Monday, January 13, 2014

ယံုၾကည္မႈ သဒၶါ---



သဒၶါဟူသည္---

သဒၶႏၲိ ကမၼႆ ေစဝ ဖလႆ စ သဒၵဟနလကၡဏာယ ေလာကိကာယ သဒၶါယ ေစဝ, တီသု ဝတၳဴသု အေဝစၥပသာဒသခၤါတာယ ေလာကုတၱရသဒၶါယ စ သမႏၷာဂတံ။ (ဓမၼပဒအ႒ကထာ၊ ၁၊ ၄၅။)

သဒၶႏၲိ ကမၼဖလသဒၶံ, ရတနတၱယသဒၶဥၥ။ (ဝိသုဒၶိမဂၢမဟာဋီကာ၊ ၁၊ ၂ဝဝ။)

သဒၶါဟူသည္ ကံ, ကံ၏အက်ဳိးကုိယုံၾကည္ေသာ ေလာကီသဒၶါႏွင့္ ရတနာသုံးတုိ႔၌ မတုန္မလႈပ္ယုံၾကည္ ေသာ ေလာကုတၱရာသဒၶါ-ဟု ၂-မ်ဳိးရွိ၏။ (ဓမၼပဒအ႒ကထာ။)

သဒၶါဟူသည္ ကံ, ကံ၏အက်ဳိးကုိယုံၾကည္ေသာသဒၶါႏွင့္ ရတနာသုံးပါးအေပါင္း၌ ယုံၾကည္ေသာသဒၶါ-ဟု ၂-မ်ဳိးရွိ၏။ (ဝိသုဒၶိမဂ္ မဟာဋီကာ။)

သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနဲ (နည္း)၏–––ဗလဝသေဒၶါ ဟိ မႏၵပေညာ မုဒၶပၸသေႏၷာ ေဟာတိ၊ အဝတၳဳသၼႎ ပသီဒတိ။

ဟိ-ခ်ဲ႔ဦးအံ့၊ ဗလဝသေဒၶါ-အားႀကီးေသာသဒၶါရွိေသာ၊ မႏၵပေညာ-ႏုံံ႔ေသာပညာရွိေသာပုဂၢဳိလ္သည္၊ မုဒၶပၸသေႏၷာ-ဉာဏ္မရွိသည္ျဖစ္၍ ၾကည္ညုိတတ္သူသည္၊ ေဟာတိ-၏၊ အဝတၳဳသၼႎ-ၾကည္ညုိစရာမဟုတ္ေသာ ဝတၳဳ၌၊ ပသီဒတိ-ၾကည္ညုိတတ္၏။

မုဒၶပၸသေႏၷာ။ ။ ေတြေဝသူ, ညံ့ဖ်င္းသူ, ဉာဏ္နည္းသူ-ဟူေသာ အနက္ကုိေဟာ၏၊ ညံ႔ဖ်င္းသည္ျဖစ္၍ ၾကည္ညုိ ထုိက္သူမဟုတ္ပါဘဲ ၾကည္ညုိသူ။ သဒၶါလြန္ကဲေသာ္လည္း သန္႔ရွင္းေသာဉာဏ္ကား မရွိ၊ ၾကည္ညုိဖြယ္မဟုတ္သူ၌ ၾကည္ညုိသူ၊ မိစၧာအယူရွိသူတုိ႔က သူတုိ႔၏ဆရာေတြကုိ ၾကည္ညုိေနၾကသကဲ့သုိ႔တည္း။

ေယာ ဗလဝတိယာ သဒၶါယ သမႏၷာဂေတာ အဝိသဒဉာေဏာ၊ ေသာ မုဓပၸသေႏၷာ ေဟာတိ, န အေဝစၥပၸသေႏၷာ။ တထာ ဟိ အဝတၳဳသၼႎ ပသီဒတိ ေသယ်ထာပိ တိတၳိယသာဝကာ။ (ဧကကနိပါတ္အဂၤုတၱရဋီကာ၊ ၂၅၅။)

ပညာလြန္ကဲ သဒၶါနဲ၏---ဗလဝပေညာ မႏၵသေဒၶါ ေကရာဋိကပကၡံ ဘဇတိ၊ ေဘသဇၨသမု႒ိေတာ ဝိယ ေရာေဂါ အေတကိေစၧာ ေဟာတိ။ စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ ကုသလံ ေဟာတီတိ အတိဓာဝိတြာ ဒါနာဒီနိ ပုညာနိ အကေရာေႏၲာ နိရေယ ဥပၸဇၨတိ။ ဥဘိႏၷံ ပန သမတာယ ဝတၳဳသၼႎေယဝ ပသီဒတိ။

