ-ျပဳအပ္၏။ ဟိ-အက်ဳိးကား၊ ဥဘယသမတာယ- ဝီရိယ သမာဓိ ႏွစ္ပါးစုံ၏ညီမွ်သည္၏အျဖစ္သည္၊ (သတိ-ေသာ္၊) အပၸနာ-သည္၊ ေဟာတိ။ အပိစ-စုိးစဥ္းအနည္းငယ္ ဆုိဖြယ္ရွိေသး၏၊ သမာဓိကမၼိကႆ- သမာဓိ အလုပ္ရွိေသာ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္၏၊ ဗလဝတီပိ- အားႀကီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ သဒၶါ-သည္၊ ဝ႗တိ- သင့္၏။ ဧဝံ-သုိ႔၊ ေသာ-ထုိသဒၶါအားေကာင္းေသာပုဂၢဳိလ္သည္၊ သဒၵဟေႏၲာ- ယုံၾကည္လ်က္၊ ၾသကေပၸေႏၲာ-သက္ဝင္လ်က္၊ အပၸနံ-အပၸနာသုိ႔၊ ပါပုဏိႆတိ-ေရာက္လတၱံ႔။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီဘာသာဋီကာ၊ ၂၊ ၄၁၇-၄၁၈။)

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

Wednesday, January 8, 2014

သိမ္သင္တန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးဆံုးျခင္း---

သိမ္ႏုတ္ သိမ္သမုတ္နည္းသင္တန္း


အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ဟာဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔
ဓမၼာနႏၵ ၀ိဟာရ ေက်ာင္းတိုက္တြင္
သင္တန္းဆရာ ဓမၼာနႏၵဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ ေဇာတာလကၤာရ ၏
သိမ္ႏုတ္ သိမ္သမုတ္နည္း သင္တန္းကို
သင္တန္းကာလ ၉-ရက္၊ ေအာင္လက္မွတ္ေပး ၁-ရက္၊ စုစုေပါင္း ၁၀-ရက္တာ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ေရာက္ရွိေနၾကေသာ
သံဃာေတာ္ ၂၄-ပါး တက္ေရာက္သင္ၾကား ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္။
-_- -_-
***ပံုကိုႏွိပ္လွ်င္လည္း မွတ္တမ္းပံုမ်ား ေပၚလာပါလိမ့္မည္***

-_- -_-

Audio

Followers