ဗလဝပေညာ- အားႀကီးေသာပညာရွိေသာ၊ မႏၵသေဒၶါ-ႏုံ႔ေသာသဒၶါရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္၊ ေကရာဋိကပကၡံ-ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲသူ၏အဖုိ႔သုိ႔၊ ဘဇတိ-ကပ္ေရာက္တတ္၏၊ (ေကာဝိယ- အဘယ္ကဲ့သုိ႔နည္းဟူမူကား?) ေဘသဇၨသမု႒ိေတာ- ေဆးမွားေၾကာင့္ ထၾကြျဖစ္ေပၚလာေသာ၊ ေရာေဂါ- ေရာဂါသည္၊ အေတကိေစၧာ-ေဆးကုျခင္းငွါ မထုိက္သည္၊ ဝါ- ကုစားဖုိ႔ မလြယ္ကူသည္၊ ေဟာတိ ဝိယ- ျဖစ္သကဲ့သုိ႔တည္း။ စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ- စိတ္ျဖစ္ကာမွ်ျဖင့္ပင္၊ ကုသလံ- ကုသုိလ္သည္၊ ေဟာတိ- ၏၊ ဣတိ- သုိ႔၊ အတိဓာဝိတြာ- ရပ္သင့္ေသာအပုိင္း အျခား၌ မရပ္ပဲ လြန္သြား၍၊ ဒါနာဒီနိ- ဒါနအစရွိကုန္ေသာ၊ ပုညာနိ-ေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ၊ အကေရာေႏၲာ-မျပဳဘဲ၊ နိရေယ- ငရဲ၌၊ ဥပၸဇၨတိ- ျဖစ္ရတတ္၏။ ပန- အေလ်ာ္ကား၊ ဥဘိႏၷံ-သဒၶါ ပညာႏွစ္ပါးတုိ႔၏၊ သမတာယ- ညီမွ် ကုန္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ဝတၳဳသၼႎေယဝ- ၾကည္ညုိထုိက္ေသာ ဝတၳဳ၌သာ၊ ပသီဒတိ- ၏။

ေကရာဋိကပကၡသုိ႔ ဝင္ပုံကုိျပလုိ၍ “စိတၱဳပၸါဒမေတၱေနဝ”စသည္ကုိ မိန္႔သည္၊ ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကား အဘိဓမၼာ သေဘာကုိ နည္းနည္းပါးပါး လုိက္စားဘူးေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၌ ကုန္ေသာေငြသည္ ေနာက္ဘဝ၌ အက်ဳိးေပးသည္ မဟုတ္၊ ေစတနာကသာ အက်ဳိးေပးသည္ဟု အမွန္အတုိင္းယူဆ၍ သူကုိယ္တုိင္က မည္သည့္ ဒါန သီလ စေသာ ကုသုိလ္ကုိမွ် ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္၊ စိတ္ကူးျဖင့္ ေက်ာင္းေဆာက္ေန၏၊ စိတ္ကူးျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ေန၏၊ အျခားပုညႀကိယာဝတၳဳတုိ႔ကုိလည္း စိတ္ကူးျဖင့္ခ်ည္း ျပဳေန၏၊ တကယ္လုပ္ဖုိ႔ရန္ တုိက္တြန္းေသာအခါ “ကုသုိလ္ဆုိတာ စိတ္ ေစတနာသာ လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္၊ သူမ်ား လႉသည္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚလွ်င္လဲ ကုသုိလ္ရတာပါဘဲ” ဟု ေျပာ၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးသည္ ေဆးမွားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာေရာဂါသည္ ကုစား၍ မလြယ္သကဲ့သုိ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔ရန္ ေဟာေျပာ၍ မလြယ္၊ ထုိသုိ႔ ကုသုိလ္မရွိရကား သူတပါးကုိ ကဲ့ရဲ့ေသာ အကုသုိလ္ေတြႏွင့္ မိမိ ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးေသာ အကုသုိလ္ေတြ တုိးပြါး၍ ငရဲ၌ လားရတတ္ေလသည္။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီဘာသာဋီကာ၊ ၂၊ ေအာက္ေျခမွတ္ခ်က္၊ ၄၁၇။)

သမာဓိလြန္ကဲ ဝီရိယနဲ၏--- ဗလဝသမာဓႎ ပန မႏၵဝီရိယံ သမာဓိႆ ေကာသဇၨပကၡတၱာ ေကာသဇၨံ အဓိဘဝတိ။ ဗလဝဝီရိယံ မႏၵသမာဓႎ ဝီရိယႆ ဥဒၶစၥပကၡတၱာ ဥဒၶစၥံ အဓိဘဝတိ။ သမာဓိ ပန ဝီရိေယန သံေယာဇိေတာ ေကာသေဇၨ ပတိတုံ န လဘတိ၊ ဝီရိယံ သမာဓိနာ သံေယာဇိတံ ဥဒၶေစၥ ပတ္ိတုံ န လဘတိ။ တသၼာ တဒုဘယမၸိ သမံ ကာတဗၺံ။ ဥဘယသမတာယ ဟိ အပၸနာ ေဟာတိ။ အပိစ သမာဓိကမၼိကႆ ဗလဝတီပိ သဒၶါ ဝ႗တိ။ ဧဝံ ေသာ သဒၵဟေႏၲာ ၾသကေပၸေႏၲာ အပၸနံ ပါပုဏိႆတိ။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီအ႒ကထာ၊ သတိပ႒ာနဝိဘဂၤအဖြင့္၊ ၂၆၄-၂၆၅။)

ပန-ကား၊ ဗလဝသမာဓႎ- အားႀကီးေသာ သမာဓိရွိေသာ၊ မႏၵဝီရိယံ- ႏုံ႔ေသာ ဝီရိယရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္ကုိ၊ သမာဓိႆ- သမာဓိ၏၊ ေကာသဇၨပကၡတၱာ- ေကာသဇၨအဖုိ႔ရွိသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ေကာသဇၨံ-သည္၊ အဓိဘဝတိ- လႊမ္းမုိး၍ ျဖစ္၏။ ဗလဝဝီရိယံ- အားႀကီးေသာ ဝီရိယရွိေသာ၊ မႏၵသမာဓႎ- ႏုံ႔ေသာ သမာဓိရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္ကုိ၊ ဝီရိယႆ-၏၊ ဥဒၶစၥပကၡတၱာ- ဥဒၶစၥအဖုိ႔ရွိသည္၏အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ဥဒၶစၥံ-သည္၊ အဓိဘဝတိ-၏။ [ဤအဓိပၸါယ္ကုိ ရည္ရြယ္၍ “သမာဓိလြန္ေတာ့ ေကာသဇၨ, ဝီရိယလြန္ေတာ့ ဥဒၶစၥ”ဟု ေျပာၾကသည္]။ ပန-အေလ်ာ္ကား၊ ဝီရိေယန-ႏွင့္၊ သံေယာဇိေတာ- ယွဥ္ေစအပ္ေသာ၊ သမာဓိ- သည္၊ ေကာသေဇၨ- ၌၊ ပတိတုံ- က်ျခင္းငွါ၊ ဝါ- က်ခြင့္ကုိ၊ န လဘတိ- မရ၊ သမာဓိနာ- ႏွင့္၊ သံေယာဇိတံ- ေသာ၊ ဝီရိယံ-သည္၊ ဥဒၶေစၥ-၌၊ ပတ္ိတုံ- ငွါ၊ ဝါ- ကုိ၊ န လဘတိ။ တသၼာ-ေၾကာင့္၊ တဒုဘယမၸိ-ထုိဝီရိယ သမာဓိ ႏွစ္ပါးစုံကုိလည္း၊ သမံ-ညီမွ်ေအာင္၊ ကာတဗၺံ-ျပဳအပ္၏။ ဟိ-အက်ဳိးကား၊ ဥဘယသမတာယ- ဝီရိယ သမာဓိ ႏွစ္ပါးစုံ၏ညီမွ်သည္၏အျဖစ္သည္၊ (သတိ-ေသာ္၊) အပၸနာ-သည္၊ ေဟာတိ။ အပိစ-စုိးစဥ္းအနည္းငယ္ ဆုိဖြယ္ရွိေသး၏၊ သမာဓိကမၼိကႆ- သမာဓိ အလုပ္ရွိေသာ ေယာဂီပုဂၢဳိလ္၏၊ ဗလဝတီပိ- အားႀကီးသည္လည္းျဖစ္ေသာ၊ သဒၶါ-သည္၊ ဝ႗တိ- သင့္၏။ ဧဝံ-သုိ႔၊ ေသာ-ထုိသဒၶါအားေကာင္းေသာပုဂၢဳိလ္သည္၊ သဒၵဟေႏၲာ- ယုံၾကည္လ်က္၊ ၾသကေပၸေႏၲာ-သက္ဝင္လ်က္၊ အပၸနံ-အပၸနာသုိ႔၊ ပါပုဏိႆတိ-ေရာက္လတၱံ႔။ (သေမၼာဟဝိေနာဒနီဘာသာဋီကာ၊ ၂၊ ၄၁၇-၄၁၈။)

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတာလကၤာရ
ဓမၼာနႏၵ ဝိဟာရ
ဟာ့ဖ္မြန္းေဗးၿမိဳ႔

No comments:

Post a Comment

Followers